#จันทร์เจ้าขาบทที่4ตอนที่12,
(7/10/2020)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
คืนวันพุธนี้ ขอส่งตอนใหม่ ให้เพื่อนๆได้อ่านเพลิดเพลินก่อนนอนกันนะครับ 😇❤️💙💚🎶🎵
สุขสันต์วันพุธครับ
..
..
บทที่ 4 ขจรมาลา
ตอนที่ 12 ดารารัศมี(3)
#ณ.โลกวิญญาณไม่ไกลจากประตูบริเวณป่าช้าเก่าเวียงกุมกามเมืองเชียงใหม่อำเภอยางเนิ้ง(อ.สารภี)
ผีหม่องบองก้าวขึ้นลานพิพากษาด้วยอาการสงบ..
ก่อนที่จะหันมามองเจ้าอุบลวรรณา อีกครั้งด้วยสีหน้าครุ่นคิด..ด้วยว่าเป็นห่วงเจ้าอุบลวรรณาที่ยังคงตัวสั่นต่อภาพกรรมของหมอผีหม่องวินและเหล่าวิญญาณผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์..
“ หนูฆฤณขอถามวิญญาณหม่องบองผู้หลงทาง ว่า
..เด็กชายที่ได้ถูกช่วยในเหตุการณ์อัคคีมรกต จากภาพความทรงจำของเหล่าวิญญาณผู้เคราะห์ร้าย และเด็กชายผู้ที่อยู่ในช่วงก่อนวาระสุดท้ายของหม่องบอง
.. คือ ผู้ใด..กันนะเจ้าคะ”
คุณหนูฆฤณ เอ่ยถาม ด้วยน้ำเสียงใสกังวาน..
เมื่อได้ฟังคำถามนั้น..
ผีหม่องบองก็หลับตาลงนิ่งชั่วขณะหนึ่ง..
ก่อนที่จะเงยหน้าลืมตาขึ้นมองท้องฟ้าแห่งโลกวิญญาณ..แล้วจึงกล่าวตอบคุณหนูฆฤณ ด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว ว่า..
“ข้า หม่องบอง เป็นผู้ก่อเหตุฆาตกรรมอันน่าสยดสยอง..และอัคคีมรกต ในเขตเมืองเชียงใหม่ ทั้ง 13 ครั้ง..
หาใช่เจ้าน้อยพรหมเลยขอรับ.. ล้วนเป็นหม่องบองทั้งสิ้นขอรับ..และไม่เกี่ยว
ข้องกับเด็กชายนั้นเลยขอรับ..
โดยเหตุการณ์ 10 ครั้งแรก
.. ข้าถูกควบคุมและสั่งให้กระทำการอันน่าอัปยศนี้โดย หมอผีหม่องวิน กับชาวพม่าอีกคนหนึ่ง ผู้เป็นทั้งสายลับและเจ้าหน้าที่รัฐบาลอังกฤษ..
ส่วนอีก 3 ครั้งนั้น..ข้าได้หลุดพ้นจากเวทย์มนต์คาถาของหมอผีหม่องวินแล้ว.. ข้าจึงติดตามแก้ไขเหตุการณ์ มิให้เป็นไปตามปรารถนาของอังกฤษ ..และข้าก็เกือบจะยับยั้งจนสำเร็จผลแล้ว..
ถ้าไม่ถูกจับลงมาในโลกวิญญาณเช่นนี้..”
คุณหนูฆฤณลุกยืนขึ้น แล้วพูดกับผีหม่องบองว่า..
“หม่องบอง ยังไม่ได้ตอบ
ฆฤณเลยนะเจ้าคะ ว่า เด็กชายนั้นเป็น ผู้ใด..
เพราะเห็นได้ชัดว่า.. เด็กชายลึกลับคนนั้นเกี่ยวพันกับเหตุการณ์ในครั้งนี้..และเป็นต้นเหตุให้หม่องบองต้องปลิดชีวิต คนเป็นจำนวนมาก ในเหตุการณ์อัคคีมรกต..
