15 ต.ค. 2020 เวลา 09:22 • ภาพยนตร์ & ซีรีส์
ข้อคิดจากหนัง : Sicario “บางครั้งความทุกข์ก็มาจาก…การอยู่ผิดที่ผิดทาง”
“ภารกิจเด็ดหัวเจ้าพ่อค้ายาเสพติดในเม็กซิโก”
Sicario (2015)
ภาพยนตร์ที่ว่าด้วยเรื่องของ
“ภารกิจเด็ดหัวเจ้าพ่อค้ายาเสพติดในเม็กซิโก”
ซึ่งภารกิจของทีมล่าสังหารในครั้งนี้
เป็นปฏิบัติการทางทหาร “ที่เล่นนอกกฎ”
เป็นการทำศึกกับขบวนการค้ายา “โดยไม่เกี่ยงวิธีเพื่อชัยชนะ”
ดังนั้น เพื่อให้ปฏิบัติการครั้งนี้ถูกต้องตามกฎเกณฑ์
จึงต้องมีการรับรองโดยเจ้าหน้าที่ในสหรัฐอเมริกา
เหล่าบรรดาหัวหน้า รวมทั้งผู้นำทีมล่าสังหาร
จึงชักชวน “เคท” FBI ผู้มีความมุ่งมั่น กระหายความยุติธรรม
เป็นเจ้าหน้าที่ฝีมือดี ผู้ออกลุยอย่างไม่เกรงกลัวอันตราย
ทำทุกอย่างตามระเบียบกฎเกณฑ์มาเสมอ
ยิ่งพอเคทได้ยินว่า
“ศึกครั้งนี้จะยุติวงจรความรุนแรงในแผ่นดินบ้านเกิดของเธอได้”
จึงเป็นการจุดไฟแห่งความหวัง และความมุ่งมั่นให้แก่เธอ
เคทจึงตัดสินใจอาสาติดตามไปกับทีมล่าสังหารนี้
แต่ตลอดระยะเวลาที่เธออยู่ในสนามรบ
เธอกลับต้องพบเจอกับความโหดร้าย คำโกหกหลอกลวง
ยุทธวิธีอันเลือดเย็น การห้ำหั่นกันอย่างไร้ความปรานี
และบททดสอบจากสถานการณ์บีบคั้นมากมาย
“จนทำให้เคทเริ่มสงสัยแล้วว่า…สิ่งที่เธอมีส่วนร่วมอยู่นี้ยังถูกต้องหรือไม่ ?”
ภาพยนตร์เรื่องนี้มอบบรรยากาศกดดันบีบคั้น
ผ่านการเล่าเรื่องแบบช้า ๆ ทว่ารุนแรงหนักหน่วง
(ใครไม่ถนัดแนวนี้อาจจะมีหลับได้ครับ 555)
สำหรับฉากที่มีข้อคิด และชวนให้เรากลับมาทบทวนตัวเอง
เป็นฉากที่หนึ่งในสมาชิกทีมล่าสังหารอย่าง อเลฮานโดร พูดกับ เคท
(อเลฮานโดรเป็นมือสังหารระดับพระกาฬ
ซึ่งมีความแค้นฝังลึกกับเจ้าพ่อค้ายาเสพติด)
โดยอเลฮานโดรเดินทางมาพบกับเคท
เพื่อให้เคทเซ็นเอกสารฉบับหนึ่งเพื่อรับรองว่า
“ทุกอย่างที่เราทำ…เราทำตามกฎเกณฑ์ทุกอย่าง”
แต่จากเรื่องราวความโหดร้ายทั้งหมด
จึงทำให้เคทแสดงออกอย่างชัดเจนว่า
“ไม่ยอมเซ็นเด็ดขาด”
อเลฮานโดรจึงจ่อปืนไปที่เธอและบีบบังคับ
จนในที่สุดเคทต้องยอมเซ็นไปทั้งน้ำตา
ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่กล้ำกลืนเจ็บปวดอย่างที่สุด
และก่อนจะจากลา อเลฮานโดรได้พูดประโยคนี้กับเคท
“คุณควรย้ายไปอยู่เมืองเล็ก ๆ
ที่บ้านเมืองยังมีขื่อมีแป
อยู่ที่นี่ คุณไม่รอดแน่
คุณไม่ใช่หมาป่า
และนี่เป็นถิ่นหมาป่าแล้ว”
ผมประทับใจฉากนี้เป็นพิเศษเลยครับ
เป็นจุดที่บีบคั้นตัวละครได้มากที่สุดในเรื่องแล้ว
ซึ่งชวนให้เรากลับมามองชีวิตตัวเอง “ในจุดที่เรายืนอยู่”
ทั้งในแง่มุมของการทำงาน การใช้ชีวิต ความรัก
