(2) Day0 ; TG 642
"คนโรคจิต"
เสียงเล็กร้องออกมา แม้ไม่ดังนักแต่แค่นั้นก็พอที่จะทำให้ชายหนุ่มหน้าตึงและคงแดงจนถึงหูหากอยู่ในที่สว่าง
เขาถอยกลับไปที่ของตัวเอง ต่างฝ่ายต่างนิ่ง ชายหนุ่มหน้าเชิด ปากได้รูปเม้มสนิท แม้จะไม่ได้มอง แต่ก็รู้ว่าร่างเล็กนั้นยังคงจับจ้องซีกด้านขวาของเขาไม่วางตา
ร่างเล็กแม้จะจับตาอยู่ที่เขา แต่ตัวยิ่งคู้ต่ำ มือสองข้างยังกดไว้
เสื้อยืดสีส้มสดใสไปคนละทางกับใบหน้าเศร้า
เมื่อเห็นเปลือกตาบวมช้ำ แววตาหวาดระวังภัย ความรู้สึกโกรธที่ขึ้นมาเป็นริ้วๆของเขาค่อยลด
“นี่คุณ ผมขอโทษ ผมกำลังตกใจที่คุณปวดท้อง ผมกลัวไปว่าคุณอาจจะเป็นไส้ติ่งอักเสบ“ เขาหยุดดูท่าที ขณะที่อีกฝ่ายเบิกตากว้างขึ้น
“ไส้ติ่งอักเสบตอนแรกมันจะเริ่มปวดบนๆของช่องท้องก่อน แยกกันไม่ได้กับโรคกระเพาะอาหาร ผ่านไป 6 ชั่วโมง มันจะย้ายไปปวดที่ตำแหน่งของมัน คือขวาล่าง”
เขาชี้ห่างๆ
“แล้วไงคะ”
น้ำเสียงยังมีร่องรอยไม่ไว้วางใจ ปนๆกับความกังวล มือขวาเริ่มขยับแตะลงไปต่ำ
ให้รู้จักห่วงตัวเองบ้าง เขาคิด
“เอาละ ตอบผมมาก่อนว่า คุณเริ่มปวดตอนกี่โมง “
อีกฝ่ายกลืนน้ำลาย ยืดตัวหายใจเข้าอย่างจะลองทดสอบดูว่ายังปวดไหม แต่แล้วก็คู้ตัวลงอีกครั้ง
“หลังจากคุณแอร์เก็บถาดอาหารไปแล้วพักนึง น่าจะก่อนหน้านี้ซักชั่วโมง “
แต่หน้าเขายังนิ่ว คิ้วยังขมวดเข้าหากัน
“ก่อนหน้านั้น มีท้องอืด แน่นตื้อๆ อะไรทำนองนั้นไหม บางคนอาการปวดไม่ชัด มาปวดอีกทีก็หนักเลย”
หญิงสาวส่ายหน้า “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มันตื้อๆทั้งหัวทั้งท้องมาตั้งแต่ขึ้นเครื่องแล้ว ลืมนึกถึงเรื่องอื่น”
มัวแต่เศร้า เขาต่อประโยคให้อยู่ในใจ
“คลื่นไส้อาเจียน มีไหมคุณ “
ปากเสถาม ผู้หญิงบางคนนี่โชคดี มีหน้าตาชวนดูเพลิน แม้ในยามปวดท้อง
“ไม่มีค่ะ” เธออ้ำอึ้งลังเลกับคำตอบของตัวเอง “หรือมีกันนะ “
คราวนี้เขาส่ายหน้า ทำปากจิ๊จ๊ะขณะคิด
ท่าจะไม่ได้ความแล้ว ประวัติไม่แน่ชัดคงเพราะคนตอบกำลังประสบปัญหาชีวิต
เขาขยับเข้าไปนั่งที่นั่งตัวกลาง
“คุณคงต้องให้ผมตรวจแล้วละ คุณแตะๆตัวเองแบบนั้นไม่ได้เรื่องหรอก ต้องกดแรง พอปล่อยมือต้องสะดุ้ง ถึงจะเป็นการตรวจไส้ติ่งที่ถูกต้อง”
เขายื่นมือไปอีกที
หญิงสาวผวาอีกรอบ
คราวนี้คว้าหนังสือจากซอกด้านหน้าที่นั่งมาบังตัวไว้ บังไม่บังเปล่า ตีป้าบเข้าที่มือเขาด้วย
“เข้ามาใกล้อีก ฉันจะร้องให้คนช่วย”
แรงตีไม่ได้ทำให้เขาเจ็บ แต่ความโกรธเริ่มกรุ่น เขาลดมือลง เอ่ยเสียงเข้ม
“รู้ไหม กว่าเครื่องจะไปถึง กว่าคุณจะถึงโรงพยาบาล คงอีกหลายชั่วโมง ไส้ติ่งคุณจะบวมไปถึงไหนต่อไหน" สีหน้าจริงจัง
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6b/Kitagawa_Utamaro_-_Toji_san_bijin_%28Three_Beauties_of_the_Present_Day%29From_Bijin-ga_%28Pictures_of_Beautiful_Women%29%2C_published_by_Tsutaya_Juzaburo_-_Google_Art_Project.jpg
"พอเป่งได้ที่มันก็แตก แตกแล้วต้องผ่าเปิดแผลหน้าท้องยาวเกินคืบ เปิดแผลไว้อย่างนั้นเพื่อฉีดน้ำเข้าไปล้างหนองทุกวันๆ”
มือกางนิ้วเป็นคืบใหญ่อย่างจงใจ
ซึ่งเขาก็พูดเกินไป เดี๋ยวนี้มีวิธีการรักษาที่ดีกว่านั้น
แต่คนไข้ก็เหมือนๆกันหมด ชอบให้ขู่
จะว่าไป เพราะห้องโดยสารมืด ผู้หญิงคนนี้ถึงได้กลัวถูกลวนลาม
ที่แย่กว่านั้นคือ เพราะเขาขู่ เธอถึงกำลังกลัวไส้ติ่งแตก จนตอนนี้ใบหน้านั้นยิ่งซีดเซียว
เขาถอนหายใจ จริงสินะ
เขาลืมเรื่องที่ควรบอกตั้งแต่เริ่ม
เสียงที่ออกไปคราวนี้จึงนุ่มลง
“หยุดร้องเถอะคุณ ให้ผมตรวจดูก่อน ผมเป็นหมอ”
✨✨✨✨
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
