🌞พอถึงเที่ยงวัน..
วิ : แม่จ๋า หนูหิวข้าว~
แม่ : หิวข้าวก็ไปกินสิลูก (😊)
วิ : ไหน หนูไปดูแล้วไม่เห็นมีกับข้าวเลยจ้า
แม่ : อ๋อ แม่ไม่ได้ทำไว้จ้า
วิ : ทำไมแม่ถึงไม่ทำล่ะจ๊ะ
แม่ : วันนี้แม่ก็หยุดพักเหมือนหนูไงจ๊ะ 😊
😉วันนี้หนูวิวัย 13 ปี ตื่นเเต่เช้าลงมาดูซองจดหมายจากทีโอที (TOT) มีใบแนบในซองเป็น voucher บัตรสวนสยาม 2 ใบ และได้รับแบบนี้ในอีกเดือนถัดมา ทำให้สะสมได้ครบ 4 ใบ เป็นบัตรฟรีเข้าเล่นด้านใน ตอนนั้นครอบครัวเรามีกัน 4 คน (น้องคนเล็กยังไม่เกิด) บัตรคือครบคนพอดีเลย ความคิดตอนนั้นคือ แฮร่ๆ เสร็จเราล่ะ😋
วิ : แม่จ๋า บัตรมี 4 ใบทำไงดี หนูอยากไปจัง (ยิ้มลั้นลา)
แม่ : เอาไว้ก่อนนะลูก รอให้แม่มีตังกว่านี้เเล้วแม่จะพาหนูไป
วิ : อ๋อ แม่ไม่ต้องใช้ตังเลยจ้า ในบัตรบอกว่าให้ไปฟรี แค่ยื่นบัตรเราไม่ต้องจ่ายตังเลยจ้า
แม่ : เอาไว้ก่อนนะลูก เดือนหน้าเดี๋ยวแม่ต้องจ่ายค่าเทอมให้หนูแล้ว แม่ต้องเอาตังไปซื้อรองเท้า ชุดนักเรียน และซื้อหนังสือให้หนูกับน้อง
วิ : หึ!!! อะไรก็ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่เคยพาไปเที่ยวมีแต่อยู่บ้านทั้งวัน เบื่อๆๆๆๆๆ (บ่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด+กระทืบเท้าดัง)
แม่ : ....(เงียบ)
วิ : หนูอ่ะ! ไม่เคยได้ไปไหนเหมือนเพื่อนๆคนอื่นบ้างเลย คนอื่นพ่อกับแม่พาไปเที่ยวถ่ายรูปตอนปิดเทอม แต่หนูตื่นมาก็อ่านหนังสือ รีดผ้าช่วยแม่ (เเม่ทำงานเย็บผ้าให้รีดงาน) หนูเหนื่อยนะ ไม่ได้ออกไปเล่นเลยด้วย!!! (น้ำเสียงโมโหไม่พอใจ)
แม่ : สวนสยามแม่อยากพาหนูไป แต่เวลาไปเราต้องมีค่าเดินทางไปและค่าใช้จ่ายอื่นๆ ต้องซื้อน้ำซื้อของกิน
วิ : หนูไม่กินก็ได้ เราห่อข้าวจากบ้านเราไปก็ได้
(หันมาตอบแม่อย่างมีความหวัง)
แม่ : ยังไปไม่ได้จ้ะ ถ้าวันนี้หนูช่วยงานแม่เหนื่อยแม่ให้หนูพัก 1 วัน หนูไม่ต้องช่วยงานแม่
วิ : (ในใจแอบดีใจ จะได้สบาย แต่ก็ยังขัดใจเรื่องไปสวนสยามอยู่)
🌞พอถึงเที่ยงวัน
วิ : แม่จ๋า หนูหิวข้าว~
แม่ : หิวข้าวก็ไปกินสิลูก (แม่ยิ้มตอบ)
วิ : ไหน หนูไปดูแล้วไม่เห็นมีกับข้าวเลยจ้า
แม่ : อ๋อ แม่ไม่ได้ทำไว้จ้า
วิ : ทำไมแม่ถึงไม่ทำล่ะจ๊ะ
แม่ : วันนี้แม่ก็หยุดพักเหมือนหนูไงจ๊ะ
วิ : ...(วิ่งไปทอดไข่กินเองในครัว)
🌥ตอนเย็นวันนั้นแม่ไม่ทำกับข้าวให้เลย
แม่ทำเฉพาะของเเม่ ส่วนพ่อกับน้องกินกับข้าวของมื้อเช้าที่ยังเหลืออยู่
🐓เช้าวันต่อมา..
