18 ธ.ค. 2020 เวลา 00:17 • อาหาร
ป่วยเพราะไม่รู้ EP.16 | “โรคไตไม่เลือกอายุ”
ฉันอายุ 23 ปี กำลังศึกษาชั้นปีที่สี่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เมื่อ 3 เดือนที่ผ่านมาฉันเกิดอาการช็อกกระทันหัน ถูกส่งเข้ารักษาที่โรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน เมื่อแพทย์ตรวจร่างกายอย่างละเอียดปรากฏว่าเป็น โรคไตเสื่อมไตวายระยะสุดท้าย
ฉันต้องหยุดการเรียนทั้งหมด ไม่สามารถกลับไปเรียนต่อได้อีก กลับมาอยู่บ้านรักษาด้วยการฟอกไตที่โรงพยาบาลสัปดาห์ละ 2 ครั้ง
ปัญหาทั้งหมดมาจากวิถีชีวิตของฉันที่ย้อนกลับไปเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว หลังจากจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ฉันได้มาเรียนอีกจังหวัดหนึ่งเป็นนักเรียนประจำตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ถึงปีที่ 6 และเมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ก็ไปอยู่หอพักนักศึกษาตั้งแต่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 1 ถึงปีที่ 4 รวมเป็นเวลาเกือบ 10 ปี
ชีวิตเด็กหอของฉันมีทางเลือกไม่มากนัก เนื่องจากจังหวัดที่ฉันไปอยู่เป็นนักเรียนประจำ ร้านอาหารอิสลามมีน้อยและอยู่ไกลจากหอพักมาก นาน ๆ ถึงจะมีโอกาสได้ไปรับประทานอาหารที่ร้านสักครั้ง
ประกอบกับการใช้ชีวิตในหอพักมีข้อจำกัดในเรื่องการประกอบอาหารรับประทานเอง อาหารฮาลาล (ศาสนาอนุมัติ) ที่หาซื้อได้ง่ายและมีให้เลือกสารพัดในร้านสะดวกซื้อคือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ขนมขบเคี้ยวและไส้กรอกที่แสนอร่อย น่าจะเป็นอาหารที่เหมาะกับชีวิตเด็กหออย่างฉันมากที่สุด
การหาซื้ออาหารฮาลาลในร้านสะดวกซื้อ
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีตราฮาลาล เป็นที่นิยมของเด็กหอมุสลิม
ในเรื่องของการเรียน ฉันมุ่งมั่นและเคร่งเครียดกับการเรียนมาก ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการเรียน อ่านหนังสือ จึงไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ในแต่ละวันดื่มน้ำน้อยทำให้เกิดท้องผูกอยู่บ่อยครั้ง รวมถึงตอนกลางคืนซึ่งเป็นช่วงเวลาว่างและเงียบ เป็นเวลาสำหรับทำกิจกรรมส่วนตัวของนักเรียนนักศึกษาทั่วไป เช่น อ่านหนังสือ ทำการบ้าน ทำรายงาน ตลอดจนการเล่นอินเทอร์เน็ตและใช้สื่อโซเชียลต่าง ๆ และฉันก็เป็นคนหนึ่งในนั้นที่ใช้เวลาอ่านหนังสือทำรายงานเกือบค่อนคืนเป็นประจำ ทำให้ไม่ได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่
ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าการใช้ชีวิตที่ผ่านมาและอาหารที่รับประทานเป็นประจำ จะทำให้ไตทำงานหนักเกินกำลัง จนนำไปสู่การเป็นโรคไตเสื่อมวาระสุดท้าย กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินกว่าที่จะแก้ไขให้กลับไปเหมือนเดิมได้ สุดท้ายฉันต้องเป็นคนป่วยที่ต้องรักษาด้วยการฟอกไตไปตลอดชีวิต
ตลอดระยะเวลาเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา ฉันใช้ชีวิตอยู่ในหอพักและสถานศึกษาเป็นส่วนใหญ่ ยิ่งโตขึ้นฉันมีความรู้จากการศึกษามากขึ้น แต่กลับไม่มีทักษะในการใช้ชีวิต ไม่เคยคิดว่าการใช้ชีวิตของฉันที่ผ่านมา จะส่งผลกระทบต่อสุขภาพร่างกายในอนาคต ชีวิตการเป็นนักศึกษาของฉันสิ้นสุดลงก่อนจบการศึกษาปีสุดท้าย
ซึ่งนอกจากจะไม่สามารถสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อแม่ในวันรับปริญญาบัตร และทำงานหาเงินเลี้ยงดูพ่อแม่หลังจบการศึกษาตามที่ตั้งใจไว้แล้ว ยังต้องเป็นภาระของพ่อแม่ที่ต้องดูแลลูกสาวคนนี้ไปตลอดชีวิต
อย่างไรก็ดี เนื่องจากทั้งหมดเป็นเรื่องเล่าจากปากของผู้ป่วยเอง บางเรื่องอาจไม่ตรงกับข้อเท็จจริงทางการแพทย์ ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ
เนื้อหาทั้งหมดมาจากหนังสือ "ป่วยเพราะไม่รู้" โดย มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
โฆษณา