The Magic of Breakfast
พออายุมากขึ้น
เรื่องอดีตมักจะมาแย่งซีนเรื่องของอนาคต
บางทีไม่ได้อยากนั่งรำลึกความหลังอะไรหรอก
แต่มันหลั่งไหลมาเอง
ช่วงที่ตกงานแบบนี้
ได้ใช้ชีวิตเหมือนชาวบ้านชาวช่อง
คือตื่นเช้า นั่งล้อมวงกินข้าวเช้ากัน
ตอนที่มีงาน เราไม่มีทางได้ทำอะไรแบบนี้
ทุกอย่างรีบๆๆๆๆ
ใครว่างตอนไหนก็หากินตามสะดวก
พอต้องมาตั้งโต๊ะอาหารเช้าทุกวัน
แบบไม่มีวันหยุด
ก็นึกถึงตอนเด็กๆขึ้นมาได้
ตอนนั้นเราสองพี่น้องอยู่กับคุณยาย
ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน
เราจะมีอาหารเช้าไม่ซ้ำกัน
คุณยายในตอนนั้นเป็นข้าราชการ
ระดับหัวหน้าส่วนฯที่ต่างจังหวัด
งานการล้นมือนั่นแหละ
งานบ้านก็ไม่ได้มีใครช่วย
แต่เราก็มีอาหารเช้าหลากหลายทุกวัน
ไม่ใช่อาหารที่ออกไปซื้อจากตลาดด้วยนะ
สามสิบปีก่อน ณ ต่างจังหวัด
เราสองคนพี่น้องกินขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอก
บางวันเป็นแซนวิขแฮมนึ่ง
นึ่ง?? ใช่แล้ว นึ่ง!!
ทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยกินที่ไหน
แต่เข้าใจว่าคุณยายอยากให้กินร้อนๆ
ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เข้าใจหรอก
ว่าการทำอาหารเลี้ยงคนในบ้านน่ะ
เป็นงานที่ต้องใช้ทักษะ
ปีนึงมี 365 วัน หนึ่งวันมี 3 มื้อ
ต้องบริหารวัตถุดิบ
บริหารความพึงใจของผู้รับประทาน
ทำอย่างไรให้ทุกวันสลับสับเปลี่ยนได้ไม่น่าเบื่อ
ทุกอย่างที่เป็นเราในตอนนี้
ส่งผลมาจากวัยเด็กทั้งนั้น
บอกตัวเองเสมอว่า
โชคดีที่มีคุณยายที่ทำหน้าที่ของพ่อและแม่
ให้เราได้อย่างดี
มีอาหารเช้าที่ใส่ใจในทุกๆวัน
หวังว่าวันหนึ่ง
ที่มะลิกำลังทำอาหารเช้าให้ครอบครัว
จะนึกถึงอาหารเช้าของแม่ในวันนี้
👩🍳