#จันทร์เจ้าขาบทที่2ตอนที่9,
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
คืนนี้ ขอส่ง จันทร์เจ้าขา ตอนที่ 9.. หวังว่าจะสนุกเพลิดเพลิน กันนะครับ
บทที่ 2 รุ้งวาริท
ตอนที่ 9 สมิงไพร
#สยามประเทศ ในเขตพระนคร,
หนูพาชันตัว..ลุกขึ้นนั่ง ..
แล้วค่อยๆ ใช้หลังมือเช็ดปาดหยดเหงื่อแห่งความกลัว ออกจากใบหน้าน้อยๆนั้น..แล้วจึงเอี้ยวตัว..หันไป
หยิบปากกาขนนกของหม่อมทินกร ที่เก็บไว้ข้างที่นอน.. เอามาประนมไว้ในมือ แล้วตั้งจิตอธิษฐาน ว่า
“หม่อมทินกรเจ้าขา ..ขอหม่อมท่านเมตตา มาช่วยชี้แนะหนูพาด้วยเถิดนะ เจ้าคะ..หนูพาเห็นภาพน่าสยดสยองอันเป็นลางร้ายอย่างยิ่ง ต่อคุณหลวงท่าน เจ้าค่ะ..
เสือนะคะ ..หม่อมท่าน..
ฝูงเสือ ..กำลังล้อมเข้ามา ..
ใกล้จะถึงคุณหลวงท่าน แล้วเจ้าค่ะ ..หม่อมท่าน...
ฮือๆ..ฮือๆ..ฮือๆ...
หม่อมทินกรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าขา .. มาได้แล้ว เถิดนะ เจ้าคะ”
“หึหึ..แม่หนูพา..เรียกหาข้าราวกับเมื่อครั้ง พระมารดาขานชื่อข้า ซ้ำๆ อย่างนั้น..หึหึ” เสียงขานชื่อหนูพา ดังขึ้นเบาๆ ..
พร้อมกับร่างโปร่งแสง บางเบา ที่ค่อยๆเห็นชัดขึ้น..
“คราเจ้าถือ ปากกา
ขนนก,
ขานชื่อข้าหนึ่งยก
พอหนา,
ไม่ต้องเล่า เท้าความ
ยาวมา,
เทวดา ท่านจะว่า
เจ้า..นกแก้ว,”
“เรียกชื่อข้าเพียงครั้งเดียวขอให้มาช่วย และถือปากกาขนนกไว้..ข้าก็มาหาเจ้าแล้ว แม่หนูพาเอ๋ย..” หม่อมทินกร เอ่ยพร้อมยิ้มให้หนูพาอย่างเอ็นดู..
“หนูพากราบสวัสดี หม่อมท่าน นะเจ้าคะ..
หนูพาร้อนใจน่ะเจ้าค่ะ.. เห็นหม่อมท่านยังไม่มาเสียที .. หนูพากลัวคุณหลวงท่าน จะเป็นอันตราย น่ะเจ้าค่ะ.. เลยเรียกชื่อหม่อมท่านซ้ำ ด้วยความตื่นเต้นราวยี่สิบสี่ครั้ง เห็นจะได้น่ะ..
เจ้าค่ะ...
หนูพากราบขออภัย หม่อมท่าน และเหล่าเทวาอารักษ์ ทุกองค์ด้วย..นะเจ้าคะ..
หนูพากราบขอประทาน
โทษ จริงๆ นะเจ้าคะ ”
หนูพาตอบเสียงอ่อยๆ และยืนพนมมือตัวลีบ..ยกมือไหว้ หม่อมท่าน และรอบตัวทุกทิศ บน ล่าง ซ้าย ขวา หน้า หลัง..
ปะหลกๆ
หม่อมทินกร อมยิ้มแล้วเอามือลูบหัวหนูพา อย่างเอ็นดู.. แล้วเอ่ยว่า
“..เรารีบไปกันเถิดหนูพา..
เดี๋ยวจะไม่ทันการ..”
หนูพาพยักหน้ายิ้ม ให้หม่อมท่าน ก่อนที่จะยกแขนขวาขึ้นปาดน้ำตา แล้วจึงยื่นมือทั้งสองไปคล้องแขนหม่อมท่านแน่น พร้อมกับหลับตาหยี..
“หนูพาพร้อมแล้วเจ้าค่ะ หม่อมท่าน.. ไปกันเลย.. นะเจ้าคะ”
ทันใดนั้น
กายทิพย์ของหนูพา..