แม่ : วันนี้หนูอยากพักไหม ถ้าอยากพักแม่ให้พักอีก 1 วันจ้ะ ไม่ต้องช่วยงานแม่
วิ : อยากพักจ้า (ยิ้มร่า) อ่อ.. เเล้วข้าวเช้าล่ะจ๊ะ
แม่ : วันนี้แม่ก็พักเหมือนหนูเลยจ้ะ
วิ : (อดทนหิวถึงเที่ยง กินขนมกินนมไป)
แต่❗
พอถึงเที่ยงวันของวันที่ 2
วิ : ฮือออๆๆๆ แม่จ๋าหนูไม่อยากพักแล้ว ฮือๆๆ
(ร้องไห้ตาแดง)
แม่ : อ่าว ทำไมล่ะลูก
วิ : หนูหิวข้าว หนูปวดท้อง หนูไม่อยากพักและไม่อยากให้เเม่พักด้วย ฮือๆๆๆ
แม่ : (แม่กอด) หนูเห็นไหมว่าเวลาที่เเม่ทำงานแม่ไม่เคยได้หยุดพักเลย นอกจากตอนที่แม่กินกับตอนนอน หนูเริ่มโตแล้วแม่ก็อยากฝึกให้หนูทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ฝึกความอดทนจากการทำงานกับแม่
วิ : แล้วเราจะได้ไปสวนสยามไหม (ยังอีก)
แม่ : แม่ยังไม่รู้ แต่ว่าตอนนี้แม่ต้องทำงานห้ามหยุดเลยกับพ่อเพื่อหาเงินมาเป็นค่าเทอมให้หนูกับน้อง ถ้าเเม่มีเงินแม่ก็อยากพาหนูไปแต่แม่จำเป็นต้องประหยัดเพื่อหนูกับน้อง
วิ : แล้วถ้าหนูช่วยแม่ทำงานมีเงินเยอะๆ แม่จะพาหนูไปไหม (ยังอีกยัง..)
แม่ : ถึงวันนั้นแม่พาหนูไปได้ แต่ต้องไม่งอแงแบบนี้ ไม่เอาเเต่ใจ ไม่ทำหน้าโมโห กระทืบเท้าใส่ผู้ใหญ่ วันนี้เเม่สอนหนู ครั้งหน้าถ้าทำอีกหนูรู้ใช่ไหมว่าแม่จะทำยังไง
วิ : รู้จ้า (คิดในใจ ทำอีกโดนไม้เรียวแน่)
🌳หลังจากตอนนั้นแม่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำกับข้าวให้กิน มีโอวัลตินชงในตู้เย็นคนละแก้วกับน้องแล้ว เย้
🌱วัยเด็กยังมีความเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่พอโตขึ้นมา ฉันเองเข้าใจแม่ของฉันแล้วว่าสิ่งที่เเม่สอนในตอนนั้นคืออะไร แม่ต้องลำดับความสำคัญก่อนหลังและความจำเป็นเพื่อฉันกับน้องนั่นเอง
▶💡วิธีการรับมือของแม่
การทำให้ลูกเห็นด้วยประสบการณ์ที่ลูกจะต้องเจอ แม่เลือกให้ลูกเจอปัญหาที่บ้านเพื่อสร้างเกราะและความเข้มเเข็งเมื่อลูกก้าวไปอยู่ข้างนอกบ้าน
แม่จะไม่สอนก่อนในตอนที่เรายังอารมณ์ไม่ดี แต่แม่เลือกที่จะทำให้ลูกเห็นด้วยตัวเองและสอนในภายหลังอย่างเข้าใจและฉันเองก็ยอมรับได้และไม่เอาแต่ใจที่จะไปสวนสยามอีก 😊✨
บทความโดย : บ้านเล็กหัวใจโต💙
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
