คุณหัวเราะและอมยิ้มในแต่ละวันบ่อยไหม
พอดีเมื่อวานเขียนบทความเรื่องชมตัวเองเวลานำทฤษฎีลงสู่การปฏิบัติส่วนตัวผมเองมีมุมมองหรือลงมือใช้ในชีวิตประจำวันอย่างไรบ้าง
วันนี้จึงเขียนเพิ่มในอีกส่วนที่คล้ายๆ กันในเรื่องการหัวเราะในแต่ละวัน สมัยก่อนผมจะงงมากเวลาผมได้ปรึกษางานกับผู้บริหารบางท่านทำไมในบางเวลาอยู่ดีๆ ถึงพูดไปหัวเราะไป (คือก็มีมุมสงสัย แต่ตอนนั้นผมเองก็ไม่กล้าถามเหตุผล เพราะอาจเป็นสไตล์บริหารของแต่ละท่าน)
และพอผมได้มาทำงาน HR และได้มีมุมได้มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้มุมมองวิธีคิดวิธีการบริหารด้านคน ผ่านความสำเร็จหรือความผิดพลาดจากผู้บริหารท่านต่างๆ ตอนนี้ผมเอง ก็หัวเราะในแต่ละวันง่ายขึ้น โดยผมมีกรอบนำลงสู่การปฏิบัติเป็น 3 รูปแบบคือ
รูปแบบที่ 1 หัวเราะกับทุกอย่างในแต่ละวันที่ไม่ได้อยู่ในแผนงาน แปลกดีครับแรกๆ ผมก็เริ่มจากอยู่ดีพอทำงานไปนานๆ เจอเรื่องที่ไม่ได้อยู่ในแผนก็จะรู้สึกเครียด ไม่ได้ดั่งใจ บางทีก็เริ่มจากหัวเราะแห้งๆ เป็นครั้งคราว แต่พอเดี้ยวนี้ทำงานมาเป็นสิบปีเข้าใจบริบทชีวิตการทำงาน การแก้ไขปัญหา เรื่องไม่คาดฝันใหม่ๆ ที่อาจมีได้ทุกวัน กลายเป็นพอได้เจอเรื่องดังกล่าวกลับหัวเราะออกมาได้ (โดยส่วนตัวมองว่าอาจมีคนเห็นเหมือนเก็นต่างเช่นเคย) แต่บางทีสำหรับผมตอนนี้มันกลายเป็นปฏิกิริยาตอบกลับอัตโนมัติ ในการผ่อนคลายความเครียดดังกล่าว และดึงสติให้อยู่กับปัจจุบันในการเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่ได้เป็นไปตามแผนนั้น
รูปแบบที่ 2 หัวเราะและอมยิ้มเมื่อโดนคนอื่นแซว พอดีในชีวิตการทำงานพอช่วงเวลานี้ส่วนใหญ่ผมมีโอกาสทำงานกับกลุ่มคนที่มีอายุน้อยกว่า บวกด้วยผมมีภาษาพูดและภาษาเขียนที่อ่อนกว่าวัย Q(-_-")Q และสามารถแลกเปลี่ยนมุมมองกับน้องๆ ที่อายุน้อยกว่าได้เสมอ ดังนั้นผมเลยกลายเป็นเพื่อนร่วมงาน หรือเป็นเลขาของน้องๆ มากกว่าเป็นหัวหน้า ทำให้น้องๆ บางคนที่พอได้ทำงานร่วมกันมานานประมาณนึง จะกล้าแซว กล้าดุ กล้าติ เวลาผมทำผิดพลาด หรือทำตัวไม่เหมาะสมกับการเป็นหัวหน้า น้องก็จะแซวและผมก็จะหัวเราะและอมยิ้มกับมัน ผมรู้สึกสนุกและมีความสุขดี ที่ในตำแหน่งหัวหน้าที่ยิ่งสูงขึ้นจะยิ่งโดดเดี่ยว ยังคงมีโอกาสให้น้องๆ แซว จิก กัด ให้ผมอมยิ้มคลายเครียดหรือหัวเราะกับปัญหาจากการทำงานได้
รูปแบบที่ 3 อมยิ้มในเวลาที่คุยกับตัวเอง ผมเป็นคนที่แต่ละวันจะหาเวลาคุยกับตัวเองครับ นอกจากคุยเพื่อเรียนรู้อารมณ์ตัวเอง คุยกับตัวเองเพื่อแก้ไขปัญหาระหว่างวัน บางทีก็คุยมโยกับตัวเองในเรื่องไร้สาระ เรื่องที่เป็นไปไม่ได้จริง บางทีการทำให้ตัวเองดูไม่มีเป้าหมาย ฟุ้งไปเรื่อยในสิ่งที่อาจจะเป็นไปไม่ได้ ก็ทำให้อดอมยิ้มไม่ได้นะครับ อมยิ้มว่าความสุขในบางอย่างถึงแม้ในปัจจุบันจะยังไม่สำเร็จ แต่จินตนาการเวิ้นเว่อไปถึงตอนจบแล้ว ก็มีความสุขและอมยิ้มได้เหมือนกัน และพอร่างกายความเครียดเบาลงก็ออกมาจากความฝัน กลับมาลุยงานต่อในชีวิตจริง
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