นี่เป็นโอกาสเดียว นะเจ้าคะ ที่หม่องบองจะปกป้องเด็กชายผู้นั้นได้ ทั้งฝ่ายเนื้อหนังและฝ่ายวิญญาณจิต เพราะจากที่ได้เห็น..ในขณะนี้เด็กผู้นี้ล้วนถูกตามล่า จากทั้งเจ้าเมืองเชียงใหม่ พม่า และชาวต่างชาติ..อย่างน่าสงสารนัก..อย่าต้องให้เด็กน้อยต้องเสี่ยงไปกว่านี้เลยนะเจ้าคะ..
ฆฤณขอถามอีกครั้งนะเจ้าคะ..ว่า เด็กผู้นี้เป็นใคร กันแน่นะเจ้าคะ..”
“จงตอบ คุณหนูฆฤณตามความสัตย์เดี๋ยวนี้.. วิญญาณหม่องบอง ผู้หลงทาง..”
พระวัยทัต กระแทกไม้เท้าจตุรอาชาลงกับพื้น และกล่าวสั่งผีหม่องบองด้วยสิทธิอำนาจ..
จนบานประตูนรกเบื้องหน้าบัลลังก์ เปิดออก ให้เห็นภาพทุกขเวทนาปรากฏ พร้อมกลิ่นของสัตว์นรกที่พุ่งออกมา..และกวักมือเรียกชื่อ หม่องบอง สลับกับหมอผีหม่องวิน..
แต่สายตาของผีหม่องบองที่มองกลับ มิได้ปรากฏความหวาดกลัวแต่อย่างใด..
ผีหม่องบองหันไปทางเจ้าอุบลวรรณา..แล้ว.เอ่ยอย่างแผ่วเบาว่า
“ข้า หม่องบองมิได้หลงทางดังเช่นท่านกล่าวเลย.. “
“หม่องบองรักภักดีต่อเจ้านางของหม่องบองอย่างสุดหัวใจ..และภักดีต่อสำนักดาบตะคะญีที่ชุบเลี้ยงหม่องบองมาอย่างสุดชีวิต..
หม่องบองไม่เคยหวาดกลัวต่อหุบเขาเงามัจจุราชที่ปรากฏตรงหน้าแม้แต่น้อย..เลยขอรับ..
หม่องบอง กลัวแต่เพียงว่า .. เจ้านางของหม่องบอง จะโกรธเกลียดหม่องบอง จนมิอาจให้อภัยหม่องบองได้อีก..หากเมื่อได้ยิน ความจริงต่อจากนี้..
หม่องบอง กลัวความรู้สึกสูญเสียนั้น..เหลือเกินขอรับ”
หม่องบองจ้องสายตาของเจ้าอุบลวรรณาอีกครั้ง ก่อนที่จะตอบ คุณหนูฆฤณ ด้วยเสียงแผ่วเบา แตกพร่า ว่า
“เมาอูมี่น..ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ คือ ชื่อของเด็กชายคนนั้น..ขอรับ..
และ มะตีฮะ นางราชสีห์ คือชื่อพี่สาวของเขา..
ซึ่งเด็กทั้งสอง คือ บุตรแห่ง
โบตูระ (แม่ทัพผู้กล้าหาญ) หรือ หม่องบอง ผู้นี้เองขอรับ..”
..
..
..
“หม่องบอง..แม้แต่เจ้า ก็ยังทรยศข้า อย่างนั้นรึ?..(แม้แต่ปี้ก่วอกข้าเจ้า?)”
เจ้าอุบลวรรณา เอ่ยด้วยเสียงต่ำเครือ เบาๆ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเป็นลม สิ้นสติล้มลงไป..
..
..
#ณ.ประตูบริเวณป่าช้าเก่าเวียงกุมกามเมืองเชียงใหม่อำเภอยางเนิ้ง(อ.สารภี)
“แกร๊กๆ”
ผู้กองหนุ่มกระชากลูกเลื่อนขึ้นลำ พร้อมตั้งท่าประทับเล็งยิง ไปยังพุ่มไม้ ที่กำลังไหวเล็กน้อย..
