เรื่องสั้น ฉันไม่ใช่นางเอก (อีกต่อไป) ตอน ๒
อรฤดีอยู่ในห้องนอน น้ำตาที่ไหลนองเหือดแห้งไปแล้ว แต่หล่อนก็ยังสะอื้นอยู่ นึกถึงคำพูดของภุชงค์แล้วช่างผิดกับที่เขาเคยพร่ำรำพันกับหล่อนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“อร คุณเป็นนางเอกคนเดียวในดวงใจของผม”
นึกแล้วอรฤดีแทบจะคลั่ง จากนางเอกที่แสนดีวันนี้หล่อนกลายเป็นนางร้ายไปแล้วจริงๆ หรือนี่ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้หล่อนหน้ามืดตามัวได้ถึงเพียงนั้น กิริยามารยาทต่ำๆ แบบนั้น ไม่เคยอยู่ในความนึกคิดมาก่อนเลย แต่หล่อนก็ได้ทำไปแล้ว
หล่อนไม่อยากนึกถึงใบหน้าตัวเองที่คนอื่นได้เห็นเลย หน้าตาคงดุร้าย ตาโปน แสยะยิ้ม แยกเขี้ยว โอ๊ย! น่าเกลียดจริงๆ วาจาที่เคยอ่อนหวานนุ่มนวลก็กลับกลายเป็นคำพูดแดกดัน ปากจัดเหมือนแม่ค้ากลางตลาด หล่อนคงกลายเป็นนางปีศาจไปแล้ว แล้วนี่ภุชงค์จะคิดอย่างไร เขาคงสลัดหล่อนทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใยโดยไม่ต้องเสียเวลาใคร่ครวญเลย
หล่อนเลื่อนสายตามองดูตัวเอง บ้าจริงๆ อรฤดีนึกด่าเสื้อผ้าที่สวมอยู่ หล่อนไม่เคยแต่งตัวโป๊ขนาดนี้เลย เสื้อตัวเล็กจิ๋วสั้นเต่อจนเห็นสะดือ มีเพียงสายเล็กๆ สองเส้นคล้องไหล่ ขยับตัวทีไรก็จะหลุดมิหลุดแล่ กระโปรงสั้นจู๋ก็รัดรูป ด้านหลังผ่าเสียสูงลิ่ว เวลาก้มคงเห็นลึกเข้าไปถึงไหนต่อไหน พอนึกภาพตัวหล่อนที่เคยเป็นเด็กสาวร่าเริงน่ารัก แต่งตัวเรียบร้อยมิดชิดดูมีเสน่ห์ หล่อนก็อดตกใจไม่ได้ เพื่อเอาชนะใจภุชงค์ให้เขากลับมาหา หล่อนทำได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ อรฤดีปลดสายเสื้อออกจากไหล่ปล่อยให้เลื่อนหลุดจากร่าง กระโปรงถูกรูดซิบแล้วลงไปกองแทบเท้าของหล่อน พอกันทีคราบของนางอิจฉาที่ยั่วยวนผู้ชาย ช่างน่ารังเกียจจริงๆ
อรฤดีมองตัวเองในกระจกเงา ใบหน้าที่สดสวยของหล่อนดูซีดเซียวเศร้าหมอง ดวงตาที่เคยมีประกายแวววาวกลับดูอับเฉา ริมฝีปากเรียวงามแห้งผากไร้ความชุ่มฉ่ำ ถึงหล่อนไม่ใช่นางเอกของเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่ต้องการให้เขาเห็นหล่อนเป็นนางมารร้าย อย่างแย่ที่สุดก็ขอให้เขาเห็นว่าหล่อนเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่งเท่านั้นก็พอ
ภุชงค์ลอบมองตามหญิงสาวที่กำลังจะลับตาไป อรฤดีมาขอพบเขาแต่ภุชงค์ไม่ยอมปรากฏตัว หล่อนเดินหน้าเศร้าจากไป คิดแล้วก็อดสงสารไม่ได้
แต่ช่างเถอะ ไม่เห็นต้องไปแคร์อะไร หล่อนได้แสดงธาตุแท้ออกมา ขืนอยู่ด้วยกันไม่วันใดวันหนึ่งหล่อนอาจจะคลุ้มคลั่งกว่านี้ ถึงเวลานั้นก็ไม่รู้จะสลัดหล่อนหลุดได้ง่ายๆ หรือเปล่า วันนี้หล่อนมาขอพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย ภุชงค์ไม่เห็นว่าจะเกิดประโยชน์อันใดกับตัวเขาเลยสักนิด ซ้ำร้ายจะเกิดเรื่องได้ถ้าดาริการู้เข้า
ภุชงค์เริ่มคิดทบทวนความสัมพันธ์สวาทกับหญิงสาวหลายคนที่ผ่านมา ความรักสนุกของเขาที่สร้างความเพลิดเพลินตลอดมา ประเภทเจอคนใหม่ก็ทิ้งคนเก่าทันที เขาไม่เคยนึกจริงจังกับใครเลยแม้แต่ดาริกา เขารู้จักเธอไม่นานแต่ก็พิชิตเธอได้ทั้งใจและกาย ขณะที่พยายามจะเลิกรากับอรฤดี แต่ไม่นึกเลยว่าหล่อนจะดื้อด้านขนาดนี้
ถึงตอนนี้เขาจึงได้ประจักษ์แล้วว่าความรักความพิศวาสอาจจะนำพาเภทภัยร้ายแรงมาให้ เขาควรจะตกลงปลงใจกับใครสักคนเสียที ดาริกาก็ไม่เลวนัก เธอสวยและแสนดี เป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม แถมฐานะร่ำรวย แค่นี้ก็คงเพียงพอแล้วที่จะหยุดใจไว้ที่เธอคนเดียว
อรฤดีนิ่งเฉยท่าทางเหม่อลอย แม้ว่าภายในภัตตาคารแห่งนี้จะเนืองแน่นไปด้วยผู้คน เต็มไปด้วยเสียงเอะอะโวยวายและมีชายหนุ่มนั่งร่วมโต๊ะกับหล่อนด้วย แต่ความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายได้ฝังลึกเข้าไปในหัวใจของหล่อนจนเต็มเปี่ยม
ภุชงค์จำยอมมาพบหล่อนอย่างไม่เต็มใจนัก เป็นเพราะเขาไม่อาจทนการอ้อนวอนของหล่อนที่ให้เห็นแก่ความสัมพันธ์แต่หนหลัง แต่ถึงตอนนี้เขาเพิ่งสำนึกได้ว่าไม่ควรมาเลย
เบียร์ถูกรินใส่แก้วหนาเตอะผ่านไปแก้วแล้วแก้วเล่า แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะขับไล่ความเศร้าซึมของหล่อนได้เลย ภุชงค์นั่งมองหล่อนที่สายตาเริ่มส่งประกายวาววาม หล่อนบอกจะขอดื่มเป็นเพื่อนเขาแต่กลับนำหน้าไปไกลโข นี่ถ้าปล่อยให้หล่อนเมาคงจะยุ่งยากเป็นแน่
โปรดติดตาม เรื่องสั้น ฉันไม่ใช่นางเอก (อีกต่อไป) ตอน ๓ (จบ) ด้วยนะครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