จึงค่อยๆลอยออกจากร่างในลักษณะ กอดแขนหม่อมทินกรแน่น..มุ่งหน้าลอยไปทางทิศอุดร..
ขณะที่กายเนื้อของหนูพา ค่อยๆทรุดลงไปกองบนที่นอน ..นอนแน่นิ่ง..
..
..
..
#สยามประเทศในป่าเขตเมืองลคร,
ใบหน้าของพี่หนูแก้ว ที่เงยหน้าจ้อง หนูกรในขณะนี้ .. คือ ใบหน้าของเสือดาวสมิง ที่เตรียมพร้อมจะกระโจนตะครุบ เหยื่อตัวน้อย ที่กำลังหวาดกลัวตัวสั่น..ในเสี้ยววินาทีนี้..นี่เอง
ทันใดนั้น ก็มีเสียงกัมปนาท กึกก้องทั่วป่า ดังขึ้น ...
“เปรี้ยงงง !!”
กระสุนเจาะลงที่พื้นตรงหน้า
เสือดาวสมิง โดยห่างเพียงหนึ่งฝ่ามือ ..
จนมันต้องกระโดดถอยหลังไปตั้งหลักราว 6-7 คืบ..
ทั้งหนูกร และเสือดาวสมิง ต่างก็หันไปมองที่กระบอกปืนเล็กยาว Fusil Gras mle 1874 ของฝรั่งเศส..ที่ได้บรรจุกระสุนใหม่แทนที่อย่างรวดเร็ว..และถูกนำกลับถือจ้องเล็งไปที่เสือดาวสมิง ค้างไว้อย่างนั้น..
ใบหน้าคมสันของชายหนุ่มที่ตั้งท่าประทับปืนนิ่งอยู่นี้..
กลับปรากฏรอยยิ้มงามที่มุมปากเล็กๆ โดยปราศจากความกลัวรู้สึกใดๆ ในการเผชิญหน้ากับเสือดาวสมิงเลย..
“..ขอโทษด้วยนะขอรับแม่หญิง.. ข้าชินกับการยิงก่อน คุยทีหลังน่ะขอรับ..”
ใบหน้าคมสันของชายหนุ่ม ยิ้มให้หนูกรอยู่แว่บนึงขณะที่พูด..รอยยิ้มนั้นช่างดูผ่อนคลายนัก แม้ในเวลาหน้าสิ่ว หน้าขวาน เช่นนี้..
“.. ค่อยๆ เดินถอยหลังช้าๆ มาหลบอยู่ข้างหลังข้าเถิดขอรับ แม่หญิง..” ชายหนุ่มลึกลับ พูดซ้ำ..ดึงสติ คุณหนูกร ..ให้กลับมาปกติ ได้อย่างน่าประหลาด..
คุณหนูกร จึงค่อยๆ เดินถอยหลัง อย่างช้าๆ เข้าไปหาชายหนุ่มลึกลับ..
ขณะที่ เสือดาวสมิง เดินวนเวียน และ คำรามเบาๆ อย่างขัดใจ เป็นระยะกับสถานการณ์ อันน่าอึดอัดนี้..
และเมื่อหนูกร ถอยมาจนยืนอยู่ข้างหลังของชายหนุ่มลึกลับแล้ว..
ชายหนุ่มลึกลับ จึงยิ้มให้กับเสือดาวสมิง และพูดว่า
“ซะ คือ เลอะ เน่ สิ ยา บะ นา (ยินดีที่ได้รู้จัก)”
เสือดาวสมิง แยกเขี้ยว
คำรามเบาๆ ใส่ชายหนุ่มแต่เสียงคำรามนั้น กลับมีเสียงมนุษย์สามสี่คน พูดแทรกอยู่ด้วย ว่า
“อวดเก่งให้ได้ตลอดเถอะ..เจ้าสมิงไพรหนุ่ม..
แล้วเราจะได้เจอกันอีกแน่ๆในคืนนี้..”
เสือดาวสมิง มองอย่างอาฆาตทิ้งท้าย..
ก่อนที่หันหลังกลับ และค่อยๆ เดินเลือนหายเข้าไปในพงไม้หนา..
ชายหนุ่มลึกลับ ยังคงประทับปืนค้างไว้อย่างนั้น ครู่หนึ่ง แล้วจึงหันมองมาที่คุณหนูกร ที่ลงไปนั่งลงกองกับพื้นตัวสั่น..
