เป็นเพราะคนส่วนใหญ่ ในยุคสมัยนี้...ฝากชีวิตไว้กับ google map🚗🚗🚙
ภาพด้านบน ทุกคนมองแล้วเชื่อว่า สุดวังเวง เงียบเหงา จนน่ากลัว. หากเดินโดดเดี่ยว ณ.ที่แห่งนั้นคนเดียว
ไม่ผิด ที่คนยุคใหม่ ชอบฝากชีวิตไว้กับ google เพื่อช่วยนำทาง ให้ไปไหนๆก็ได้ในโลกนี้ เพราะมันช่างอำนวยความสะดวก ง่ายๆ เพียงแค่พิมพ์ชื่อสถานที่ๆต้องการไป แล้วก็กด start เท่านั้นก็จะมีแผนที่ขึ้นที่จอ smartphones พร้อมเสียงพากย์ ให้เราเดินซ้าย เดินขวา ไปตามเสียงมัน.
หลายคนใช้มันนำทางบ่อยๆ บางครั้งถูกบ้าง ผิดบ้าง แล้วแต่ระบบมันจะนำพาไป เมื่อใช้บ่อยๆขึ้น ดูเหมือนว่า พวกเราทั้งหลาย จะถูก google กินสมองไปหมด เพราะเรา จะไม่พึ่งพาตัวเองกันแล้ว และเชื่อได้เลยว่า. หากต้องการจะกลับไปที่เดิมอีกสักครั้ง ในวันถัดมา สมองจะไร้ซึ่งข้อมูลใดๆเกี่ยวกับเส้นทางเมื่อวาน หลงเหลือ แม้แต่นิดเดียว และจะไม่สามารถกลับไปอีกได้ โดยไม่ได้เปิด google นำทาง
กลับมาเล่าให้ฟังแล้ว สำหรับเมือง Colmar พร้อมเหตุการณ์ ที่ไม่น่าจะลืมได้ลง ง่ายๆสำหรับตัวเอง
ที่นี่ คือเมือง Colmar เป็นเมืองชนบท อยู่ชายแดนของฝรั่งเศส ค่อนไปทางประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ในตอนที่ฟ้ายังไม่มืด เมืองๆนี้น่ารักมากๆ บ้านเมืองปลูกสร้าง. มีสไตล์แปลกตา. เป็นเอกลักษณ์ ทุกตรอก ซอกซอย ละม้ายคล้ายกันมากๆ มีสีสันสดใส งดงาม อีกทั้งคนที่นี้ ช่างสรรสร้าง หาไม้ดอก. มาประดับประดา ให้เมืองนี้ สดใส ในฤดูใบไม้ผลิ
ด้วยความที่เป็นเมืองเล็กๆ พวกเราจึงแยกกันเดิน. เพราะอยากเก็บภาพกันอย่างเอกเทศ โดยเราเอง มั่นใจสุดๆ เดินแยกมาคนเดียว พร้อมถือกุญแจ ที่พักมาด้วย เราแยกกันไปคนละทิศ และคิดว่าเมืองเล็กๆ อย่างนี้ ไม่น่าจะมีปัญหา สามารถ กลับที่พักเองได้ สบายๆ
แต่พอฟ้าเริ่มสลัว ถนนทุกสายดูจะเหมือนกันหมด. เดินเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เหมือนจะวนไปวนมาไม่จบสิ้น. ยิ่งเดินจ้ำทำเวลา ก็ยิ่งหลงทิศ ดังนั้นสิ่งที่พึ่งพาได้ดีที่สุด ก็เห็นจะเป็นเจ้า google map นี่แหละ ในใจคิด. จะกลัวอะไร เรายังมี เทคโนโลยี่นี้ เป็นที่พึ่งสุดท้าย แต่ชีวิต มันไม่ง่ายอย่างที่ฝัน.
