บุญคืออะไร ต่างกับอู่แห่งทะเลบุญ อย่างไร ？
เหตุใดองคุลีมาลฆ่าคนเป็นพัน ทำบาปมหันต์ แต่ทำไมถึงสามารถเป็นพระอรหันต์ได้ ？
บุญ คือ พลังงานบริสุทธิ์อย่างหนึ่ง จะเกิดขึ้นเมื่อเราทำความดี เช่น เราให้ทาน รักษาศีล นั่งสมาธิภาวนาก็เกิดบุญ อู่แห่งทะเลบุญ คือ นิพพาน บุญพร้อมจะหลั่งไหลสู่ตัวเราได้ทุกเมื่อ
ขอเพียงใจจรดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย เมื่อนั้นท่อธารบุญจะหลั่งไหลมาที่ศูนย์กลางกายของเราเต็มที่ เหมือนกับท่อประปาต่อเชื่อมเข้ามาที่บ้านของเรา แม้ปากท่ออยู่ที่บ้านแต่ถ้าเราไม่เปิดก๊อกน้ำ น้ำก็ไม่ไหล เปิดก๊อกเมื่อใดน้ำประปาก็ไหล ใจเราก็เหมือนกัน จรดที่ศูนย์กลางกายเมื่อใดก็เปรียบเสมือนเปิดท่อประปานั่นเอง บุญจะหลั่งไหลมาที่ศูนย์กลางกายของเรา ไม่ว่าจะเป็นคนชาติไหน ภาษาไหน เมื่อใดที่ให้ทาน
โดยธรรมชาติของใจจะถูกดึงเข้ามาที่ศูนย์กลางกายแล้วบุญก็จะเกิดขึ้น แม้เขาไม่เคยฝึกสมาธิมาก่อนก็ตาม พอเห็นคนลำบากหรือคนถวายทานกับผู้มีพระคุณหรือให้กับคุณพ่อคุณแม่ ครูอาจารย์หรือพระภิกษุสงฆ์ เป็นต้น
บุญก็เกิดขึ้นใจปลื้มปีติ ตอนที่ปลื้มนั่นแหละ ใจจะเข้ามาที่ศูนย์กลางกายโดยเจ้าตัวไม่รู้ แต่ถ้าเป็นผู้ฝึกสมาธิมาก่อน จะบำเพ็ญทานครั้งใดก็จะจรดใจที่ศูนย์กลางกายเต็มที่ บุญจะเกิดมากกว่าคนทั่วไปเพราะว่าทำถูกหลักวิชชา
ดังเช่น อหิงสกกุมาร หรือ องคุลีมาล ท่านได้ไปเรียนวิชาจนเก่งและเป็นที่รักของอาจารย์ ลูกศิษย์คนอื่นอิจฉาจึงวางแผนทำลาย จนอาจารย์หลงเชื่อ จึงคิดกำจัดโดยหลอกอหิงสกกุมารว่าจะถ่ายทอดวิชาสุดยอดให้ แต่มีเงื่อนไขคือต้องฆ่าคนให้ครบหนึ่งพันคนเสียก่อนจึงจะฝึกวิชาที่ว่าได้
อหิงสกกุมารเชื่ออาจารย์ไปฆ่าคนแล้วนับทีละคน แต่พอฆ่าไปมาก ๆ บาปหุ้มใจจนดำมืด จำไม่ได้ว่าฆ่าไปแล้วกี่คนเลยต้องตัดนิ้วมาร้อยเป็นพวงมาลัยคล้องคอไว้เลยเรียกว่า “องคุลีมาล” แปลว่า โจรที่มีพวงมาลัยเป็นนิ้วมือ
ชาวบ้านหวาดกลัวมากพากันไปกราบทูลพระเจ้าปเสนทิโกศล ว่าโจรองคุลีมาลคอยซุ่มฆ่าเดือดร้อนมากเอาใครไปปราบก็ไม่อยู่ สุดท้ายต้องยกกองทัพไปปราบองคุลีมาลคนเดียว ฝ่ายแม่ขององคุลีมาลที่อยู่ในเมือง พอทราบข่าวก็รีบเดินทางรอนแรมเข้าป่าคนเดียวด้วยความรักลูก คิดว่าพระราชายกทัพมาลูกคงจะสู้ไม่ไหว จะรีบไปบอกให้ลูกหนีไป
เช้าวันนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแผ่ข่ายพระญาณตรวจดูสัตว์โลกปรากฏเป็นองคุลีมาล ที่จริงแล้วองคุลีมาลในอดีตสร้างบุญมามากเพียงพอที่จะบรรลุธรรมได้ แต่พลาดเพราะเจออาจารย์ไม่ดี แล้ววันนี้แม่จะมาหาถ้าเจอก็จะฆ่าแม่ให้ครบหนึ่งพันคน จะทำ “อนันตริยกรรม” ซึ่งเป็นกรรมหนักที่สุด ๕ อย่าง คือ ฆ่าแม่ ฆ่าพ่อ ฆ่าพระอรหันต์ ทำร้ายพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิต และทำสังฆเภท คือยุยงให้สงฆ์แตกกัน
