เรื่องสั้น ฉันไม่ใช่นางเอก (อีกต่อไป) ตอน ๑
จาก รวมเรื่องสั้นชุด วันที่โลกเดินช้า . . . กว่านี้
คนรักกันต่างฝ่ายต่างใช้เวลาศึกษากันและกัน ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันนะ...ที่จะสามารถเรียนรู้และมั่นใจในคนรักของเราได้
"เวลา" ที่มากหรือน้อยนั้น อาจไม่ได้มีผลให้เรารู้จักเขาคนนั้นดีพอ และ . . . ในที่สุดแล้ว เราจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา เมื่อได้ตกล่องปล่องชิ้นไปแล้ว . . . ถึงเวลานั้น บางที ความรู้สึกที่ค้างคาอยู่ในใจของคนทั้งคู่ ที่เหมือนกันก็คือ คำถามที่ว่า...ทำไม อีกฝ่ายถึงเปลี่ยนไป
ดาริกาอดแปลกใจไม่ได้ ใครหนอมารอพบเธอที่ห้องรับแขก ถามเจ้าหน้าที่ธุรการก็รู้แค่ว่าเป็นผู้หญิง เธอนึกไม่ออกว่าเป็นใครกันแน่ และอดแปลกใจไม่ได้เมื่อเผชิญหน้าหล่อนคนนั้น
“คุณดาริกาใช่มั้ย” หญิงสาวสวยแต่งตัวโฉบเฉี่ยวเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา
ดาริกายิ้มอย่างใจเย็น “ค่ะ ดิฉันเอง”
หญิงสาวท่าทางยะโสเอาเรื่องมองดาริกาอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ฉันชื่ออรฤดี”
ดาริกาถึงกับหุบยิ้มทันที ร้องอ๋ออยู่ในใจ คนนี้เองหรือที่ภุชงค์เคยพูดถึงอย่างรำคาญว่าหล่อนตามตื้อเขา
“คุณมีธุระอะไรกับดิฉันหรือคะ” ดาริกาต้องพยายามฝืนใจให้สุภาพ
“ธุระของฉันสั้นๆ รวบรัด คงไม่กวนคุณมากหรอก ฉันเป็นคนรักของภุชงค์ เราคบกันมาตั้งแต่สมัยที่เรียนเมืองนอกด้วยกัน เรากลับมาพร้อมกันและเป็นแฟนกัน . . . แต่ตอนนี้คุณกำลังชุบมือเปิบ ฉันขอเตือนไว้ เลิกยุ่งกับภุชงค์ของฉันซะ” หล่อนพูดไม่ยั้ง ขณะที่ดาริกาได้แต่อึ้ง เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
อรฤดีมองเธออย่างเย้ยหยัน “คุณนี่ก็หน้าตาไม่เลวนะ สวยๆ อย่างนี้ไม่มีปัญญาหาผู้ชายหรือไง ถึงได้มาแย่งผัว เอ๊ย! แย่งแฟนคนอื่น”
ดาริกาหน้าร้อนผ่าว แต่พยายามรวบรวมสติเก็บความรู้สึกไว้ เธอพูดตัดบทว่า
“ถ้าคุณพูดจาน่ารังเกียจอย่างนี้ เราคงจะไม่มีอะไรคุยกันแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวก่อน” พูดจบดาริกาก็เดินกลับห้องทำงานทันที แต่อรฤดียังส่งเสียงตามหลังมา หล่อนจะว่าอะไรก็ช่างเถอะ ดาริกาบอกตัวเองว่าอย่าไปสนใจ
ดาริกานั่งทำงานอย่างหงุดหงิด เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เธอไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย หลังเลิกงานแล้วเธอรีบกลับบ้านไม่อยู่รอภุชงค์เหมือนเช่นเคย
เย็นวันนั้น ภุชงค์ตามเธอมาที่ห้องพักในคอนโดมิเนียมหรูหรา ดาริกานั่งนิ่งอย่างเฉยเมย ขณะที่เขาพยายามอธิบาย
“จริงๆ นะ อย่างที่ผมเคยบอกคุณแล้ว เราไม่มีอะไรกัน อรฤดีตามตื้อผมเอง”
ยังไม่ทันไร เสียงเคาะประตูดังขึ้น ภุชงค์เดินไปที่ประตู เขาปลดล็อกแล้วแง้มบานประตูแต่ไม่ทันระวัง อรฤดีก็ผลักบานประตูพรวดพราดเข้ามา หล่อนโวยวายอย่างไม่เกรงใจใครเลย ดาริกานึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะตามจองเวรได้ถึงเพียงนี้ เธอแทบจะหมดความอดทนแต่ฝืนใจนิ่งเงียบ คอยดูซิว่าภุชงค์จะจัดการเรื่องนี้อย่างไร
