Ep.3
ขออภัยเป็นอย่างยิ่งเลย เหมยได้แก้ไขในบางส่วนที่ขาดหายไปให้เนื้อหามันสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น เรารบกวนให้ทุกคนลองย้อนกลับไปอ่านอีกรอบนึงได้ไหม เผื่อว่าจะได้อินกับเนื้อหาให้มากขึ้น ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงค่ะ😁
ทอฝันเดินไปหาพ่อและพายุที่กำลังนั่งดื่มไปและพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ตั้งใจจะเข้าไปร่วมวงด้วย แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยทักทั้งคู่ คำถามของพ่อก็ดังขึ้นและทำให้เธอต้องชะงักเท้าและหยุดฟัง
“นี่พายุ พ่อถามอะไรหน่อยสิ” น้ำเสียงของ
พ่อดูจริงจังกว่าปกติ
“ครับคุณพ่อ”
“พ่อเห็นเรามาที่บ้านกับทอฝันก็หลายครั้ง
แล้ว ตอนแรกพ่อก็คิดว่าเราสองคนเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน...”
“…” พายุนิ่งเงียบและดูสงบลง ทอฝัน
เกิดกลัวขึ้นมาเสียดื้อๆ หรือว่าพ่อจะต่อว่าอะไรพายุหรือป่าว
“แต่หลังๆมานี้ พ่อคิดว่าเรากับทอฝันน่ะ
คงไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันแน่ๆ” พ่อเงียบและเหม่อมองไปยังสวนตรงหน้าและถามย้ำ”ใช่ไหมลูก?”
ทอฝันไม่เคยบอกพ่อและแม่เลยว่าเธอกับพายุอยู่ในสถานะอะไร และพ่อกับแม่ก็ไม่เคยถามเลย ทอฝันไม่อยากให้พ่อแม่ต้องคิดมากหรือเป็นห่วงเรื่องที่เขามีแฟนตอนวัยเรียนเพราะพ่อแม่เคยบอกไว้เสมอว่าเรียนให้จบก่อนแล้วค่อยคิดจะมีแฟนทอฝันเลยปล่อยให้พวกท่านเข้าใจว่าพวกเราคือเพื่อนกัน
แต่แล้วคำตอบของพายุก็ทำให้ทอฝันรู้สึกว่าตัวเองเลือกคนไม่ผิดไปจริงๆ
“ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองคิดผิดเลยทีเลือกทอฝันมาเป็นแฟน ที่ไม่ได้บอกให้คุณพ่อรู้ว่าเราคบกัน เพราะเธอขอผมเอาไว้ครับ เธอไม่อยากให้คุณพ่อต้องคิดมากและเป็นกังวล ผมต้องขอโทษคุณพ่อจริงๆนะครับที่ไม่ได้บอก”
พายุโค้งศีรษะลงต่ำอย่างรู้สึกผิด
ทอฝันยืนมองภาพนั้นอยู่สักพักและรู้สึกตื้นตันขึ้นมาเสียดื้อๆ เธอตัดสินใจเดินออกไปโดยไม่ให้สุ่มให้เสียงจนทั้งสองที่กำลังคุยกันอย่างจริงจังถึงกับสะดุ้งและปรับสีหน้าแทบไม่ทัน
“ทำอะไรกันอยู่คะเนี่ยทั้งสองคน!? นี่มันดึกแล้วนะคะพ่อ อย่าลงมาดื่มกันดึกดื่นขนาดนี้สิคะ”
ทอฝันแกล้งดึงสีหน้า แกล้งทำเป็นขุ่นเคืองใส่ผู้เป็นพ่อ ยกขึ้นมือขึ้นเท้าเอวและมุ้ยปากใส่ทั้งสองคนอย่างเอาเรื่อง พ่อขำกับท่าทางของลูกสาวของตัวเองก่อนจะโบกมือปัดๆเป็นเชิงว่าอย่าใส่ใจอะไรนัก “น่าๆ นานๆทีนะลูก เดี๋ยวพ่อก็จะขึ้นไปแล้ว เราน่ะขึ้นไปนอนได้แล้ว พ่อจะดื่มกับพายุอีกสักนิด แล้วเดี๋ยวจะตามขึ้นไป”
“แน่นะคะพ่อ!?” ทอฝันถามย้ำ
“แน่ลูก แน่ที่สุดเลย ไปๆไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว”
“ไม่ต้องเป็นห่วงคุณพ่อหรอกฝัน เดี๋ยว
ยุดูแลท่านเอง”
ถึงแม้จะอยากฟังทั้งคู่คุยกันต่อ แต่ขืนอยู่ตรงนั้นนานกว่านี้ มีหวังทอฝันคงได้บ่อน้ำตาแตกกันพอดี
และหลังจากที่ทอฝันอาบน้ำเสร็จ การแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มันแจ้งเตือนว่าพายุได้แท็กเขาในรูปภาพจากอินสตาแกรม
ทอฝันกดเข้าอินสตาแกรม ภาพที่เห็นทำให้ทอฝันต้องหลุดยิ้มออกมา พ่อที่กำลังกอดคอเซลฟี่กับพายุ แก้มแดงระเรื่อกันทั้งคู่ แถมแคปชั่นของภาพนั้นก็คือ “คุณพ่อคอแข็งมากๆ :P”
เธอยังจำได้ว่า หลังจากที่เห็นโพสต์นั้น พายุก็ขึ้นมาส่งพ่อของเธอเข้านอนตามคำสัญญา ทอฝันนึกภาพเหตุการณ์นั้นก็ได้แต่ยิ้มออกมาบางๆ
ยิ่งคิดถึงความทรงจำมากมายก็ยิ่งต้องตอกย้ำตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าคงไม่มีโอกาสได้กลับมาพบกันอีก ทอฝันสะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว ก่อนจะหันกลับมาให้ความสนใจกับแมคบุ๊คที่อยู่ตรงหน้า
ทอฝัน: ฝันเบื่ออ่ะ
พายุ: ยุอยู่ตรงนี้ทั้งคน ฝันยังจะเบื่ออีกหรอ
ทอฝัน : โธ่...ก็ฝันเบื่อนี่น่าาา
พายุ: งั้นยุร้องเพลงให้ฟังเอาไหม?
