เข็มเย็บผ้าเล่มเล็กกับกางเกงขายาว
ลูกชายมีกางเกงใส่เรียนหนังสือเพียงตัวเดียว คุณพ่อถามลูกถึงเหตุผล ลูกนิ่งเงียบไม่ตอบ
คุณพ่อไม่ได้เซ้าซี้ รีบจัดการซื้อให้ใหม่อีกสองตัว เพราะต้องเรียนอีกสองปี
กางเกงที่ซื้อมาใหม่ไม่ได้สอยขากางเกงไว้ และไม่มีบริการสอยผ้าให้
คุณพ่อถามลูกว่าจะให้ส่งไปเย็บชายกางเกงกับทางร้าน หรือจะให้แม่สอยให้(เหมือนพ่อ)
ลูกตอบว่า ให้แม่สอยให้
แม่รับคำอย่างยินดี ใจจริงอยากสอนให้ลูกสอยเอง เพราะเห็นว่าน่าจะเป็นการดีถ้าลูกจะได้ฝึกทำอะไรเล็กน้อยเองบ้าง ลูกเย็บปะรอยขาดนิดหน่อยเป็นเพราะโรงเรียนสอน แต่การสอยผ้ายังทำไม่เป็น
ช่วงที่เราไปเยี่ยมลูกตรงกับก่อนสอบปิดเทอมโรงเรียนจึงปิดให้นักเรียนอ่านหนังสือทบทวน ลูกกำลังทบทวนวิชาที่จะสอบอย่างขมีขมัน แม่จึงสอยให้แต่เรียกลูกมาดูวิธีสอยชายผ้า พร้อมทั้งเล่าเรื่อง เรื่องหนึ่งให้ฟัง
...
สมัยแม่เป็นเด็กเรียนอยู่ชั้นประถม ณ โรงเรียนวัดเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัด..
พี่สาวคนหนึ่งของแม่เปิดร้านรับตัดเย็บเสื้อผ้า
กิจการร้านเสื้อผ้าของพี่สาวไปได้สวย
เพราะพี่สาวเป็นคนขยัน ฝีมือดี ทำงานเนี้ยบเรียบร้อยและซื่อสัตย์ตรงต่อเวลา
พี่สาวมีลูกมือหรือผู้ช่วยอีกเกือบสิบคน
ส่วนเด็กมือสอยผ้านั้นพอมี แต่มักขาดแคลน
แม่จึงมีหน้าที่หนึ่งซึ่งต้องทำเป็นประจำ
ทุกวันไม่เว้นวันหยุด คือหน้าที่สอยผ้าของลูกค้า อาจเป็นชายเสื้อหรือชายกางเกง
แม่จำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นคนสอน
อาจเป็นคุณครูที่โรงเรียนเพราะสมัยนั้นยังมีการเรียนการสอนวิชาคหกรรม
อาจเป็นพี่สาวที่เปิดร้านตัดเย็บเสื้อผ้าก็เป็นได้
หรืออาจเป็นเพราะเราอยู่ในร้านตัดเสื้อผ้าจนเป็นขึ้นมาเองก็ได้ คล้าย ๆ เด็กลูกหลานของร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ทำงานกับพ่อแม่ สักพักก็ทำได้หมดทั้งลวกเส้น ปรุง เสิร์ฟและคิดสตางค์ค่าก๋วยเตี๋ยวได้อย่างรวดเร็ว
ไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลขอะไรเลย
สมัยนั้น พักเที่ยงของแต่ละวันที่เรียนหนังสือ แม่จะต้องเก็บงานสอยผ้าที่มีให้เสร็จ
บางวันอาจมีน้อยชิ้นเพียงสองสามชิ้น
บางวันอาจมีมากกระทั่งต้องวิ่งไปกลับโรงเรียนและบ้านเพื่อไปเข้าชั้นเรียนให้ทัน
นอกเหนือไปจากนั้น แม่ยังมีหน้าที่หุงข้าวและทำกับข้าวง่าย ๆ กินเองในมื้อเช้า
และแน่นอนต้องเก็บล้างจานที่ตนกินให้เสร็จก่อนไปโรงเรียน
ส่วนมื้อเย็นเป็นหน้าที่ของพี่สาวคนถัดจากแม่ขึ้นไปหนึ่งลำดับ
วิธีสอยผ้าและความสุข
แม่จำได้ลางเลือนว่า..
งานสอยผ้าเป็นงานที่เราชอบ
ทำแล้วมีความสุข
ชอบวิธีการสอย ซึ่งเริ่มจากการใช้มือขวาจับเข็มเย็บผ้า นำเข็มเย็บผ้าเล่มบางเล็กนิดเดียวที่มีด้ายร้อยอยู่ สอดเข้าไประหว่างกลางของผ้าสองด้านที่เราพับและกรีดไว้ให้เป็นแนว แล้วบิดปลายเข็มเล็กน้อยให้ทะลุผ้าชิ้นแรกหรือด้านหนึ่ง เหนี่ยวเพื่อไปเกี่ยวเอาผ้าของชายผ้าอีกด้านหนึ่งให้มาติดกับชายผ้าด้านบนที่เราจับไว้ด้วยมือซ้าย
เพียงเท่านี้ ผ้าสองด้านจึงเคลื่อนมาติดกัน พร้อมกันนั้นเราก็สามารถซ่อนเส้นด้ายไว้ในรอยพับของผ้าทั้งสองด้านได้
มันดูมหัศจรรย์มากในความคิดของเด็กคนหนึ่งในตอนนั้น
เมื่อเราสอยผ้าอย่างช้า ๆ ด้วยความประณีต ใจของเราได้รับการเรียนรู้ที่จะทำงานบางอย่างที่เล็ก ๆ คืบหน้าไปทีละนิด ทีละนิด
ระยะทางห่างของฝีเข็มของการสอยผ้าที่เราออกแบบไว้ เมื่อเราใจเย็นค่อย ๆ ทำด้วยความตั้งใจ งานจะสำเร็จเกิดผลสัมฤทธิ์เป็นการเก็บชายผ้าด้วยวิธีสอยได้อย่างเรียบร้อยสวยงาม
บางครั้งเนื้อผ้าเป็นผ้าเนื้อหนา หยาบหรือหนัก แม่จำได้ว่าถ้าเราจับเข็มเล่มเล็กด้วยความมั่นคง ดึงเข็มที่มีด้ายร้อยอยู่ด้วยความแน่วแน่ไม่หันเหไปมา เส้นด้ายไม่พันกัน การสอยผ้าเนื้ออะไรก็ไม่ยาก
ง่ายดายเหมือน ๆ กัน
ขอให้เข้าใจหลักการและใจเย็น
ค่อยสอยค่อยทำ คืบหน้าไปทีละนิด ทีละก้าวของระยะห่าง
สุดท้ายงานก็สำเร็จงดงามเช่นกัน
“ Nostalgia ใช่มั้ยแม่ เวลาแม่เล่าเรื่องนี้”
ลูกนั่งฟังอย่างเงียบ ๆ พูดขึ้นมาเมื่อแม่หยุดเล่า
“ใช่..Nostalgia"
แม่ยิ้ม
ขอขอบคุณ Going Home-Kenny G
Youtube
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
