#35 เล่ม 1 บทที่ 8 หน้า 194 ~ 199
...
ดังนั้น ฉันขอบอกเธอว่า...จงยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางเสียแต่บัดนี้และตลอดไป
คอยดูว่า`ตัวเธอ` กำลังเป็น กำลังทำ และกำลังมีอะไรบ้างใน`ทุกวินาทีที่ผ่านเข้ามา` ไม่ใช่คอยสนใจแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับอีกฝ่ายหนึ่ง
ไม่ใช่ในการกระทำของอีกฝ่าย แต่เป็นในการตอบสนองของตัวเธอต่างหากที่เธอจะพบทางรอด
...
...
...
N : ผมได้รู้มากขึ้นนะครับ แต่บางทีฟังดูเหมือนว่าเราไม่ควรใส่ใจสิ่งที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับเราในความสัมพันธ์ พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ตราบที่เราสามารถรักษาสมดุล พุ่งความสนใจไปที่ตัวเอง รวมทั้งคงอะไรที่ดีๆไว้ แล้วจะไม่มีอะไรสามารถมาแผ้วพานกระทบเราได้
แต่พวกเขากระทบเรานะครับ สิ่งที่พวกเขาทำบางครั้งก็ทำร้ายเรา ตอนที่ผมเริ่มเจ็บปวดจากความสัมพันธ์นั่นแหละที่ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง มันดีเหลือเกินถ้าจะพูดว่า “ถอยห่างจากมันสิ มันไม่มีความหมายอะไรหรอก” แต่การพูดน่ะง่ายกว่าทำ ก็ผมเจ็บปวดเพราะคำพูดและการกระทำของอีกฝ่ายจริงๆนี่ครับ
G : วันที่เธอจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไปจะมาถึง วันนั้นเธอจะตระหนักรู้ถึงความหมายที่แท้จริงของความสัมพันธ์ (และทำให้เป็นจริงขึ้นมา) รวมทั้ง`เหตุผลที่แท้จริง`ของมันด้วย
เพราะเธอลืมเลือนสิ่งเหล่านี้เธอถึงได้มีปฏิกิริยาออกไปอย่างนั้น แต่ไม่เป็นไรหรอกนี่คือส่วนหนึ่งของ "กระบวนการเติบโต"
ในความสัมพันธ์นั้นเองที่เธอจะได้ `ทำงานของจิตวิญญาณ`(1) แต่แค่นี้ก็เป็นความเข้าใจและการจดจำอันยิ่งใหญ่แล้วล่ะ จนกว่าเธอจะจำสิ่งนี้ได้ และก็จำได้ว่า "จะใช้ความสัมพันธ์เป็นเครื่องมือในการสร้างสรรค์ตัวตนอย่างไร"(2)
🔸เธอก็ต้องทำไปตามระดับที่ `เธอเป็นอยู่`
🔸ทำไปตามระดับของ `ความเข้าใจ`
🔸ระดับของ `ความเต็มใจ`
🔸และระดับของ `ความจดจำรำลึก`
ฉะนั้น จึงมีหลายสิ่งที่อาจทำได้เมื่อเธอ`ตอบสนอง`ต่อสิ่งที่อีกคน เป็น พูด หรือทำด้วยความเจ็บปวดเสียใจ
อันดับแรก 🔹เธอควรยอมรับกับตัวเองและอีกฝ่ายตรงๆว่าเธอรู้สึกอย่างไร🔹 นี่เป็นสิ่งที่พวกเธอหลายคนไม่กล้าทำ เพราะคิดว่าจะทำให้เธอ “ดูไม่ดี” ลึกลงไปข้างในที่ไหนสักแห่งเธอเห็นว่าเป็นเรื่องไม่เข้าท่าเลยที่จะ “รู้สึกอย่างนั้น” มันอาจเป็นส่วนที่เล็กกว่าของเธอ จริงๆแล้วเธอ “ใจใหญ่กว่านั้น” แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะเธอยัง `รู้สึกอย่างนั้นอยู่นี่`
มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำได้ นั่นคือ 🔹เธอต้องให้ค่าต่อความรู้สึกของตัวเอง🔹 เพราะการให้ค่าต่อความรู้สึกของเธอหมายถึงการให้ค่าต่อตัวเธอเอง และเธอต้องรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง
เธอจะคาดหมายให้ตัวเอง`เข้าใจ`และ`ให้ค่า`ความรู้สึกของ`คนอื่น`ได้อย่างไร 🔸ในเมื่อเธอยังไม่อาจให้ค่าความรู้สึกที่มีในตัวเองเลย?🔸
'คำถามแรก'(1) ✴️ เมื่อต้องปฏิสัมพันธ์กับใครก็ตามคือ `ตอนนี้ฉันเป็นใคร` และ `ใครที่ฉันอยากเป็น` ต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์นี้
บ่อยครั้งที่เธอ `จำไม่ได้ว่าเธอคือใคร` และก็ `ไม่รู้ว่าอยากจะเป็นใคร` จนกว่าจะได้ `ลองเป็นแบบอื่น` สักสองสามอย่างก่อน