“เดินออกมาดีๆ จากตรงนั้น เถิดขอรับ..อย่าให้กระผมต้องยิง เลยนะขอรับ”
ผู้กองหนุ่มเกร็งนิ้ว พร้อมเหนี่ยวไก ในขณะที่พูดออกไปในความมืดตรงหน้า..
“ฮิฮิฮิ.. วางปืนดีๆ เถิดขอรับ อย่าให้กระผม ต้องเฉือนเลยนะขอรับ..”
เสียงหัวเราะคิกคักหวานใสใกล้ๆหู ..ช่างขัดกับภาพมีดอาคม เล่มใหญ่ วาววับที่กดอยู่บริเวณลำคอด้านหลังของผู้กองหนุ่มในขณะนี้..
“หยุดเล่น อะไรแผลงๆ แบบนี้เลยนะ..มะตีฮะ”
เสียงสมิงไพรหนุ่มดังขัดจังหวะสถานการณ์ตึงเครียด และพูดต่อว่า
“และกราบขอโทษ ผู้กองท่าน เดี๋ยวนี้ เลยนะ ..”
มะตีฮะ ทำสีหน้าขัดใจ กับคำสั่งของสมิงไพรหนุ่ม พร้อมกับพูดว่า..
“แต่อาจารย์.. ผู้กองหนุ่มท่านนี้ ยกปืนขู่ข้าก่อนนะเจ้าคะ..แล้วจะยังให้ข้าขอโทษ อีกหรือเจ้าคะ..”
“ไม่มีแต่ ..หรือใดๆ ทั้งนั้น..
เมื่ออาจารย์สั่ง.. มะตีฮะต้องทำตามคำสัตย์สาบานที่เจ้าให้ไว้ เหมือนเมื่อครั้งขอเป็นศิษย์ข้า..”
มะตีฮะ ทำหน้างอ แล้วยกมือขึ้น..ไหว้ขอโทษ ส่งๆ โดยไม่มองหน้า อย่างกับพวกขมุยกเสลี่ยง..
“ไหว้ให้มันดีๆ หน่อย มะตีฮะ..”
สมิงไพรหนุ่ม ทำเสียงระอากับท่าทางของศิษย์เอก..
คราวนี้ มะตีฮะลงนั่งยองๆ ยกมือขึ้นไหว้เหนือหัว ราวกับชาวบ้านไหว้เจ้าเข้าทรงม้าขี่..
“สวยพอหรือยัง เจ้าคะ .. ผู้กองหนุ่ม ขอโทษนะเจ้าคะ
หรือจะต้องร้องเพลง และรำถวายด้วย นะเจ้าคะ..ฮึ”
มะตีฮะ ทำเสียงหวานขัดกับท่านั่งทะเล้น ที่เรียกเสียงหัวเราะขำพรืดของ คุณหนูกร และผู้กองหนุ่ม..
ขณะที่สมิงไพรหนุ่มนั้น อายจนแทบแทรกแผ่นดินกับการเปิดตัวของศิษย์เอกที่แอบติดตามมาจากนครลับแล..
..
..
..
#ณ.บริเวณด้านหลังงานเลี้ยงตำหนักในเขตพระนคร
คุณไกรสรเดินก้าวเข้ามาประชิด.. จนคุณหนูน้อยซ์ต้องถอยหลังจนชิดกำแพง..
“กระผม ไม่เคยคิดร้ายกับราชสำนักสยาม แม้ชั่วขณะจิตเลยขอรับ..แต่..”
“แต่.. อะไรเจ้าคะ”
คุณหนูน้อยซ์เร่งเร้าถามจี้คุณไกรสร..
“แต่ กระผมก็ไม่สามารถปล่อยให้คุณหนูน้อยซ์ซักถามได้มากกว่านี้ แล้วขอรับ.. เพราะจะเป็น อันตรายกับตัวของคุณหนูน้อยซ์เอง ขอรับ..
