(16) Day 1: Tokyo Skytree
“Live and Learn”
ธันว์พูดเบาๆ
แว่วเสียงเอพริลร้องเพลงใกล้จบ
คนหลับตาฟังกระพริบตาไวๆ ไล่ความชื้นรอบกรอบตาออกไป
แปลกดี เขาคิด อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ เขากล้าแสดงความรู้สึกออกไปง่ายๆ
อาจเพราะความตรงไปตรงมาของเธอ เศร้าก็เศร้า หัวเราะก็หัวเราะ เท่านั้น
http://www.shibuiswords.com/library8.htm
“ดีขึ้นไหมคะ ฉันดีขึ้นเลยเนี่ย”
ปากบอกดีขึ้นแต่น้ำตาเต็มหน้า ขณะที่รอยยิ้มสว่าง
“เหมือน drama therapy มั้งนะ บำบัดด้วยละครน่ะ ได้ปล่อยอารมณ์ออกไป” ธันว์ว่า ยังคงนอนมองเพดานสูงนั้นอยู่
“เขียนไดอารีก็ช่วยด้วยเหมือนกันค่ะ ฉันชอบเขียน” หยุดรอจังหวะเพื่อยิ้มให้กว้างขึ้น
“การบำบัดด้วยขนมถือว่าเลิศกว่าทุกสิ่งค่ะ” นัยน์ตายิ้มกว้างกว่า
“ไปนั่งกินขนมตรง sky café กันเถอะค่ะ”
คนมองได้แต่ยิ้ม ถ้าเขาเป็นแบบเอพริลก็คงดี มีหัวใจเป็นเด็ก
เขาลุกนั่ง แล้วนึกขึ้นได้ บุ้ยปากไปข้างล่าง “มองหน่อยไหม ภาพสวยนะ”
เอพริลสั่นหน้า “ฉันไม่ได้เข็มแข็งแน่ๆ นึกออกแล้ว นี่แค่จะหันกลับลงไปดูใต้กระจกใสนี่ก็ยังไม่กล้าเลย”
“ก็แค่หันตัวนอนคว่ำเท่านั้นเอง ลองดูซิ” ธันว์ว่า เอพริลรีรออย่างไม่แน่ใจ
“กลับไปไม่ได้คุยนะ เพื่อนถามเล่าไม่ถูกนะ” เขาล่อหลอกเหมือนหลอกเด็ก
https://m.pantip.com/topic/34591317?
“น่ากลัวไหมคะ”
“คว่ำตัวแล้วค่อยๆเปิดตา เท่านั้นเอง”
เอพริลคว่ำตัว ยังไม่กล้าเปิดตา “มือเริ่มเย็นแล้วค่ะ ใจก็สั่นพิกล จะเป็นไรไหมคะ”
“คุณแค่กลัวน่ะ ค่อยๆเปิดตา”
เอพริลยังไม่สบายใจ จากท่าคว่ำนั้นมือซ้ายยกขึ้นมาจากพื้นอย่างจะหาคนเกาะ
ธันว์ยื่นมือให้ เอพริลจับแน่น
“ขอจับไว้หน่อยนะคะ เผื่อหล่น”
อุ่นใจแล้วเอพริลก็ค่อยๆลืมตาขึ้นช้า ๆ
ก่อนพบว่าตัวเองกำลังตกลงไป
และทุกอย่างมืดมิด
🔆🔆🔆🔆
ขอบคุณภาพของคุณ Dady Bare ค่ะ
ตอนก่อนหน้าค่ะ😍
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