นี่คือเหตุผลว่าทำไม ★การให้ค่าต่อความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองจึงสำคัญมาก❗★
ถ้า `ความรู้สึกแรก` ของเธอเป็นไปใน `เชิงลบ` บ่อยครั้งแค่ "ยอมรับความรู้สึกที่เกิดขึ้น" ก็เพียงพอให้สลัดหลุดจากมันได้แล้ว
เมื่อเธอ`ยอมรับ`ว่า มีความโกรธ ความไม่สบายใจ ความรังเกียจ ความเดือดดาล หรือความรู้สึกอยากจะ "เอาคืน" แล้วเท่านั้น เธอจึงสามารถ`ทิ้งความรู้สึกแรก`นี้ไปได้ในฐานะสิ่งที่ "ไม่ใช่ตัวตนที่เธออยากเป็น"
คุรุคือผู้ที่ใช้ชีวิตผ่านประสบการณ์มากพอที่จะรู้ล่วงหน้าว่า 🔹สิ่งสุดท้ายที่จะเลือกคืออะไร🔹(1)
เขาเหล่านี้ไม่จำเป็นต้อง "ลอง" อะไรอีก เพราะได้ลองเสื้อผ้าพวกนี้มาก่อน และรู้ว่า`ไม่เหมาะกับตน` มันไม่ใช่ "ตัวเขา" และ
เพราะชีวิตของคุรุอุทิศเพื่อการประจักษ์แจ้งในตน`อย่างที่เขารู้ว่าตัวเองเป็น` ดังนั้นความรู้สึกว่าไม่เหมาะกับตนจึงไม่เป็นที่บันเทิงเริงใจอีก
นี่คือสาเหตุว่า ทำไมบรรดาคุรุจึงสงบเยือกเย็นเมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่ทุกคนอาจเรียกว่า “หายนะ” คุรุอวยพรหายนะเพราะรู้ว่า “จากเมล็ดพันธุ์แห่งความวิบัตินั้นเองที่ตัวตนจักเติบโต”
และจุดประสงค์ที่สองของชีวิตคุรุก็คือ 🔸การเติบโตเท่านั้น🔸(2)
เพราะหาก "ได้ประจักษ์แจ้งในตัวตน" แล้วล่ะก็ ✴️ไม่มีสิ่งอื่นให้ทำอีกนอกจากเป็นเช่นนั้นยิ่งๆขึ้นไป✴️
ในขั้นนี้เองที่เราจะข้ามจาก `งานของจิตวิญญาณ` มาสู่ `งานของพระเจ้า` อันเป็นสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่!
ฉันจะถือว่าจุดประสงค์ที่เรามาคุยกันก็เพราะ 🔹เธอยังอยู่ในขั้นงานแห่งจิตวิญญาณอยู่ ยังแสวงหาการรู้แจ้งในตนและทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา🔹
ชีวิต (ซึ่งก็คือฉัน) จะมอบโอกาสมากมายแก่เธอเพื่อสร้างสรรค์สิ่งนั้น (จำได้ไหม “ชีวิตไม่ใช่กระบวนการค้นหาแต่คือการสร้างสรรค์”) เธอสามารถสร้างตัวเองขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า ที่จริงเธอก็ `ทำอยู่ทุกวัน` แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้เธอ 🔹ไม่ได้ลงเอยด้วยคำตอบเดียวเสมอไป🔹
เมื่อประสบกับสถานการณ์ภายนอกแบบเดียวกัน วันหนึ่งเธออาจเลือกที่จะอดกลั้น รัก และเมตตา แต่อีกวันอาจเลือกที่จะโกรธเกรี้ยว เลวร้าย หรือเศร้าเสียใจ
'คุรุ' คือผู้ที่ ★มีคำตอบเดียวเสมอ★
และคำตอบนั้นจะออกมาในรูปของ
🔸การเลือกที่สูงส่งที่สุด🔸
ในแง่นี้คุรุเป็นผู้ที่แทบจะทำนายได้เลย ตรงกันข้ามกับนักเรียนที่ไม่อาจทำนายได้อย่างสิ้นเชิง เราอาจบอกได้ว่าใครกำลังอยู่บนเส้นทางของการเป็นคุรุได้เพียงแค่สังเกตว่า 🔹“เขาเลือกตัวเลือกสูงสุดเสมอหรือไม่ในการตอบสนองหรือปฏิสัมพันธ์ต่อสถานการณ์ต่างๆ”🔹
แน่นอน เรื่องนี้นำไปสู่คำถามว่า :
🔸“ตัวเลือกไหนล่ะสูงสุด?”🔸
นี่คือคำถามที่อยู่ในความสนใจของปรัชญาและศาสนาทั้งหลายของมนุษย์มาตั้งแต่ปฐมกาล ถ้าคำถามนี้รบกวนจิตใจเธอจริงๆล่ะก็แสดงว่าเธอได้อยู่บนหนทางแห่งการเป็นคุรุแล้ว
เพราะความจริงคือ :
คนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับคำถามอื่น
ไม่ได้สนใจว่า (1)“อะไรคือทางเลือกสูงสุด”
สนแต่เพียงว่า (2)“อะไรที่จะได้กำไรมากที่สุด? หรือ ทำอย่างไรถึงจะสูญเสียน้อยที่สุด?”
