มาเจ้าค่ะเร่เข้ามานะ ถึงเวลามาเรียนศัพท์หน้ารู้กับฉันแล้วเจ้าค่ะ
ซึ่งศัพท์วันนี้เราจะมารู้จักกับคำว่า "ขว้นน" กันเจ้าค่ะ
"ขว้นน" อ่านว่า ขวั้น หมายถึง หัวขั้วของผลไม้
ตัวอย่างทางการ :
"ไซรซรมรม ดงดาษขวิดขว้นนขาดตกดิน อยู่แล" มหาชาติ กัณฑ์กุมาร
"ขว้นน" ในปัจจุบันไม่ปรากฎเป็นคำเดี่ยวภาษาพูดและคำเดี่ยวภาษาเขียนในพจนานุกรมภาษาไทยแล้วเจ้าค่ะ
แต่ "ขวั้น" ยังปรากฎอยู่ในพจนานุกรมภาษาถิ่นเหนือ อีสาน และใต้ ในปัจจุบันอยู่เจ้าค่ะโดยให้ความหมายแบบเดียวกันคือ หมายถึง ขั้ว หรือส่วนต่อของผลไม้ ดอกไม้ ใบไม้และอื่นๆ
(อ้างอิง: นิตยา มีสุวรรณ, การศึกษาคำเดี่ยวในวรรณกรรมไทยสมัยอยุธยาที่ไม่ปรากฎเป็นคำเดี่ยวในพจนานุกรมปัจจุบัน)
ตัวอย่างทั่วไป
พลอย : แม่แย้มเตรียมสำรับขึ้นเรือเทอญ วันนี้เสด็จจะเสด็จกับเสด็จ จะเสด็จไปบางประอิน หากสำรับวันนี้ไปพร้อมเสด็จในคราเสด็จครั้งนี้ เสด็จและเสด็จคงพอพระทัย
แย้ม : ได้เลยแม่พลอย ประเดี๋ยวฉันจะสั่งบ่าวไพร่เตรียมสำรับข้าวของขึ้นเรือไป แม่จะเอาอะไรบ้างละ
พลอย : เสด็จและเสด็จชอบผลไม้มาก ช่วยกันเอาขวั้นออกแล้วปลอกสลักเตรียมไว้เทอญแย้ม
และนี้ก็คือคำศัพท์สยามที่ฉันนำมาฝากพี่ท่านทั้งหลายในวันนี้เจ้าค่ะ อย่างไรเสียก็ลองเอาคำศัพท์แต่ประโยคใช้กันดูนะเจ้าค่ะ
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
