“จอร์จ วอชิงตัน (George Washington)” ประธานาธิบดีคนแรกแห่งสหรัฐอเมริกา ตอนที่ 3
ชีวิตชาวไร่และการเอาเปรียบของอังกฤษ
ภายหลังผ่านชีวิตทหารมาเป็นระยะเวลานานพอสมควร จอร์จก็ตัดสินใจออกจากกองทัพและกลับไปยังเวอร์จิเนีย
ในเวลานี้ ภรรยาของลอว์เรนซ์ก็ได้เสียชีวิตไปแล้ว ทำให้เมานต์เวอร์นอนทั้งหมด ตกเป็นของจอร์จ และเขาก็ตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบยังที่แห่งนี้
ในงานเต้นรำงานหนึ่ง จอร์จได้พบกับแม่ม่ายลูกติดคนหนึ่ง ชื่อ “มาร์ธา คัสติส (Martha Custis)”
เธอเป็นหญิงร่างเตี้ย เจ้าเนื้อ และมีรอยยิ้มที่อบอุ่น อีกทั้งยังรู้จักคนที่จอร์จเองก็รู้จักเช่นกัน และเธอกับจอร์จก็คุยถูกคอกัน
มาร์ธา คัสติส (Martha Custis)
6 มกราคม ค.ศ.1759 (พ.ศ.2302) จอร์จและมาร์ธาได้แต่งงานกัน
ทั้งคู่มีอายุ 27 ปี แต่ไม่ได้มีลูกด้วยกัน แต่จอร์จก็รักและเอาใจใส่ลูกติดของมาร์ธา
จอร์จและมาร์ธาเป็นคนที่รักความสนุกทั้งคู่ ภายหลัง จอร์จได้เคยกล่าวว่าเขาและมาร์ธาไม่ได้ทานอาหารกันลำพังสองคนเป็นเวลากว่า 20 ปี เนื่องจากในเกือบทุกสัปดาห์ จะมีแขกมาเยี่ยมและพักที่เมานต์เวอร์นอน
จอร์จนั้นเป็นเจ้าบ้านที่ใส่ใจแขกมาก มีแขกคนหนึ่งเป็นหวัด ขณะที่แขกคนนั้นตื่นขึ้นมากลางดึก ก็พบจอร์จอยู่ในห้อง พร้อมเอาชาร้อนที่เพิ่งชงมาให้แขกผู้นั้น
จอร์จจะออกไปล่าหมาป่าอาทิตย์ละสองถึงสามครั้ง นอกจากนั้น เขายังชอบเล่นไพ่และพนันเป็นเงินจำนวนเล็กน้อย และยังมักจะไปร้านเหล้า พูดคุยเฮฮากับเพื่อนๆ
แต่การเป็นเจ้าของฟาร์มขนาดใหญ่ก็เป็นงานที่หนักและกินเวลาเกือบทั้งวัน
จอร์จจะตื่นนอนแต่เช้าตรู่ ทานอาหารเช้าซึ่งประกอบด้วยน้ำชากับแพนเค้กและน้ำผึ้ง จากนั้นเขาก็จะขึ้นม้า ขี่ไปรอบๆ ฟาร์มของเขา จัดการกับฝูงวัวและแกะ
ในทีแรก ฟาร์มของจอร์จนั้นปลูกยาสูบ
แต่การปลูกยาสูบก็ทำได้ยาก ภายหลัง เขาจึงเปลี่ยนไปปลูกข้าวสาลีและสร้างโรงแป้ง
ข้าวสาลีนั้นปลูกง่ายกว่ามากและเขายังสามารถขายได้ทั่วๆ ไป ในขณะที่ยาสูบต้องนำเข้าจากอังกฤษ
ในเวลานั้น ยังไม่มีห้างสรรพสินค้า ไม่มีร้านขายของชำ ของแพงๆ อย่างเสื้อผ้าดีๆ ก็เป็นของที่ต้องนำเข้ามาจากอังกฤษ เสื้อผ้าส่วนใหญ่ก็เป็นสิ่งที่ต้องทำเอง โดยใช้ขนแกะจากในฟาร์ม
ที่เมานต์เวอร์นอน มีหลายชีวิตที่ต้องกินต้องใช้ จอร์จและมาร์ธามีทาสกว่า 300 คน แต่ภายหลัง จอร์จก็เริ่มเห็นว่าการมีทาสเป็นสิ่งที่ผิด แต่ในช่วงแรก เขาก็เลี้ยงทาสเป็นจำนวนมาก โดยจอร์จนั้น เป็นเจ้านายที่ไม่ได้ใจดีหรือโหดร้าย