ถ้าใครทำ จะปิดสวรรค์ ห้ามนิพพาน ต้องตกนรกร้อยเปอร์เซ็นต์ ต่อให้กลับตัวกลับใจทำความดีเท่าไหร่ อย่างมากก็ตกนรกขุมตื้นขึ้นเหมือนพระเจ้าอชาตศัตรู เชื่อพระเทวทัตจนกระทั่งสุดท้ายฆ่าพ่อ คือพระเจ้าพิมพิสาร ทำปิตุฆาต ชิงราชบัลลังก์มา
แม้ภายหลังจะกลับตัวกลับใจเป็นพุทธศาสนิกชน เป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภกในการสังคายนาครั้งที่ ๑ ก็ตาม แต่ตายแล้วก็ต้องตกนรกอยู่ดี เพียงแต่ตกนรกขุมตื้นขึ้น ไม่ได้ลงอเวจีมหานรก
ด้วยความเมตตาตอนเช้าได้เสด็จไปโปรด องคุลีมาลพอเจอพระองค์ก็ดีใจพบคนที่หนึ่งพัน แล้วถือดาบวิ่งไล่จะฆ่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์เสด็จไปเรื่อย ๆ แต่องคุลีมาลแม้ทะนงในฝีเท้าตัวเองว่าวิ่งเร็วมากเป็นระยะทาง ๓ โยชน์ เท่ากับ ๔๘ กิโลเมตร ยังตามไม่ทันด้วยพุทธานุภาพ
จนสุดท้ายองคุลีมาลตะโกนว่า
“สมณะหยุดก่อน ๆ”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ ว่า
“สมณะหยุดแล้ว เธอสิยังไม่หยุด”
องคุลีมาลบอกว่า “พระอะไรโกหก เดินอยู่แท้ ๆ เราวิ่งไล่ตามยังไม่ทัน บอกว่าหยุดแล้ว”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสขยายความอีกนิดหนึ่งว่า
“ตถาคตหยุดแล้ว จากการปลงสัตว์จากชีวิต องคุลีมาล เธอล่ะ เมื่อไหร่จะหยุด”
สิ้นพระสุรเสียงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องคุลีมาลเหมือนโดนสายฟ้าฟาด ใจที่ถูกบาปหุ้มอยู่เพราะฆ่าคนมามากสว่างวาบขึ้นมาเลยทิ้งดาบ คุกเข่ากราบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วขอบวช
บวชแล้วก็ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ตอนบวชใหม่ไปบิณฑบาตมีคนจำได้ก็วิ่งหนีเลยไม่ได้อาหาร ถัดมาหลายวันมั่นใจว่าองคุลีมาลกลับใจออกบวชจริง ความกลัวหายไป สิ่งที่เกิดขึ้นมาแทน คือความโกรธแค้น เอาก้อนอิฐก้อนหินขว้างศีรษะแตก ปากแตกเลือดอาบ
ท่านก็ไม่บ่นเพราะรู้ว่าเป็นวิบากกรรมที่ตัวเองทำเอาไว้ เจอแค่นี้ยังน้อยไปก็อดทน จนวันหนึ่ง เดินบิณฑบาตไปแล้วมีหญิงท้องแก่เห็นท่านก็จะวิ่งหนี แต่ปวดท้องมากเด็กจะคลอดก็คลอดไม่ออกนอนดิ้นทรมานอยู่นั่นเอง พระองคุลีมาลเข้าไปใกล้ตั้งจิตอธิษฐานว่า
นับแต่ข้าพเจ้าออกบวชอยู่ในสมณเพศอันเป็นอริยชาตินี้ ไม่เคยเลยที่จะคิดปลงสัตว์จากชีวิต ด้วยอำนาจสัจจะวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมีแด่น้องหญิงและทารกในครรภ์เถิด สิ้นเสียงของพระองคุลีมาลเท่านั้น ทารกก็คลอดออกมาอย่างสบาย ๆ นับแต่นั้นมาออกบิณฑบาตพอได้ข้าวบ้างเพราะการทำความดีอย่างไม่ย่อท้อ
