เรื่องสั้น . . . . . . . . ผู้ชายบนรถไฟ กับ ความในใจของผู้หญิง ตอน ๒
เรื่องสั้นชุด "วันที่โลกเดินช้า . . . กว่านี้" เกิดในยุค 20 ปีที่ผ่านมา ช่วงที่โลกเพิ่งเข้าสู่ยุคอินเทอร์เน็ต เป็นงานเขียนที่ทั้งรอดพ้นและไม่รอดจากการถูกทิ้งลงถังขยะโดยบรรณาธิการ วันนี้ได้รวบรวมกลับมาเสนอเพื่อระลึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ในวันวานที่ผ่านมาครับ
เขาเดินกลับไปที่นั่งของเขาแล้วหันมายิ้มให้หล่อน นิอรยิ้มตอบเขาแล้วหยิบหนังสืออีกเล่มออกมาจากกระเป๋า หล่อนหวังว่าเขาอาจจะชอบเล่มนี้ด้วยเหมือนกัน ในหนังสือเล่มนี้มีจดหมายจากพัชราสอดอยู่ เมื่อพลิกมาเห็นนิอรก็อดไม่ได้ที่จะเปิดออกมาอ่านอีก
.........บ้านของเราตอนนี้สวยขึ้นกว่าตอนที่เธอเคยมาสมัยเรียนมัธยมอีกนะ บ้านกลางไร่ของเราเดี๋ยวนี้มีต้นไม้ขึ้นรกครึ้มไปหมด มีทั้งไม้ผลไม้ดอก ที่เป็นไม้ผลก็ออกลูกเต็มไปหมด ที่เป็นไม้ดอกก็ออกดอกส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล หลังบ้านยังมีลำธารน้ำตกเล็กๆ ที่พ่อกับพี่พงษ์ช่วยกันสร้างขึ้น ถ้าเธอมาเห็นจะต้องชอบแน่ๆ พูดถึงพี่พงษ์เธอคงไม่เคยเจอ แล้วเราจะแนะนำให้รู้จักนะ.........
เชอะ! แนะนำให้รู้จัก นิอรนึกแล้วก็หน้าแดง . . . นี่แม่เพื่อนตัวดีกำลังจะเป็นแม่สื่อให้หล่อนกับพี่ชายหรือยังไง . . . หล่อนเองก็ยังไม่รู้จักเขาเลย จำได้ว่าพัชราเคยบอกว่ามีพี่ชายคนหนึ่งเรียนอยู่มหาวิทยาลัยที่ภาคใต้
นิอรเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทิวทัศน์ข้างทางทำให้สดชื่นได้เช่นเดิม และเมื่อนึกถึงเพื่อนของหล่อน นึกถึงบ้านไร่ที่พัชราเขียนบรรยายมา หล่อนก็ยิ่งเบิกบาน ความคิดยิ่งเตลิดไปไกลแสนไกล . . .
นิอรเริ่มรู้สึกตัว . . . หล่อนลืมตาขึ้น ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ขณะกำลังเหยียดกายให้หายเมื่อย หล่อนก็เห็นเขาลุกขึ้นเดินมา นิอรขยับนั่งตัวตรง ยิ้มให้กับเขา
เขามานั่งลงตรงที่นั่งตรงข้ามหล่อน หญิงสองคนที่เคยนั่งตรงนั้นคงจะลงไปแล้วในขณะที่หล่อนหลับไป
“ขอบคุณนะครับ สำหรับหนังสือ . . .”
“ไม่เป็นไรค่ะ“
“คุณคงชอบอ่านหนังสือ ไม่ทราบทำงานอะไรครับ”
“เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยค่ะ”
เขาฟังแล้วพยักหน้าเหมือนกับจะบอกว่ามิน่าล่ะ อะไรทำนองนั้น นิอรมองหน้าเขาตรงๆ รู้สึกว่าหนวดเคราของเขาเกะกะเหลือเกิน ถ้าหากเขาโกนมันออกเสีย หล่อนคงจะต้องยอมรับเลยว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ผู้ชายแบบนี้ทำงานอะไรนะ หล่อนถามเขาเช่นเดียวกัน
“เคยเป็นข้าราชการครับ แต่เดี๋ยวนี้ทำไร่ครับ”
หล่อนยิ้มเมื่อได้ยินเรื่องที่นึกไม่ถึงเลยจริงๆ
“ชอบอ่านหนังสืออะไรบ้างคะ?”
“ปรัชญา นวนิยายและหนังสือเกี่ยวกับการเกษตรครับ”
“หนังสือเกษตร . . . คงเป็นความจำเป็นมากกว่านะคะ”
“ก็คงจะจริงครับ ทำไงได้ล่ะครับ บังเอิญมีไร่ที่ต้องทำหลายร้อยไร่”
นิอรยิ้ม นึกขำที่เขาพูดเหมือนกับยอมรับอะไรบางอย่าง เขาลุกขึ้นยืนทำท่าอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยออกมา
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับสำหรับหนังสือ”
นิอรยิ้มตอบเขาว่า “ไม่เป็นไรค่ะ คุณ . . .”
“อ้อ! ขอโทษครับ ลืมแนะนำตัวไป ผมณัฐพงษ์ครับ”
“ฉันชื่อนิอรค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“เอ่อ . . . ผมคิดว่าผมชอบคนที่อ่านหนังสือแบบนี้นะครับ” เขาพูดแปลกๆ จนนิอรไม่รู้จะพูดอะไรอีก ได้แต่ยิ้มรับคำพูดของเขา
เขาขอตัวกลับไปที่นั่งของเขา นิอรมองเขาเดินไปจนถึงที่นั่ง นึกอยากจะถามว่าเขาจะลงที่สถานีไหน แต่ก็ไม่กล้าลุกไปหา ได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ทันได้นึกก่อน
โปรดติดตาม เรื่องสั้น . . . . . . . . ผู้ชายบนรถไฟ กับ ความในใจของผู้หญิง ตอน ๓ (จบ) ด้วยนะครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