ในช่วงเวลา 15 ปีที่เป็นชาวไร่ จอร์จได้เป็นสมาชิกการเมืองท้องถิ่นที่ทำหน้าที่โหวตในเรื่องต่างๆ ของชาวอาณานิคม
ถึงแม้ว่าอาณานิคมทั้ง 13 จะเป็นของอังกฤษ แต่ก็มีรัฐบาลเป็นของตัวเอง โดยกษัตริย์และรัฐสภาอังกฤษจะทำตามข้อเรียกร้องของชาวอาณานิคม ทำให้ชาวอาณานิคมยังคงรับได้ที่เป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษ
แต่ในเวลาต่อมา เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป
สงครามระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศสที่ผ่านมา ทำให้อังกฤษเงินหมด
“พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งอังกฤษ (George II of Great Britain)” ได้ยืมเงินมาทำสงครามเป็นจำนวนมาก และในเวลานี้ พระองค์ก็มีหนี้ท่วม
พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งอังกฤษ (George II of Great Britain)
สงครามครั้งนี้เกิดขึ้นในดินแดนอเมริกา และถึงแม้อังกฤษจะเป็นฝ่ายชนะ แต่ทหารอังกฤษกว่า 10,000 นายก็ยังต้องประจำอยู่ในอเมริกา เผื่อกรณีที่ทหารฝรั่งเศสกลับมาโจมตี
ค.ศ.1763 (พ.ศ.2306) “สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร (George III of the United Kingdom)” พระราชนัดดาของพระเจ้าจอร์จที่ 2 ได้ขึ้นครองราชย์
สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร (George III of the United Kingdom)
พระเจ้าจอร์จที่ 3 ทรงคิดว่าชาวอาณานิคมควรจะต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการทำสงคราม โดยวิธีการรีดเงินจากชาวอาณานิคมนั้นก็คือ “ภาษี”
ค.ศ.1765 (พ.ศ.2308) รัฐสภาอังกฤษได้ออก “พระราชบัญญัติแสตมป์ (Stamp Act)”
ในอาณานิคม เอกสารทุกประเภทต้องติดสแตมป์ ทั้งพินัยกรรม สัญญา ใบปริญญา แม้แต่หนังสือพิมพ์และไพ่ก็จะต้องติดสแตมป์
สแตมป์ที่ติดไม่ได้มีราคาแพง แต่ก็ทำให้ชาวอาณานิคมเดือด
โดยปกติ การออกกฎหมายเรื่องภาษีใหม่ๆ ต้องเป็นหน้าที่ของรัฐบาลท้องถิ่นของชาวอาณานิคม ซึ่งรัฐบาลท้องถิ่นนี้ก็คือชาวอาณานิคมที่ได้รับเลือกจากชาวอาณานิคมด้วยกันเอง
แต่สำหรับรัฐสภาอังกฤษนั้นอยู่ห่างออกไปคนละดินแดน และเป็นที่ๆ ชาวอาณานิคมไม่มีอำนาจ
สมาชิกรัฐสภาอังกฤษมีแต่ชาวอังกฤษ และชาวอาณานิคมก็ไม่มีอำนาจถอดทอนหรือทำอะไรได้
ภาษีนี้เป็นที่พอใจของกษัตริย์และรัฐสภาอังกฤษ แต่สำหรับชาวอาณานิคม นี่คือการเอาเปรียบ
เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในตอนหน้านะครับ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