มีคำถามว่า
“เหตุใดองคุลีมาลฆ่าคนเป็นพันทำบาปมหันต์ แต่ทำไมถึงสามารถเป็นพระอรหันต์ได้”
คำตอบ
“เพราะพระองคุลีมาลทำถูกหลักวิชา เมื่อบวชแล้วตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม ทำสมาธิภาวนา รักษาศีลแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน อย่าว่าแต่ลงมือฆ่าเลย แม้เพียงความคิดที่จะปลงสัตว์จากชีวิตก็ไม่มี ศีลบริสุทธิ์เต็มเปี่ยม ทั้งกาย วาจาและใจ ทำสมาธิภาวนาใจจรดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้สนิท
บุญที่เกิดเปรียบเหมือนเปิดเขื่อนขนาดใหญ่ ทำบาปเหมือนเติมเกลือ ทำบุญเหมือนเติมน้ำ ฆ่าคนไปหนึ่งคนบาปมากเหมือนเกลือเป็นโอ่ง แล้วนี่ฆ่าเป็นพันเหมือนเติมเกลือไปพันโอ่ง แต่บุญเหมือนน้ำในเขื่อนไหลมากมายมหาศาลหลายพันล้านคิว แม้เกลือยังอยู่แต่น้ำมากเจือจางจนเกลือหมดฤทธิ์เค็ม ทำให้บาปหมดฤทธิ์เลยได้เป็นพระอรหันต์”
จากเรื่องนี้เองทำให้รู้ว่า การสร้างบุญถ้าทำถูกหลักวิชชา คือใจจรดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ทำความดีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน บุญจะเกิดอย่างมหาศาล ถ้าทำความดีแบบเสียมิได้ บุญก็มาแบบน้ำประปาหน้าแล้งนั่นแหละ การเข้าวัดปฏิบัติธรรมจนรู้คุณค่าของบุญไม่ใช่ทำแค่ตามประเพณี หรือทำเพราะเอาหน้าเอาตา แต่เป็นการทำเพราะเห็นคุณค่าของบุญพร้อมจะทำทั้งกายทั้งใจเต็มกำลังของตัวเองบุญเกิดเต็มที่
ทาน คือ ให้รู้คุณค่าของการแบ่งปัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ศีล ให้รักษาให้ดี แค่ศีล ๕ ไม่พอ วันพระ วันคล้ายวันเกิดต้องรักษาศีล ๘ ด้วยจะดีมาก หรือจะเลือกรักษาศีล ๘ ในวันจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัสบดี ศุกร์ เสาร์หรืออาทิตย์ ที่ตรงกับวันเกิดก็ยิ่งดีเพราะทำทุกสัปดาห์ เดี๋ยวนี้มี Line บอกกันว่า “วันนี้วันพระ” มุ่งหวังปลูกจิตสำนึกให้รักษาศีลให้มากขึ้น
ภาวนา คือ ให้ขยันสวดมนต์ทำสมาธิ จะเห็นได้ว่าเวลามีพิธีตักบาตรพระจำนวนมาก จะมีพิธีปฏิญญาณตนเป็นพุทธมามกะ ตอกย้ำความเลื่อมใสศรัทธาในพระรัตนตรัยว่าจะเป็นชาวพุทธตลอดชีวิต
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสสอนไว้ในพระไตรปิฎกว่า คนพาลเท่านั้นที่ไม่สรรเสริญการให้ทาน พระองค์ทำเป็นแบบอย่าง กระทั่งเคยให้ชีวิตเป็นทาน แล้วชาวพุทธไม่ต้องดูพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้นแบบหรืออย่างไร
เจริญพร
- 33
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