“อร กลับไปก่อนเถอะ นี่คุณกำลังรบกวนเจ้าของห้องนะ มีอะไรค่อยไปคุยกันที่อื่น”
อรฤดีเชิดหน้าพูดเยาะเย้ยว่า “นังเจ้าของห้องนี่แหละ มันควรจะรู้ไว้ว่าอะไรเป็นอะไร จะได้ไม่หน้าด้านมาแย่งแฟนคนอื่น”
“หยุดนะอร” ภุชงค์พูดเสียงดัง
“ไม่หยุดค่ะ วันนี้ให้รู้กันไปเลยว่าคุณจะเลือกใคร”
“ก็ได้” ภุชงค์พูดอย่างเหลืออด “ผมจะบอกให้คุณรู้ ผมไม่ได้รักคุณเลย และไม่เคยบอกรักคุณด้วย คุณเข้าใจผิดไปเอง”
“เข้าใจผิด นี่คุณบอกว่าอรเข้าใจผิด อรโง่ขนาดยอมเป็นแฟนกับคุณ ยอมมีอะไรกับคุณเพราะแค่เข้าใจผิดหรือคะ”
“พอกันที ผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรของคุณ คุณอย่ามาพูดอะไรให้คุณดาเข้าใจผิดในตัวผมเลย”
อรฤดีเม้มปากแน่น หล่อนโกรธจนตัวสั่น
“ผมขอประกาศให้คุณรู้ไว้ ผู้หญิงที่ผมรักมีเพียงดาริกาคนเดียวเท่านั้น ถ้าคุณขืนพูดจาก้าวร้าวกับคุณดาอีก ผมจะไม่เกรงใจอีก”
อรฤดีเจ็บใจจนแทบเสียสติ หล่อนจ้องหน้าภุชงค์อย่างไม่เชื่อว่าเขาจะพูดเช่นนั้นออกมาได้
“คุณภุชงค์ คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง คุณไม่เคยรักอรเลย จริงหรือคะ . . .”
“คุณไปเถอะ ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
อรฤดีกลั้นน้ำตาไว้อย่างสุดกำลัง หล่อนกระแทกเท้าวิ่งออกไป แต่ไม่ทันไรน้ำตาก็พรั่งพรูไม่อาจจะยับยั้งไว้ได้เลย
ดาริกานั่งนิ่งเงียบ เหตุการณ์เกิดขึ้นรวดเร็วและต่อเนื่องจนเธอตั้งตัวรับไม่ทัน
“คุณตกใจหรือเปล่าครับ” ภุชงค์ถามอย่างห่วงใย
“ดารู้สึกไม่ค่อยสบายใจมากกว่าค่ะ” เธอยกมือทาบอก สีหน้าไม่สู้ดี
“ผมทำดีที่สุดแล้ว ถึงจะพูดหักหาญน้ำใจเกินไป ก็จำเป็นต้องทำ . . . เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของคุณ” เขาเอื้อมมือมากุมมือเธออย่างอบอุ่น เธอนิ่งเฉยไม่ว่าอะไร
“ผมขอสัญญาว่าจะไม่ยอมให้มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีก คุณดาเป็นคนเดียวที่ผมรัก”
ดาริกายิ้มรับคำของเขา “ขอบคุณนะคะ”
“ทำใจให้สบายนะ เรื่องร้ายๆ กำลังจะผ่านไป เราจะแต่งงานกันในไม่ช้านี้ . . . นะ . . . จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับเราอีก นะ . . . นะ” เสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเว้าวอน
“ก็แล้วแต่คุณสิคะ . . .” ดาริกาก้มหน้าอย่างเอียงอาย พยายามข่มรอยยิ้มไว้ เธอไม่นึกว่าจู่ๆ เขาจะขอแต่งงาน เรื่องเลวร้ายกลับกลายเป็นเรื่องดี แต่แม้จะยินดีจนอยากกระโดดตัวลอยก็ตาม เธอก็ยังไม่กล้าหันมาสบตาเขาที่จ้องมองอย่างจริงจัง
“เวลาคุณอายนี่น่ารักดีนะ ดูยังไงคุณก็เหมือนนางเอก แต่ต้องเป็นนางเอกในดวงใจของผมคนเดียวนะ” เขาพูดกระเซ้าจนเธออดยิ้มอีกไม่ได้
โปรดติดตาม เรื่องสั้น ฉันไม่ใช่นางเอก (อีกต่อไป) ตอน ๒ ด้วยนะครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
