(18)Day 1: Sky Cafe’
“ผมเลยต้องช่วยหายใจอย่างเดียว”
คนพูดหน้านิ่งแต่นัยน์ตามีประกายบางอย่างขณะทำท่าหายใจเข้าออกแรงๆเหมือนช่วยหายใจเต็มที่
วิศวกรสาวเพื่อนร่วมทางของเขาอ้าปากค้าง ในใจคงร้องว่าตายแล้วๆ ช่วยหายใจ และคงนึกภาพเหมือนในคลิปช่วยชีวิต
ธันว์ตัดบท ปล่อยให้คิดไป จะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้น
“ไปเถอะ ถ้าดีขึ้นแล้วก็ไปกินขนมกัน คราวนี้อย่าหารสองนะ มื้อนี้คุณต้องเลี้ยงเพราะผมช่วยชีวิตคุณไว้”
พูดพร้อมดึงมือเอพริล ฉุดให้ลุกขึ้น พอแน่ใจว่าไม่โงนเงนก็จูงมุ่งหน้าไป sky café
เอพริลได้ชูครีมร้านดังแล้วนั่งมองนิ่ง ดูจะยังไม่มีความสุขนัก เผลอๆก็หน้าแดง จนผู้ช่วยชีวิตที่นั่งข้างๆหัวเราะขำ
“ขนาดยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงที่รู้จักกัน ผมเหมือนคุณเข้าไปทุกที นาทีที่หนึ่งเศร้าจัด นาทีถัดมาหัวเราะร่าแล้ว ไม่รู้เราจะเป็น Bipolar ไหมนะ” ขำเอพริลแล้วเขาขำตัวเอง
https://japanobjects.com/features/japanese-art/#zen
เอพริลค้อน กัดชูครีมคำเดียว ยังคงเงียบ
“ไม่อร่อยหรือไง” เพราะคนถามกัดสองคำ
“อร่อย” เสียงเนือยๆ เปิดอ้าขนมจนเห็นไส้ครีมข้างใน แต่เปลี่ยนใจไม่กัด ดูจะขยับตัวขยับมืออย่างอยู่ไม่สุข
“เป็นอะไรไป” คนถามยิ้มทั้งหน้าและนัยน์ตา
“คือ ที่ว่าช่วยหายใจน่ะ คือ เหมือนในคลิปช่วยชีวิตเลยเหรอคะ” ขยับตัวเข้าใกล้
“แบบ แบบเป่า เป่าปากน่ะ” เสียงเบา ขยับตัวเข้าใกล้เขามากขึ้น
ธันว์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างแนบเนียนจนนึกชมตัวเอง ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองจะอำคนเก่งได้ขนาดนี้
เขากัดอีกคำแล้วถึงตอบ
“เป่าปากเป็นอีกหนึ่งวิธีน่ะ ไว้สำหรับเคสหนักๆ แต่ของคุณอาการไม่มาก แค่ขยับประคองหน้าไปข้างๆพร้อมๆกับยกคางให้ลอยขึ้น ลิ้นจะได้ไม่ตกไปอุดทางเดินหายใจ”
เอพริลนึกภาพตามก่อนร้องออกมาอย่างโล่งใจ “โธ่...”
ธันว์ยังหน้านิ่งอยู่ตอนที่ขยับหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าแดงๆนั้น
“โธ่อะไร อ้อ..โธ่ เสียดาย” หน้านิ่งแต่นัยน์ตาหัวเราะ
“แล้วทำไมไม่บอก”
😁😁😁😁
ขอบคุณภาพสวยๆของคุณเอพริลตัวจริง จากเพจ “ไม่ใช่สิ่งนี้หรอกหรือความสวยงามของชีวิต”😘😘
ติดตามตอนก่อนหน้า
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
