ป่วยเพราะไม่รู้ EP.28 | “เกือบฆ่าตัวตายเพราะความเครียด"
ผมกำพร้าพ่อตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น เป็นลูกคนเดียวใช้ชีวิตอยู่กับแม่เพียง 2 คน ประกอบอาชีพขายของที่ระลึก เช่น จิ้งจกยาง ตุ๊กแกยาง แมลงตัวเล็ก ๆ ให้กับนักท่องเที่ยวต่างชาติ โดยผมเป็นคนออกแบบ ผลิตและขายเอง เริ่มต้นจากลองผิดลองถูกจนมีทักษะและมีความชำนาญ รายได้แต่ละวันถึงแม้ว่าจะไม่มากนัก แต่ก็เลี้ยงดูแม่ได้อย่างมีความสุขตามอัตภาพ
แม่ผมเป็นคนต่างจังหวัดจึงไม่มีญาติพี่น้อง ส่วนทางญาติของพ่อถึงแม้จะรู้จักอยู่บ้าง แต่ผมและแม่ไม่ค่อยสนิทสนม เพราะพ่อแยกครอบครัวออกมาหลังจากแต่งงานกับแม่ หลังจากพ่อเสียชีวิต ผมกับแม่จึงอยู่กันแบบเงียบ ๆ ไม่ได้ไปมาหาสู่กับใคร
เรื่องราวปัญหาสุขภาพของผมเกิดขึ้นในปี 2557 วันที่แม่เสียชีวิต ผมเสียใจเป็นอย่างมาก งานศพของแม่ผ่านไปแบบง่าย ๆ โดยที่ไม่ได้บอกใครให้ใครรู้แม้แต่เพื่อนที่ขายของด้วยกัน หลังเสร็จจากงานศพ ผมเกิดความเครียดอย่างหนัก ไม่อยากทำอะไร ไม่สุงสิงกับใคร เก็บตัวอยู่ในบ้านคนเดียว ความคิดสับสนวกไปวนมา คิดไปต่าง ๆ นานา กินไม่ได้นอนไม่หลับ รับประทานอาหารไม่เป็นเวลา จนมีอาการปวดท้อง ซื้อยามากินก็ไม่หาย
เมื่อไปตรวจที่โรงพยาบาล พบว่าเป็นโรคกระเพาะอาหารอักเสบ หมอจ่ายยาลดกรดและยาแก้ปวดท้องมากิน ผ่านไป 2 เดือนกว่าก็ไม่หายปวดท้อง ป่วยทั้งกายป่วยทั้งใจ ไม่มีกำลังใจทำงาน คิดว่าหลังจากนี้จะอยู่อย่างไร ที่ผ่านมาผมทำงานหนักก็เพื่อแม่ เมื่อไม่มีแม่แล้วก็ไม่รู้จะทำเพื่อใครและคิดจนกระทั่งว่า “ตัวเองจะอยู่ในโลกนี้ไปทำไม”
โรคกระเพาะอาหารอักเสบ
สารรูปของผมตอนนั้นผอมโซเหมือนคนไร้วิญญาณ และก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป ในตอนนั้นเองเพื่อนที่เคยขายของด้วยกันได้แวะมาเยี่ยมผมที่บ้าน คงเพราะเห็นผมหายไปนานจนผิดสังเกต ผมจึงได้บอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟัง ทั้งการเสียชีวิตของแม่ อาการเจ็บป่วย ตลอดจนความเครียดที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เพื่อนได้ปลอบประโลมเพื่อให้ผมคลายจากความทุกข์ จนผมรู้สึกผ่อนคลายและทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้บ้าง
การปลอบใจจากคนรอบข้าง
และหลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเพื่อนคนนี้ได้มาหาผมบ่อยขึ้น มาชวนคุย ชวนไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ทำให้ผมได้พบเจอสิ่งแปลก ๆ ใหม่ ๆ เมื่อความเครียดลดลง อาการปวดท้องหายไปด้วย โดยที่ไม่ได้กินยาใด ๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชีวิตของผมเปลี่ยนไป ผมได้รู้จักและสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านและผู้คนมากขึ้น ได้ไปหาสู่และทำความรู้จักกับญาติ ๆ ของพ่อ จากคนเงียบ ๆ พูดน้อยกลายเป็นคนช่างพูด ปรับนิสัยตัวเองให้ร่าเริงแจ่มใส สุขภาพร่างกายของผมแข็งแรงขึ้น
ปัจจุบันผมอายุ 49 ปี แต่งงานแล้วมีลูก 1 คน ชีวิตครอบครัวมีความสุขดี ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ผมไม่มีวันลืมเพื่อนของผมที่ช่วยปลอบประโลม เตือนสติและให้กำลังใจ ช่วยให้ผมหลุดออกจากหุบเหวแห่งความทุกข์ สามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติเหมือนคนทั่วไป
ในสังคมของเรามีคนอีกมากมายที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับผมในขณะนั้น ถูกปัญหารุมเร้าจนหาทางออกไม่ได้ ถึงแม้ว่าเราอาจจะไม่สามารถช่วยแก้ไขปัญหาให้เขาได้ แต่เราสามารถปลอบประโลมและช่วยเยียวยาความรู้สึกของเขาได้ เพื่อให้เขามีกำลังใจต่อสู้ฝ่าฟันกับปัญหาอุปสรรคที่เกิดขึ้นในขณะนั้นให้ผ่านพ้นไปได้
อย่างไรก็ดี เนื่องจากทั้งหมดเป็นเรื่องเล่าจากปากของผู้ป่วยเอง บางเรื่องอาจไม่ตรงกับข้อเท็จจริงทางการแพทย์ ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ
เนื้อหาทั้งหมดมาจากหนังสือ "ป่วยเพราะไม่รู้" โดย มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