หรือแม้กระทั่งบทบาทในครอบครัว
“เราพึงพอใจเพียงใดที่อยู่จุดนี้…ที่แห่งนี้ยังเหมาะกับเราแค่ไหน”
ซึ่งบางครั้งชีวิตก็ทำให้เราต้องยอมรับความจริงอันเจ็บปวด
เพื่อก้าวต่อไป และเพื่อให้เราเป็นอิสระจากสิ่งที่ทำร้ายเรา
ข้อคิดสำคัญของหนัง
“บางครั้งความทุกข์ก็มาจาก…การอยู่ผิดที่ผิดทาง”
“การอยู่ผิดที่ผิดทาง”
เราอาจลองนึกถึงเสื้อที่สวมใส่
ตอนเด็กเราใส่เสื้อตัวเล็ก
พอโตมาเราก็จำเป็นต้องเปลี่ยนขนาดเสื้อ
“ถ้าไม่เปลี่ยน…ก็ใส่ไม่ได้”
หรือต่อให้ใส่ได้ ก็จะทำให้เราอึดอัดไม่สบายตัว
ดังนั้น
ทุกความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับตัวเรา
เช่น เสื้อผ้า รองเท้า อาหาร วิธีใช้ชีวิต
ที่อยู่ ที่ทำงาน คนรัก ครอบครัว
“ล้วนมีจุดที่พอเหมาะพอดีกับตัวเรา…รวมทั้งมีจุดที่ขัดแย้งกับตัวเรา”
เราคงไม่สบายใจเท่าไหร่
ถ้ามีคนบังคับให้เรา
ต้องสวมชุดที่ทำให้แทบหายใจไม่ออก
ต้องใส่รองเท้าที่บีบรัดจนปวดเมื่อยไปทั้งขา
ต้องกินอาหารที่เมื่อกินทีไรก็ต้องป่วยทุกครั้ง
ต้องทนหลับนอนในที่ซึ่งปลุกให้สะดุ้งตื่นทุกคืน
ต้องอยู่กับการงานที่กัดกร่อนชีวิตจิตใจ
ต้องทำใจอยู่กับคนใกล้ตัวที่สร้างมลพิษให้แก่ชีวิต
หรือต้องฝืนใช้ชีวิตไปกับเป้าหมายที่ไร้คุณค่า
“สิ่งที่เป็นสัญญาณของความไม่พอดี…จึงเป็นความทุกข์ที่เกิดขึ้น”
เมื่อชีวิตอยู่ในจุดที่บีบคั้น
เมื่อชีวิตตกอยู่ในวงล้อมของความอันตราย
“ความไม่สงบจะปะทุขึ้นในหัวใจของเรา”
ทางเลือกจึงมีมากมาย
ทั้งการเปลี่ยนแปลงตัวเอง “พัฒนาให้ตนเองอยู่อย่างมั่นคงยิ่งขึ้น”
ปรับเปลี่ยนสิ่งรอบตัวเท่าที่ทำได้ “สื่อสาร บริหารจัดการ”
แต่หากอยู่ในจุดที่ยังไม่มีเรี่ยวแรงพอในการเปลี่ยนตนเอง
และยังมิอาจเปลี่ยนแปลงสิ่งอื่นได้
“การเลือกเดินออกมา…ก็เป็นทางที่เราพอทำได้”
การเดินออกมานั้น ไม่ได้แปลว่าเราอ่อนแอ
แต่นี่คือความแข็งแกร่งอย่างหนึ่ง
“ในการยอมรับความเป็นจริงของชีวิต…กล้าที่จะปรับตัว”
แต่หากเงื่อนไข ภารกิจ และความรับผิดชอบ
หรือจังหวะชีวิตยังไม่เอื้อเฟื้อให้เดินออกมา
ก็ไม่ได้แปลว่า “ชีวิตต้องสิ้นหวัง”
เรายังมีโอกาสหาพื้นที่ปลอดภัย
พบปะมิตรสหาย
พบเจอผู้ที่สามารถช่วยเหลือ
“แบ่งเบาสัมภาระทางใจของเรา”
เติมพลังให้ใจที่อ่อนล้า
เติมความหวังให้สามารถก้าวเดินต่อไป
“ไม่อยู่อย่างสิ้นหวัง”
ซึ่งอย่างน้อยก็เป็นการพักเหนื่อย
อีกทั้งยังเป็นการเปิดประตูรับความเป็นไปได้
ไม่ปิดกั้นตัวเองจากโอกาสอันมากมายในชีวิต
และเป็นการหล่อเลี้ยงความใฝ่ฝันในหัวใจ
“ในการไปสู่ที่ทางซึ่งพอเหมาะ และพอดีกับเราในสักวัน”
โฆษณา