“รีบหนี..ออกจากที่นี่ ให้เร็วที่สุดเถิดขอรับ แม่หญิงมันกล้ากล่าว อาฆาตขนาดนี้ แสดงว่า มันต้องกลับมาพร้อมกับพวกของมันในคืนนี้ แน่ๆขอรับ..กระผมต้องขอโทษแม่หญิงด้วยนะขอรับ..”
ชายหนุ่มพูดกับคุณหนูกร..
พลางเอาปืนสะพายหลัง และอุ้มคุณหนูกรขึ้นพาดบ่า ก่อนที่จะเริ่มวิ่งออกจากบริเวณนั้น ด้วยความเร็วอันเหลือเชื่อ..
...
...
...
#สยามประเทศ ใกล้เขตเมืองลคร,
“พี่หนูดีเจ้าขา ตื่นเถิดเจ้าค่ะ.. คุณหลวงหนุ่ม ผู้กอง และพรานเฒ่า หายไปไหนก็ไม่รู้แล้ว เจ้าค่ะ..”
คุณหนูฆฤณ แตะปลุกคุณหนูดีด้วยเสียงอันดัง..
“อย่ากลัวเลยคุณหนูทั้งสอง
ขบวนของเรากำลังเดินทางเข้าสู่เมืองลคร เรียบร้อยดี..และ ผู้กองท่านก็ฝากฝังให้กระผมดูแลคุณหนู ไว้แล้วขอรับ..อีกทั้งยังทิ้งปืนยาวไว้ให้กระผมถึง 2 กระบอกอีกด้วยนะ ขอรับ..”
นายแพทย์ชอว์ ตะโกนมาจากหลังช้างอีกเชือกหนึ่ง พร้อมส่งยิ้มกว้าง
“คุณหมอ ยิงปืนได้ด้วยรึ เจ้าคะ” หนูฆฤณ ส่งเสียงถามต่อ แทบจะในทันที..
“อัน ปืน ผา หน้าไม้ .. ล้วนอยู่ในสายเลือด ของชายหนุ่มชาวสยามทุกคน น่ะขอรับ.. ให้กระผมได้ยิงสักนัดสองนัด ก็เป็นเองน่ะขอรับ.. ขออย่าเป็นห่วงเลยนะขอรับ..”
นายแพทย์ชอว์ ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นจริงจัง พร้อมส่งยิ้มให้คุณหนูฆฤณ อีกครั้งหนึ่ง..
“นี่ล่ะเจ้าค่ะ ที่หนูฆฤณ รู้สึกเป็นห่วง จนต้องปลุกพี่หนูดี..” หนูฆฤณ รำพึงเบาๆ พร้อมกับเขย่าคุณหนูดีเบาๆ ต่อไป..
“พี่ตื่นแล้วจ้ะ หนูฆฤณ” พี่หนูดี ลืมตาขึ้นมอง และตอบหนูฆฤณ ด้วยน้ำเสียงเนิบๆ..
“ทำไม พี่หนูดี พูดสองสำเนียงล่ะเจ้าคะ เดี๋ยวอู้กำเมืองบ้าง.. เดี๋ยวก็ไม่พูดบ้าง นะเจ้าคะ..” หนูฆฤณ เอ่ยถามอย่างสงสัย..
“พี่หนูดี มีองค์ น่ะค่ะ..”
หนูดี พูดตอบเบาๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และยิ้มกว้าง หน้าขาว ค้างไว้อย่างนั้น...
“โอย...แล้วตอนนี้เป็น พี่หนูดี หรือ องค์ท่าน นะเจ้าคะ..”
หนูฆฤณ เอ่ยถามเสียงสูง ก่อนที่จะค่อยๆ ชักมือกลับมาแล้วเอามาวางกุมเรียบร้อย..
พี่หนูดี หน้านิ่ง และยิ้มกว้างมากกว่าเดิม ..
แต่ไม่ตอบใดๆ ..
จนหนูฆฤณค่อยๆ เอนไถลตัวลงนอน ..แล้วตอบว่า
“หนูฆฤณ ขอหลับตาพักสักครู่นะ เจ้าคะ..พี่หนูดี..”
ก่อนที่จะเอาประเจียดนาคบาศ มาปิดตา แล้วแกล้งกรนเบาๆ...
“คร่อก..”
..
..
..