พอเดินตามที่เสียงบอก ผองเพื่อนโทรเข้า เพราะเราหายไปนาน พอวางหู google ก็ reset แผนที่ใหม่ พร้อมแจ้งด้วยเสียงใหม่ให้ เลี้ยวซ้าย พอเสียงโทรเข้ามาอีก หลังวางสาย reset ใหม่ สั่งให้ เลี้ยวขวา พอขยับเท้าพลาดไปหน่อย มันบอกว่าให้ไปถนนเส้นใหม่
เดินวนไป วนมา ตามคำสั่ง ซอยโน้น ซอยนี้ จนฟ้ามืด เมืองที่แสนน่ารัก เริ่มเลือนหายไปกับแสงอาทิตย์. ความมืดมาเยือน ถึงจะมืด ก็ยังไม่ถึงกับมืดสนิท ดูเวลาตอนนั้น 3 ทุ่มของที่นั่นแล้ว ผู้คนที่เคยเดินขวักไขว่ในตอนกลางวัน หายเข้าบ้านกันเงียบกริบ
เงียบจนคิดว่าเป็นหมู่บ้านร้าง คิดถึงบ้านเรา ที่ตี 2 ยังอุ่นใจ เพราะมีเพื่อนร่วมทางมากมายบนถนน. แต่ที่นี่ ตอนนี้ นานๆทีจะมีรถวิ่งมาสักคัน คนเดินผ่านเหรอ บอกได้เลย ว่าไม่มี เสียงเดียวที่ได้ยินบริเวณนั้น มีเพียงเสียงนกกา ร้องกากาๆๆ อยู่เป็นระยะๆเท่านั้น ยิ่งเพิ่มความวังเวงมากขึ้น
ความเงียบ ทำให้ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังชัดเจน อากาศเริ่มเย็นลงอย่างรวดเร็ว ท่าไม่ดีแน่แล้ว. จึงตัดสินใจ ปิดโทรศัพท์ เพราะมันกดดัน. กับเสียงโทรเข้าของเพื่อนๆ ปิดเครื่องแล้วตั้งสติ เงยหน้า. อ่านป้ายบอกทาง. จับจุดว่าที่พักอยู่ทางทิศใด เร่งฝีเท้า ไปตามป้ายต่างๆที่เจอ ท้ายสุดก็ถึงจุดหมาย ทุกคนยืนรอกันปากสั่น เพราะอากาศเริ่มเย็นยะเยือก
เปิดห้องพักได้ ถึงกะทิ้งตัวลงบนที่นอน มองดูนาฬิกา พบว่าเดินหลงทาง 4 ชม. ระยะการเดินทั้งหมด 19,956 ก้าว ขาแข้ง ดูจะเปลี้ย เพลียแรง เนื้อตัวตอนนั้น เย็นเจี๊ยบ เหมือนเพิ่งเอาออกมาจากตู้เย็น. นอนสงบจิตอยู่พักนึง และได้แต่ พรำ่เตือน ตัวเองในใจว่า ต่อไปนี้จงเชื่อ google ให้น้อยลง ใช้สมอง ใช้ตาตัวเอง และเชื่อในการ สังเกตุ เรียนรู้เส้นทางที่จะไปจากป้ายบอกทาง และจากตัวเอง ดีกว่า วันนั้นจึงเข้าใจคำสอนที่ว่า “ตน เป็นที่พึ่งแห่งตน” ได้อย่างถ่องแท้ 🧿🧿
🌀ที่จำเหตุการณ์นี้ได้ เพราะวันนี้นั่งรถลูกน้อง ไปทำงานที่กาญจนบุรี และน้อง ฝากชีวิตไว้กับ google ตั้งแต่เช้า จรดเย็น ซึ่งปลายทางเย็นนี้. ไปอ่อนนุช 44 เมื่อกำหนดจุดหมายเสร็จ ลูกน้อง ก็ปล่อยชีวิตทั้งหมดให้ Google map บัญชาการ. พยายามบอกให้น้อง ขึ้นทางด่วน จากถนนที่จำได้ในหัว แต่น้องไม่เชื่อเราเท่า google. จึงปล่อยตามใจคนขับ. เพราะเด็กยุคใหม่. เชื่อมั่นในการตัดสินใจของตนเองมาก. ก็เลยปล่อยให้มีประสบการณ์ล้ำค่าด้วยตัวเอง
เพราะเราไม่ได้เป็นคนขับ และไม่รีบร้อนไปไหน. กระทั่ง google map พาวกไปวนมา จนมาโผล่ที่สาธร และแนะนำให้กลับอ่อนนุช โดยให้ผ่านพระราม 4 ที่เป็นแหล่งรถติดบรรลือโลกในวันปกติตอนเย็นๆอยู่แล้ว. แต่ในวันนี้ เพิ่มด้วยฝนตกหนัก และวันศุกร์หรรษา. โชเฟอร์สาวก google เลยสะบักสะบอม กว่าจะได้ถึงเป้าหมาย. 😂😂
📌ภาพถ่ายจากเมือง Colmar , France 🇫🇷
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