เพราะแม่จ่าย สามารถเห็นและฟังทุกอย่าง จากความทรงจำของกระผมได้ ผ่านไม้เท้าจตุรอาชา น่ะขอรับ..
กระผมเอง ก็ไม่รู้ว่าจะกระทำการอย่างไรที่จะปกป้อง คุณหนูน้อยซ์ได้เลยขอรับ..”
คุณไกรสรพูดและมองหน้าคุณหนูน้อยอย่างกระวนกระวายใจ ..
คุณหนูน้อยซ์ ใช้มือผลักอกคุณไกรสรอย่างแรง จนกระเด็น แล้วยิ้มให้คุณไกรสร พร้อมกับพูดว่า..
“ หนูน้อยซ์ ดีใจนะเจ้าคะ ที่คุณไกรสร ยังไม่ทันได้เลว อย่างที่ใครๆสงสัย..
ชีวิตเรา เป็นของเรานะเจ้าคะ.. อย่าให้ใครมาครอบครองเราได้อย่างที่แม่จ่ายทำ เลยนะเจ้าคะ..
เรารีบไปหักไม้เท้าจตุรอาชากันก่อนที่ แม่จ่ายจะกลับมาตรวจภาพความทรงจำ คุณไกรสรกันเถิดนะเจ้าคะ..แล้วเราไปช่วยพาคุณหนูพา กลับมาจากโลกวิญญาณกันนะเจ้าคะ..”
คุณไกรสร มองคุณหนูน้อยซ์ แล้วถามเบาๆว่า..
“คุณหนูน้อยซ์ เชื่อในตัวกระผมจริงๆ หรือ ขอรับ..”
คุณหนูน้อยยิ้มตาหยี แล้วตอบว่า..
“หนูน้อยซ์ เชื่อคำตอบคุณไกรสรเจ้าค่ะ..
ถึงหนูน้อยซ์จะเชื่อคนง่ายในบางครั้ง..
ฮะฮะ.. แต่หนูน้อยไม่โง่นะเจ้าคะ..
คุณไกรสรไม่ใช่คนเลวเจ้าค่ะ.. แค่เกือบจะหลงทางไปทำเลว..ตามแม่จ่ายเจ้าค่ะ..ยังกลับตัวทันนะเจ้าคะ..
รีบกลับไปเอาไม้เท้าจตุรอาชามาทำลายเสีย กันเถิดนะเจ้าคะ..”
คุณหนูน้อยซ์จับข้อมือคุณไกรสร แล้วหันหน้าไปทางเรือนมหาดเล็ก กำลังจะวิ่ง..
“โป๊กกกก...”
เสียงไม้เท้าจตุรอาชาฟาดเข้าที่ศีรษะคุณหนูน้อยซ์อย่างแรง จนคุณหนูน้อยซ์ทรุดตัว สลบไปในทันที..
คุณไกรสรรีบเอาถุงผ้ามาคลี่ห่อคุณหนูน้อยซ์ ก่อนที่จะนำมาขึ้นพาดบ่า แล้วพูดขึ้นว่า..
“ขอโทษนะขอรับ คุณหนูน้อยซ์ .. แต่คุณหนูน้อยซ์รู้มากเกินไป อย่างที่แม่จ่ายพูดจริงๆ.. “
แล้วคุณไกรสรก็กระโดดสูงขึ้นบนหลังคาตำหนักด้วยวิชาลิงลม ก่อนที่จะกระโดดขึ้นหายไปกับความมืด..
..
..
จบบทที่ 4 ตอนที่ 12
#เกร็ดเพิ่มเติม,
ลายสักลิงลม
ลายสักลิงลมมีอานุภาพพระพุทธคุณเด่นทางด้านการปีนขึ้นที่สูงอย่างรวดเร็ว มีปฎิภาณไหวพริบในการเอาตัวรอด..
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
7/9/2020
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