#อิตาลี ในเส้นทางระหว่างตูริน และวาติกัน,
เจอริโมนี่ ค่อยๆรู้สึกตัว และสังเกตได้ว่า มือทั้งสองข้างของเขาถูกมัดไพล่หลังอย่างแน่น.. ศีรษะของเขาถูกถุงกำมะหยี่ครอบอย่างหลวมๆ ..ส่วนที่ขาของเขาก็ถูกตรวนติดอยู่ ..
ภายในรถม้านั้น ยังบรรทุกผู้โดยสารอีกจำนวนหนึ่งและสัมภาระอื่นๆ ..โดยควบเร่ง ด้วยความเร็ว..
และ ไม่แวะพักที่ใดเลย...
เสียงร้องของพลขับรถม้า ตะโกนร้องดัง เกือบจะตลอดทาง ว่า
“Non nobis Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam
(ภาษาละติน-ไม่ใช่เพื่อตัวเราเลย,พระองค์เจ้าข้า,ไม่ใช่เพื่อตัวเรา แต่เพื่อพระนามของพระองค์เป็นที่ชื่นชมยินดี)..”
“แต่ข้าคิดถึง .. สตรีนางนั้นในหัวใจของข้า..คุณหนูสมายลี่..ว้อย!!..ข้าอยากกลับบ้าน...ได้ยินมั้ย!!!..”
เจอริโมเน่ ตะโกนสวนขึ้นมาด้วยเสียงอันดัง.. ก่อนจะโดนทุบด้วยของแข็ง ดัง
“พลั่ก!!!”
สติสัมปชัญญะของ..
เจอริโมนี่..ค่อยๆเลือนลางสลบลงในที่สุด
...
...
...
#สยามประเทศในเขตป่า ไม่ไกลจากวัดพระธาตุเสด็จ
“หม่อมท่านเจ้าขา ทำไมเรามาหยุดที่ป่าแห่งนี้ ล่ะเจ้าคะ.. ไม่ไปหาคุณหลวงรึเจ้าคะ..” หนูพาร้องถาม ด้วยความเป็นห่วง..
“กรรมวาระ จะปรากฏในบัดนี้..,
จงระวัง ฟังให้ดี ..
ฝีเท้าหลาย,
คุณหลวงหนุ่ม กลุ่มลคร
สมิงไพร..,
เสือดำร้าย พรายผีโป่ง
โยงกันมา..”
หม่อมทินกรตอบ และชี้ให้หนูพาดู ..ผู้ที่โผล่ออกมาจากพงไม้ใหญ่..เป็นคนแรก..
“ คุณหลวง เจ้าขา.. ”
หนูพาอุทานด้วยความดีใจ
หม่อมท่านอมยิ้มมอง
หนูพา.. ก่อนที่จะสะกิดหนูพา..ชี้ให้ดู ผู้ที่ปรากฏกายในอีกด้านหนึ่ง..
ชายหนุ่มลึกลับ ค่อยๆแหวกพุ่มไม้..ออกมา แล้วค่อยๆ นำคุณหนูกร ให้มานอนพิงที่โคนต้นไม้ใหญ่ อย่างนุ่มนวล..
ทันใดนั้น อีกมุมหนึ่ง..
บริเวณใกล้ๆ ต้นพะยูน
ก็มีคนกลุ่มหนึ่ง ค่อยๆเดินมาสมทบ..
ผู้ที่เดินนำหน้า คือ ชายหนุ่มร่างใหญ่.. ผิวดำเข้ม และหน้าตาดุเอาเรื่อง เดินอาดๆ เข้าไปหาคุณหลวง.. ขณะที่ชายสูงวัย ในคณะนั้น กลับวิ่งพุ่งตรงไปที่หนูกร พลางอุทานว่า
“ลูกกร ของพ่อ..เป็นอย่างไรบ้าง.. ลูก”
หม่อมทินกรฉวยมือคุณหนูพา..ให้ลอยขึ้น..และยื่นมือออกมาท่องพระคาถา ออกมาท่อนหนึ่ง..ก่อนจะมีเสียงคำราม เสียงชุลมุน อยู่รอบๆบริเวณ ..
“จงเตรียมใจ เจ้าให้พร้อมนะคุณหนูพา ..”
พวกเสือสมิงกำลังจะเข้ามากันแล้ว..” หม่อมทินกรหันมาบอกคุณหนูพา
..
..
จบบทที่ 2 ตอนที่ 9 เพียงเท่านี้ครับ,
ร้อยเรียงเรื่องราว
(T.Mon)
8/7/2020
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
