30 ส.ค. 2020 เวลา 03:50 • ปรัชญา
หมาขี้เรื้อน สอนอะไรเรา...
เมื่อเรามองเห็นหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง เราจะรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ
เราอาจจะสงสารที่ผิวมันดูน่าเกลียด ใครๆก็คงรังเกียจ
แต่ถ้าหมามันบอกเราได้ เราว่ามันอยากบอกอะไร ระหว่าง
- ทำยังไงก็ได้ช่วยรักษาให้ฉันผิวกลับมาดีทีเถอะ
- ทำยังไงก็ได้ช่วยให้ฉันหายคันทีเถอะ
3
เปรียบเสมือน สิ่งที่เกิดขึ้นในใจเรา เมื่อเราอยากช่วยเหลือใคร
บางที สิ่งที่เราเห็นว่ามันเป็นปัญหา มันอาจจะไม่ใช่ปัญหาของเขาก็ได้ ถ้าเรามัวแต่ไปยัดเยียดให้เค้ารักษาผิวเค้า ซึ่งเค้าไม่ต้องการ ก็เข้าตำรา
"เราอยากให้ แล้วเค้าอยากรับหรือไม่"
1
ความหวังดีของเรา อาจกลายเป็นความอึดอัด
1
จะเจอบ่อยมากๆ เวลาคนไข้ที่ป่วยอยู่
จะมีผู้หวังดี มาเสนออะไรต่างๆมากมาย
- ลองไอ่นี่สิ ดีนะ บ้านนั้นลองแล้วหายเลย
- ทำไม ไม่ทำอย่างนู้น ทำไม่ทำอย่างนี้ เป็นต้น
หรือแม้แต่หมอที่รักษาคนไข้ บางครั้งหมอเองก็อยากทำนู้นนี่ เต็มไปหมด โดยไม่ได้ดูเลยว่า สิ่งนั้น เป็นสิ่งที่คนไข้เค้ารู้สึกว่าเป็นปัญหาหรือไม่
เช่น วันนี้ที่เจอ
คนไข้ปวดจากมะเร็งระยะที่สี่ ไม่ตอบสนองต่อยาหลายขนาน และขอแค่รักษาให้หายปวด
แต่แพทย์ที่ดูแล บอกว่า อยากรู้ว่าโรคกระจายไปถึงไหนบ้างแล้ว จึงทำการเจาะเลือด ตรวจมากมาย ส่ง CT เพื่อประเมินตัวโรค
ทั้งๆที่รู้ว่ารักษาไม่ได้แล้ว
ก็เหมือนเรามัวแต่พยายาม ทำให้ผิวของหมามันกลับมาสวยดังเดิม เอาขนมาแปะๆๆ ตามตัว
เพราะเราเห็นว่า หนังไม่สวยนั้น เป็นปัญหารำคาญตาเรา
้แล้วปล่อยให้มันคันต่อไป....
ดังนั้น ทุกครั้ง ก่อนจะช่วยเหลือใคร โดยเฉพาะคนที่เปราะบางทั้งทางกายและทางใจ
ลองทบทวนซักแป๊บว่า
1
"เราอยากให้ หรือ เค้าอยากได้"
หมอสายดาร์ก
1

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา