ช้าก่อนสหายกู กรุณาดูป้ายก่อน...
เล่นอะไรของพวกมึง
อ่านป้ายให้ถ้วนถี่ก่อนเอื้อนเอ่ยวจีครับท่าน
ป้ายประกอบ
แหม พวกมึงนี่ก็ช่างสรรหาป้าย
อ้าว เผื่อใครไปใครมาจะได้เอนจอย ไม่ใช่บ่จอย
สรุปพวกมึงจะฟังกูมั้ย
(พยักเพยิดว่าดูป้ายก่อนนะเว้ยสหาย)
ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ป้ายบอกเว้ย
ค่อยยังชั่ว ชัวร์นะมึ้ง
เออ งั้นกูกลับ
แหม แหย่นิดหน่อยทำเป็นถ่อยไปได้
ไอ้พวกห่านี่ ถอยเว้ยไม่ใช่ถ่อย
555
จริงๆแล้วก็ไม่เกี่ยวกับกูตรงๆหรอก แต่พันกันอยู่หน่อย ช่วงนี้เถียงกันเรื่องเครื่องแบบกับชุดไปรเวท (พวกมึงไม่ต้องชี้ป้าย เต็มลูกตาสองข้าง) กูไปที่บ้านม้ามาเจอหลานเลยคุยด้วยหน่อย
หลานกูทั้งคู่มันก็แต่งชุดนักเรียนไปเรียนตามปกติ เวลาไปเรียนพิเศษก็แต่งไปรเวท กูถามเล่นๆว่ามีคนมาชวนแต่งไปรเวทไปเรียนมั้ยเห็นว่าเขาจะนัดกันนี่
cr. google.com
ทั้งคู่ตอบตรงกันว่ามีเหมือนกันเพียงแต่ส่วนใหญ่จะเฉยๆมากกว่า กูเลยถามต่อว่าแล้วอยากแต่งไปรเวทไปเรียนรึเปล่าล่ะ ทั้งคู่บอกไม่ได้ซีเรียสมากขนาดนั้น ถ้าเขาอนุญาตก็อาจจะลองแต่ง ถ้าไม่ก็ไม่เป็นไร ไปเรียนพิเศษก็แต่งตัวตามสบายอยู่แล้ว
cr. mgronline
น้องกูแอบมาบอกว่าอยากจะให้พวกมันแต่งตัวให้ดูดีหน่อยตอนเรียนพิเศษแต่พวกมันบอกขี้เกียจกับเปลืองตังค์เลยตามแต่พวกมัน
บอกมันไปว่า ดีแล้ว อยากแต่งหล่อแต่งสวยก็ให้ถึงเวลาที่อยากแต่งตัวก็แล้วกัน แต่ยังไงก็ควรแต่งให้มันเหมาะสมด้วย เด็กข้างบ้านแค่ม.ต้นแต่งตัวซะนึกว่าอยู่มหาวิทยาลัย แม่เด็กมาซื้อของก็บ่นให้กูฟังยกใหญ่ว่าเปลือง เสื้อผ้าต้องไม่ซ้ำ ไหนจะโน่นนี่นั่นอีกจิปาถะ หากินเองยังไม่ได้เลย ทุกวันนี้ก็แบมือขอเงินไปเรียน ดีที่ยังรักเรียนอยู่ แต่เห็นว่าจะไปกับพวกม๊อบด้วยเหมือนกัน เขาก็เตือนตามปกติไม่ได้ขัดเพราะเด็กวัยนี้ก็แรงเยอะอยู่
555 ถ้าเรื่องแต่งตัวกับทรงผมกูว่าชิลๆ
จิงดิ
กูตาม
ไหนเล่าแจ้งแถลงไขพอเป็นของหวานให้ผู้ดีปนไพร่อย่างกูฟังทีซิ
มึงลืมไปแล้วเหรอว่าสมัยม.ต้น ม.ปลาย พวกเรานี่เป็นยังไงกันบ้าง
ไว้ผมยาวหน่อย แต่งตัวผิดระเบียบ หนีเรียน สูบบุหรี่ แดกเหล้า เกือบจะเคล้านารีจิปาถะ โอย อีกเยอะ
cr. Natthida Thongkul
เบาหน่อยเว้ย เดี๋ยวลูกกูได้ยินแล้วมันจะเอาไปเป็นเยี่ยงอย่างแล้วมาย้อนศรตอนกูอบรมมัน
อย่างมึงก็มีวันนี้ด้วยเว้ย ขอขำแป๊บ
กูว่าไอ้เรื่องแหกคอกกฎระเบียบใครๆมันก็เป็นทั้งนั้นไม่ต้องมาเฉพาะตอนนี้หรอก เพียงแต่ว่าตอนนี้มันเหมือนๆกับว่าข้ามีสิทธิ์เรียกร้องแสดงออกแล้วเว้ย ไม่ใช่มามุบมิบกะมิดกะเมี้ยนเหมือนสมัยเรา
ไอ้ที่มึงบอกเมื่อกี้กูยอมรับว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่งตื่นเต้นดีเวลาแหกกฎ เลือดลมสูบฉีดดี ถ้ารอดก็รอด ถ้าไม่รอดก็จอด เดินคอตกเข้าห้องฝ่ายปกครองกับจดหมายเชิญพ่อแม่ผู้ปกครอง
ไอ้ตอนที่แหกคอก กูว่าจริง แม่งแบบตื่นเต้นแทบตาย พอออกมาได้ก็อย่างกับฮีโร่อะไรสักอย่าง เพื่อนเราก็คอยตามอวย ดูยืดกันในกลุ่มแมนแล้วก็กลุ่มหญิงที่นิยมแบดบอย
กูจำได้ อึดอัดกับระเบียบจะตายไป ไอ้โน่นก็ผิดไอ้นี่ก็ไม่ได้ ร.ด.นี่ถ้าไม่ได้เรียนกูคงจะดีใจมากในตอนนั้น ผมยาวเต็มที่ครับน้องๆ แต่ไม่เกิน4ซม. ทรงผมอะไรก็ได้พี่มีให้2ทรง ไม่ทรงนักเรียนก็เกรียนทหารเกณฑ์ครับ
ยังจำได้ด้วยเว้ยมึง แสดงว่าจำฝังใจ
ก็บอกแล้วไงกูอึดอัดกับระเบียบ
แล้วตอนมหาวิทยาลัยล่ะ จำได้บ่
ท่านคร้าบ ทดสอบความจำรึ ได้เว้ย ก็ไว้ยาวอยู่แต่ไม่มากเท่าที่คิด แต่งตัวผิดระเบียบอยู่ดี เหล้าบุหรี่เหมือนเดิม ขาดแค่ไม่มีฝ่ายปกครองมาราวี อ้อ ยกเว้นตอนจะสอบที่อาจารย์ขอให้เรียบร้อยหน่อยเห็นใจกันบ้าง ตอนจบรับใบปริญญาดันแต่งตัวเรียบร้อยราวผ้าพับไว้ ตอนทำงานตามก็ระเบียบบริษัท กลับมาทำงานที่บ้านก็ทำตัวปกติตามวัย
cr. Tidakarn.blogspot.com
(ปรบมือ)
(โค้งรับ)
แล้วมึงเห็นอะไรมั้ย
อะไรวะ
ตอนนี้พวกเราแต่งตัวยังไง
ผมสั้นปกติมีมึงคนเดียวที่สั้นมากหน่อย แต่งเชิ้ตแต่งยืดกางเกงปกติ รองเท้าสุภาพ อ้อ ถ้าไปงานพิธีการก็ใส่สูทผูกไทไว้ก่อน
พูดอีกก็ถูกอีก แล้วสังเกตอะไรมั้ย พวกเราไม่ได้ไว้ผมยาวอีกแล้ว แต่งตัวสุภาพทุกคนแถมจะออกทางการด้วยซ้ำ เหล้าบุหรี่ก็งดเว้นไม่จัดเหมือนก่อน เผลอๆจะลาขาดด้วยซ้ำ ไม่งั้นจะมาตั้งวงน้ำชากันรึ ไอ้ที่เรามองว่าเป็นระเบียบอึดอัดดันมากลายเป็นเรื่องที่แม่งโคตรปกติวิถีกับชีวิตเราตอนนี้ซะงั้น ไม่ว่าจะเรื่องเสื้อผ้าหน้าผม เผลอๆถ้ามียูนิฟอร์มก็คงใส่ได้ไม่คิดมากเพราะไม่ได้สนใจมากกับเรื่องพวกนี้แล้ว กลับมาโฟกัสสนใจเรื่องทำมาหากิน เรื่องปากท้อง เรื่องครอบครัวเรื่องลูกมากกว่า กูถึงบอกว่าตอนนี้เรื่องระเบียบที่เราเคยแหกคอกมันกลับมาในชีวิตเราอีกรอบแล้วผ่านทางลูกๆของพวกเราเองนี่ล่ะ แล้วพวกมึงก็อาจจะพูดเหมือนตอนที่ป๊าม้าเราพูดว่า อะไรกันทำไมถึงไม่ทำตามกฎโรงเรียน นี่ต้องให้ฉันไปเจอฝ่ายปกครองอีกเหรอไง อะไรกัน วันๆไม่รู้จักเรียน เอาแต่เที่ยวเล่นหนีเรียน แต่งตัวบ้าๆ แกน่ะหาเงินได้รึยัง รู้มั้ยว่า...บลา บลา บลา 1 2 3 4...
สาธุ ม้ามาเองเลยเว้ย สงสัยองค์ลง จำฝังใจเหมือนกัน
หรือพวกมึงไม่เคยโดน
พวกกูโดนหนัก มึงแม่งต้นคิดเสือกโดนเป็นปุยนุ่น
อ้าว เป็นงั้นซะฉิบ
(หลังจิบชาค่อยโล่งหน่อย)
กูถึงบอกไงว่าเรื่องแบบนี้แม่งชิลๆ ใครๆก็เป็นมาก่อนทั้งนั้น อย่าไปเครียดเอาตายกับมัน สั้นยาวผ่อนได้ก็ผ่อนไป น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง ฝรั่งว่าNo compromise but we can meet at the half way
จริงของมึง แต่ว่าเด็กสมัยนี้เขาจะรู้บ้างมั้ยว่าพ่อแม่มันต้องหากินอะไรยังไงให้พวกมันมาเดินเย้วๆต่อไปได้
จริงของมึงว่ะ กูน่ะลูกเตี่ย แต่ลูกกูน่ะลูกเสี่ย มันเคยนึกรึเปล่าว่าเตี่ยกับลูกเตี่ยของมันหาอะไรให้มันเสวยสุขตอนนี้บ้าง
แต่ยังดีที่พวกลูกๆเรามันยังรักที่จะเรียนอยู่ ไม่ทิ้ง นี่ถ้าไม่เอาเรื่องเรียนแต่ทำงานกูยังพอลุ้น แต่ถ้าไม่มุ่งทั้งเรียนทั้งงานก็มีหวังแย่
จริงของพวกมึง กูเห็นด้วย แต่กูก็ขอให้มองในมุมเด็กด้วย เด็กเดี๋ยวนี้ก็ไม่ธรรมดา ความคิดความอ่านก็ก้าวหน้ากว่าสมัยเราเยอะ อีกอย่าง สถานการณ์เหตุการณ์ สภาพอะไรต่างๆมันก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะมากจนพูดไม่ถูก เด็กๆก็คงอยากเห็นอะไรที่เปลี่ยนแปลงฉับไวทันทีเหมือนจิ้มมือถือ บางทีก็ต้องปล่อยกันบ้าง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
กูเห็นด้วย กูถือคติว่าต้องหาช่องให้เขาระบายออกบ้างไม่งั้นอัดแน่นเกินไปเดี๋ยวระเบิดตูม
กูตาม
แต่กูขอเพิ่ม ขอให้สุภาพวาจา เลิกระรานคนอื่น โนบูลลี่แหมน กูเคยเจอบูลลี่มาแล้ว กูเกลียดมันมาก
อะจิงดิมึง
เออสิวะ
ไหนๆมาแถลงสักรอบซิ
อ้าว ไอ้พวกห่านี่ พูดเรื่องเด็กเสือกจะวกหาเรื่องกู
555 เป็นงั้นไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
