๓๑.เพียงเธอตั้งจิตอธิษฐาน
ไม่จำเป็นต้องร่ำไห้กระหายสวมอาภรณ์เยี่ยงนักบุญ
ไม่ต้องคร่ำครวญเพื่อการจาริกสู่ภูเขาและดงไม้
ไม่จำเป็นต้องกระหายจะยินเสียงวิเวกในท้องถ้ำ
หรือว่าสายน้ำกระโจนจากหน้าผา หรือนกยูงขนคอเขียว
คืนเดือนหงายและกระท่อมน้อย
แต่เพียงเธอตั้งจิตอธิษฐาน
และย้อนมาดูกรรมที่ตนกระทำอยู่
และอุทิศมันให้กับความดีและความจริง
แสงเดือนแห่งความงามก็สัมผัสใจเธอ
เธอเป็นแพทย์รึ จงรักษาผู้ป่วย
แม้เขาจะจนโซ สกปรกเหม็นสาบสาง
หากเธอให้ความใส่ใจเหมือนดังวันที่คนรักของเธอล้มป่วย
หรือเพียงหล่อนเป็นหวัดและอ่อนเพลีย
เพียงเธอเอาใจใส่คนโซ ไร้ญาติเจ็บระบมทั้งกายใจ
เธอรู้สึก เพียงเท่าคู่รักของเธอ
ลืมฝันถึงค่าตอบแทน ทั้งในชาตินี้หรือชาติไหน ๆ
โอ คนหนุ่มสาว กรรมเช่นนี้ของเธอ
ล่วงรู้ถึงหูของเทพเจ้า
ผู้ทรงสถิตยุติธรรมและเมตตา
แผ่นดินอันโสมมนี้ไม่เหมาะกับเธอผู้บริสุทธิ์ที่จะธุดงค์ไป
เธอไม่เหมาะที่จะอยู่ทั้งในถ้ำดงไม้หรือราชมณเฑียร
เธออยู่ในดอกบัวขาวและเรือนแก้ว ส่องรัศมีสว่าง
ห่าฝนแห่งอามิสไม่อาจยังเธอให้เปียกปอน
เธอเองคือโอสถวิเศษเยียวยามวลมนุษย์
ผู้มักอาพาธทางวิญญาณ เพราะการทำมาหากิน
เธอเองคือ ไภสัชคุรุ ผู้โพธิสัตว์
โอสถวิเศษนั้นคือน้ำใจอันประเสริฐของเธอ
ทำไมเธอไม่ใช้มันเยียวยาเพื่อนร่วมทุกข์ของเธอ
“แสงดาวและคนเดินทาง"
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