ทอฝัน: หืม?? ได้หรอ??
พายุ: ต้องได้อยู่แล้ว...ถ้าฝันอยากฟัง
ทอฝัน: เพลงอะไรหรอ?
พายุ: เพลงของเรา...
ทอฝันชะงัก...เพลงของเรา คิดได้ไม่นาน หน้าจอโปรแกรมที่โหลดอยู่ก็เด้งหน้าต่างวิดีโอขึ้นมา ในวีดีโอนั้นทอฝันที่นั่งข้างๆพายุด้วยความเบื่อหน่าย พายุเดินไปหยิบกีตาร์ตัวโปรดของเขามา แล้วอยู่ๆก็ตั้งกล้องถ่าย พายุกลับมานั่งที่เดิมข้างๆกับทอฝัน พายุกำลังเริ่มเล่นกีต้าร์อย่างนุ่มนวลบวกกับเสียงที่อบอุ่นได้ยินเสียงนี้ทีไรมันทำให้ทอฝันรู้สึกสบายใจและอบอุ่นทุกครั้งที่ได้ฟัง สายตาที่เราสองคนมองกันมันเป็นภาพที่ไม่ว่าจะมองย้อนกลับมายังไงมันก็ยังคงรู้สึกอบอุ่นหัวใจเหมือนครั้งแรกที่เราพบกัน
เป็นคลิปที่เป็นความทรงจำที่ดีระหว่างเราที่ยากที่จะลืม มันเป็นเพลงแรกที่พายุเคยเล่นให้ฝันตอนงานวันเกิดและพายุก็ขอฝันเป็นแฟนในวันนั้นด้วยเพลงนี้พร้อมกับคำสัญญาที่เคยให้ไว้ด้วยกัน ฝันไม่เคยลืม..
ในวันที่ 5 พฤศจิกายน ในคืนที่ฟ้ามืดมิดมีเพียงเสียงลมและดาวสว่างบนท้องฟ้าที่ส่องแสงระยิบระยับตา ทอฝันมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกที่เหม่อลอยและได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งในชุดนักเรียน ยืนโบกมืออยู่หน้าบ้านของเธอเป็นสัญลักษณ์ว่าให้เธอลงมาเจอเขาที่หน้าบ้าน ทอฝันไม่ลังเลที่จะลงไปพบเขา
"ว่าไง พายุ มีอะไรหรอ? มาซะดึกเชียว"
"สุขสันต์วันเกิดนะฝัน เรามีเพลงๆนึงอยากให้เธอฟัง"
"เพลงอะไรหรอ?"
