๗. อันเนื่องกับทางไท (บทคัดย่อที่ ๑-๑๒)
สองสายธารวัฒนธรรม ซึ่งมีลักษณะเป็นขั้วต่างกัน บรรจบกันและก่อเกิดสายธารใหม่ที่รวบรวมสิ่งดีของทั้งสองฝ่ายไว้ได้
สายแรกคืออินเดีย อันมั่งคั่งอลังการทางมโนคติและอภิปรัชญา โลกและจักรวาลและปรากฏการณ์ทั้งหมด เป็นเพียงการสำแดงออกของพระผู้เป็นเจ้าและว่า
แก่นแท้ของความเป็นมนุษย์ก็คือ พรหมมัน และทุกสิ่งก็เป็นอันนั้น (อหํ พรหมสฺมิ ตตฺถ ตวํ อสิ, สรวํ ขาลว อิหํ พรหมา)
โครงสร้างทางสังคมทั้งหมดถูกจัดสรรขึ้นตอบสนองต่อความเชื่ออันนี้ การเคลื่อนไหวเป็นไปใด ๆ ในโลก ทั้งส่วนบุคคลและส่วนรวมนั้น เป็นเพียงลีลาของเทพเจ้าทั้งสาม (ตรีมูรติ – พรหมา, วิษณู, ศิวะ) ความรักภักดี การบวงสรวง และโยคะกรรม คือหนทางปฏิบัติ
อีกสายธารหนึ่งคือจีน แม้บางช่วงจีนจะรับอิทธิพลทางความคิดจากอินเดีย แต่จีนก็คือจีนที่ยืนอยู่บนคติความจริงที่สัมผัสได้มากกว่ามโนคติและอภิปรัชญา
ไท หรือสยามในอดีต ได้สถาปนาวัฒนธรรมของตนขึ้นจากอิทธิพลของสองสายธารคู่แย้ง ความจริงแห่งวิถีชีวิตประจำวันจากจีน และมโนคติและอภิปรัชญาจากอินเดีย
สิ่งสำคัญที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุดในการเชื่อมโยงขั้วต่างของสองวัฒนธรรมให้ผสมกลมกลืนเข้าหากันได้อย่างดี ก็คือ พุทธธรรม อันถือหลักความไม่สุดโต่งไปข้างใดข้างหนึ่ง
กล่าวได้ว่า สัดส่วนของการผสมผสานระว่างมโนคติ (Ideal) และความเป็นจริง (Reality) ได้เป็นรากฐานของจิตสำนึก และระบบคุณค่าไท รวมถึงชุมชนอื่นบนแหลมอินโดจีน
มีข้อสังเกตประการหนึ่งคือ แม้ว่าไทจะติดต่อคบค้ากับจีนมานาน แต่ไทไม่รับอิทธิพลในหลักคิดทางธรรมปรัชญาจากจีนโดยตรง
๓ ทศวรรษที่ผ่านมานี่เองที่ความรู้เรื่อง เต๋า ฌัน(เซน) เริ่มแพร่หลายในหมู่นักอ่าน ก่อนหน้านั้นคนไทไม่รู้ซึ่งถึงรากเหง้าของจีนนัก มโนคติของไทหนักข้างอินเดียอันดกอุดมด้วยสัญลักษณ์แห่งเทพปกรณัมที่ถูกปรับแปลงให้เข้ากับพระพุทธศาสนาเถรวาทสายลังกา
แม้ว่าในบางภูมิภาคของไทจะเคยรับพุทธธรรมจากฝ่ายมหายานในช่วงสมัยจักรวรรดิรัฐศรีวิชัยก็ตาม อิทธิพลของจีนที่แสดงออกในทางศิลปกรรมเพิ่งปรากฏเด่นชัดผ่านราชสำนักในสมัย ร.๓ อันเป็นช่วงสั้น ๆที่ไทไม่เป็นตัวของตัวเองในทางการช่าง
อันเนื่องกับทางไท (พุทธิปัญญาสู่งานศิลป์ มรดกของแผ่นดินไทย ที่คนไทยทุกคนควรรู้)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