เมื่อใช้ชีวิตจากจุดยืนของ `การพยายามป้องกันความสูญเสีย` หรือ `ต้องได้ประโยชน์สูงสุด` แล้ว เราจะเสียประโยชน์ที่แท้ของชีวิตไป เราจะพลาดหรือสูญเสียโอกาส เพราะชีวิตเช่นนั้นคือ "ชีวิตที่ตั้งอยู่บนความกลัว" "เป็นชีวิตที่กล่าวคำเท็จเกี่ยวกับตัวตนของเธอ" 🔸เพราะเธอหาใช่ความกลัวเธอคือความรัก รักไม่ต้องการการปกป้องรักไม่อาจสูญเสีย🔸
แต่เธอจะไม่พบประสบการณ์นี้ในชีวิตตราบที่เธอเอาแต่ตอบคำถามที่สอง ไม่ใช่คำถามแรก
เพราะมีเพียงผู้ที่คิดแต่เรื่อง`การสูญเสียหรือได้มา`เท่านั้นที่จะถามคำถามที่สอง และมีเพียงผู้ที่มองชีวิตต่างออกไป "ผู้ที่มองเห็นว่าตัวตนนี้เป็นการมีอยู่ที่สูงส่งกว่า" ผู้ที่เข้าใจว่าชนะหรือแพ้ไม่ใช่บททดสอบแต่เป็นรักหรือไม่ได้รักต่างหาก คนเหล่านี้เท่านั้นที่จะถามคำถามข้อแรก
✴️ผู้ถามคำถามข้อสองจะกล่าวว่า
“ฉันคือร่างกาย”
✴️ส่วนผู้ถามข้อแรกจะกล่าวว่า
“ฉันคือจิตวิญญาณ”
ใครมีหูก็จงฟังเถิด เพราะฉันจะบอกเธอว่า ณ ช่วงเวลาสำคัญของทุกความสัมพันธ์มีเพียง `คำถามเดียวให้ถาม` นั่นคือ
🌸ความรักจะทำอย่างไรในตอนนี้?🌸
🔆ไม่มีคำถามไหนอีกที่เกี่ยวข้อง
🔆ไม่มีคำถามใดอีกที่มีความหมาย
🔆ไม่มีคำถามอื่นใดที่สำคัญต่อจิตวิญญาณเธอ
เรามาถึงจุดที่ละเอียดอ่อนมากๆในการตีความกันแล้วล่ะ เพราะหลักการกระทำด้วยความรัก `ถูกเข้าใจผิดอย่างแพร่หลาย` ความเข้าใจผิดนี้เองนำไปสู่ความขุ่นเคืองและโกรธแค้นต่อชีวิต ส่งผลให้คนมากมาย `พลัดหลงจากเส้นทาง`
หลายตอนหลายศตวรรษมาแล้วเธอถูกสอนว่า “การกระทำใดๆเพื่อความรักเกิดจากการเลือกที่จะเป็น ทำ หรือมีสิ่งใดก็ตามที่ก่อให้เกิดสิ่งที่ดีที่สุดต่อผู้อื่น”
แต่ฉันขอบอกเธอว่า ★การเลือกที่สูงส่งที่สุด★ คือ ✴️การเลือกที่นำมาซึ่งสิ่งที่ดีที่สุดต่อตัวเธอเอง✴️
และก็เช่นเดียวกับความจริงทางจิตวิญญาณอันลึกซึ้งทั้งหลาย ข้อความนี้ เปิดช่องแก่การตีความผิดๆทันที
ความลี้ลับจะกระจ่างฉับพลันเมื่อเราตัดสินใจว่าอะไรคือ ★สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำให้ตัวเองได้★
และเมื่อเลือกสิ่งนั้นแล้ว ความลี้ลับก็จะสลายไป วงวัฏฏะครบรอบสมบูรณ์ในตัวเอง
✴️สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้อื่นด้วย✴️
อาจจะต้องใช้เวลาหลายภพชาติเพื่อจะเข้าใจเรื่องนี้ และอีกหลายภพชาติกว่านั้นที่จะนำความเข้าใจนี้ไปปฏิบัติ เพราะ "สัจจะนี้" อยู่ภายใต้ `ความจริงที่ยิ่งใหญ่กว่า` อีกประการคือ :
🌟 อะไรที่เธอทำให้ตัวเอง
เธอก็ได้ทำให้ผู้อื่น 🌟
🌟 อะไรที่เธอทำให้ผู้อื่น
เธอก็ได้ทำให้ตัวเอง 🌟
🌟 ทั้งนี้เพราะเธอและคนอื่นๆล้วนเป็นหนึ่งเดียว และนี่เป็นเพราะว่า “ไม่มีอะไรอื่นนอกจากเธอ” 🌟
...
...
...
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