เสียงดนตรีของกีต้าร์ได้บรรเลงขึ้นท่ามกลางความเงียบของเราสองคนพร้อมกับเสียงอันนุ่มนวลของพายุและแว่วตาที่บ่งบอกถึงความอ่อนโยนและจริงใจ
I Can’t hide these feelings inside
- ฉันไม่อาจเก็บซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ได้อีกแล้ว
Let me hold you tonight
-ให้ฉันได้กอดเธอไว้ในคืนนี้เถอะนะ
I really want you to know
-ฉันอยากให้เธอได้รับรู้ถึงความรู้สึกข้างในของฉันจริงๆ
All these feelings I have to show
-ฉันอยากเผยความรู้สึกทั้งหมดนี้ออกมา
How much I’ve been loving you
-ว่าฉันนั้นรักเธอมากขนาดไหน
Tell me you’ll be mine
-ช่วยบอกฉันทีได้ไหมว่าเธอเองก็คิดเหมือนกัน
Gonna love you, keep on loving you dear
-ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันจะยังรักเธอต่อไป
I will love you till the end of time
-ฉันจะรักเธอจนกว่าวันเวลาจะหายไป
I’ll be with you no matter what happens
-ฉันจะอยู่กับเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
I’ll be there by your side
-ฉันจะอยู่กับเธอเสมอไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใด
I will hold you, hold you here in my arms
-ฉันจะโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของฉัน
I will promise I wont let you go
-ฉันสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยมือเธอไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
Stay with me, make all our dreams come true
-อยู่กับฉันแล้วทำความฝันของเราให้เป็นจริงเถอะนะ
I will give you all I have
-ฉันจะให้ทุกอย่างที่ฉันมี
Cause’ you mean the whole world to me
-เพราะเธอคือโลกทั้งใบของฉัน
I will love you with my heart
-ฉันจะรักเธอด้วยหัวใจของฉัน
And we’ll never part
-และจะไม่มีอะไรที่จะพรากเราไปจากกัน
เสียงดนตรีได้จบลง จบลงไปพร้อมๆกับความรู้สึกของเราทั้งสอง
"ฝัน....เป็นแฟนกับเรานะ"
"....."
"ฝัน...มีอะไรหรือเปล่า? เงียบแบบนี้หมายความว่า...เอ่อ ถ้าฝันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราก็บอกได้เลยนะ เราไม่พร้อมจะ--"
พายุยังพูดไม่ทันจบก็พบกับสัมผัสที่ไม่ทันตั้งตัวของทอฝัน เราจูบกันท่ามกลางดาวนับพันดวง...
" อือ..."ทอฝันพูดเบาๆในลำคออย่างเขินอาย
" ห้ะ!? อะไรนะ? "
" อือ! คบก็คบ!"
พายุเผยยิ้มออกมาด้วยความพอใจและสวมกอดเธออย่างอบอุ่น
"เราสัญญาว่าเราจะรักเธอเพียงคนเดียว"
"หืม!? อะไรนะ? ไม่เห็นได้ยินเลยอ่ะ?"
ทอฝันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
"ผม! นายพายุ! เอี่ยมอิรสกุล ขอให้คำสัญญาว่าจะรักและดูแลนางสาวทอฝัน สุรัสวดี ด้วยทั้งหมดที่ผมมี! ผมขอให้คำมั่นสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆกับเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามผมจะไม่มีวันปล่อยมือเธอ ผมจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก ผมจะขอรักเธอเพียงคนเดียว และจะอยู่กับเธอจนเราแก่ชราไปด้วยกัน!!!"
"นี่! พายุ" ทอฝันตีแขนพายุเบาๆ"เดี๋ยวก็ตื่นกันทั้งบ้านหรอก"
"ดีสิจะได้บอกให้คนทั้งโลกรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน"
"นี่! เดี๋ยวเหอะ!"
ทอฝันนึกถึงความทรงจำที่สวยงามของเรา เมื่อเธอยกมือขึ้นมาพบว่าน้ำตาของเธอได้ไหลออกมาซะแล้ว เธอไม่สามารถกลั้นความรู้สึกทั้งหมดของเธอได้อีกต่อไปแล้ว
ฮึก... ทอฝันปล่อยให้น้ำตาทั้งหมดออกมา ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่สนใจสิ่งใด เธอเจ็บแปลบไปทั้งหัวใจ...
เธอคิดถึงคืนวันดีๆเหล่านั้น และยังคิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆอย่างนี้ ไม่มีทางออกสำหรับความเจ็บปวดในครั้งนี้เลย ไม่มีใครช่วยได้ มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่จะต้องยอมรับมันและดึงตัวเองออกจากความเจ็บนั้นให้ได้
วีดีโอยังคงเล่นอยู่ มันฉายภาพที่ทอฝันกับพายุกำลังนั่งยิ้มให้กันหลังจากพวกเราร้องเพลงด้วยกันจนจบ
ทอฝันไม่คิดเลยว่าการเริ่มต้นชีวิตใหม่...ในแต่ละวันของเธอ มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย...
ทอฝันพยายามควบคุมสติของตัวเองให้มากที่สุดก่อนจะพิมข้อความบางอย่างลงไป....
ทอฝัน:พายุ...
พายุ:ว่าไง..ครับ
ทอฝัน:ยุยังจำสัญญาของเราได้ไหม?
พายุ:จำได้สิ..ยุไม่มีวันลืมหรอก
พายุ:ยุเคยให้สัญญากับฝันว่า ยุจะรักและดูแลฝันจะคอยอยู่ข้างๆฝันตลอดไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นยุจะไม่มีวันปล่อยมือฝันและทำให้ฝันเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก และจะขอรักฝันเพียงคนเดียว เราจะแก่ไปด้วยกัน...
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่าาา😁
รู้สึกยังไงก็คอมเมนท์มาคุยกันได้นะคะ...
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
