9 ก.พ. 2021 เวลา 12:59 • นิยาย เรื่องสั้น
(19) Day 1: Akihabara
“ไปดูอะไร”
ธันว์ถาม ขณะนั่งรถไฟกันอีกรอบ จะเรียกว่านั่งก็ไม่ถูกเพราะต้องยืนทุกครั้ง รถไฟสายนี้มีคลื่นมหาชนขึ้นและลงตลอดเวลา
ตีนผมของเขายังมีรอยเปียกจากการล้างหน้า เอพริลไม่แน่ใจว่าตอนที่โปะหน้าเขาด้วยชูครีมนั้น ไส้จะทะลักไปโดนตรงไหนบ้าง ถ้าดูตามนี้ก็คงตั้งแต่จอนหูลงมาถึงแก้ม
เธอทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วตอบ
“ไปซื้อของฝากให้เพื่อนรักค่ะ เขาโอตะ BNK48 โอชิเฌอปรางค์ กับเมมเบอร์บางคน เลยอยากไปซื้อของให้เขาจากวงต้นกำเนิดอย่าง AKB48”
เอพริลชี้ไปที่โปสเตอร์ที่ติดในห้องโดยสารของรถไฟ
“AKB48 ที่มีชื่อแรกเริ่มจาก Akihabara น่ะ”
ธันว์ ซึ่งอ้าปากหวอไปกับคำศัพท์เฉพาะกลุ่มตั้งแต่คำแรกๆ มองตามเห็นนิ้วไปดูสาวๆในรูปทุกคนสวมชุดแบบเดียวกัน
เอพริลรีบอธิบายก่อนจะงงไปไกล
“โอตะใช้เรียกกลุ่มคนที่คลั่งไคล้สิ่งใดมาก โอชิก็คือการสนับสนุนใครเมมเบอร์คนไหนในวง” เอพริลอธิบาย
“ภาษาดิ้นได้ที่แท้ทรู เอาคำทุกชาติมาใช้ แถมคำไทยเองยังดิ้นไปไกลเลยค่ะ รู้จักคำว่านกที่ไม่ได้แปลว่านก หรือยัง” ธันว์ส่ายหน้าดิก
“นกเป็นคำกริยา แปลว่าอด หรือหลุดมือ” คนที่มือข้างหนึ่งจับราวของตู้โดยสารไว้มั่น เอาหน้าแนบแขนทำหน้าเหวอ
“เช่น สมมุติสาวๆไปเล่ากันเอง ฉันไปจีบคุณหมอธันว์มาแหละเธอ แต่นกอ่ะ”
เอพริลจีบปากจีบคอ
คนตัวสูงร้องเฮ้ยเบาๆ เอพริลไม่รอถาม
“มักใช้ในบริบทของการวืดผู้”
“ผู้” ธันว์ชี้ที่ตัวเอง “ตัวผู้ ?!”
เป็นทีของเอพริลที่ได้หัวเราะ
เดินเคียงกันออกจากสถานี Akihabara ยังคุยกันไม่จบเรื่องที่เห็นพนักงานที่ยืนประจำสถานีแต่งตัวดีและจัดเต็ม
“อย่างที่เล่าว่าใครๆก็มีเครื่องแบบนั่นแหละค่ะ นักเรียนก็มีเครื่องแบบ แท็กซี่ก็มีเครื่องแบบ ซาราริมันก็มีเครื่องแบบ” เอพริลชี้นิ้วแอบๆไปที่ผู้ชายสวมสูทที่เดินอยู่ข้างหน้า
“ผู้หญิงที่นี่ชอบผู้ชายในเครื่องแบบค่ะ แสดงว่ามีต้นสังกัด มีงานทำและมีเงินเดือน”
ธันว์นิ่ง แววตาครุ่นคิด
“ผู้หญิงไทยอย่างแฟนผมก็คงไม่ต่าง เขาจะแต่งงานกับซาราริมันระดับบริหาร เงินเดือนสูง”
เอพริลยังคิดคำพูดปลอบใจไม่ทัน ตอนที่เขาหันมาถาม
“มีเครื่องแบบของคนอกหักไหม”
1
😢😢😢
ขอบคุณเนื้อหาบางส่วนของคุณเอพริลตัวจริง จากเพจ “ไม่ใช่สิ่งนี้หรอกหรือความสวยงามของชีวิต”😘😘
ขอบคุณภาพสวยๆจากคุณหมอหนอนน้อยซ์ด้วยค่ะ😍😍
ตอนก่อนหน้าอยู่ที่นี่นะคะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา