9 ก.พ. 2021 เวลา 13:48 • นิยาย เรื่องสั้น
(20)Day 1 : Akihabara
“มีเครื่องแบบสำหรับคนอกหักไหม”
หลังจากธันว์ถามคำถามนั้นแล้ว เอพริลพาเข้าออกไปเลือก’เครื่องแบบ’
“เขาว่าคนอกหักแบบเรา 2 คน ควรเปลี่ยนแปลงตัวเองให้สดใส อย่าอยู่กับบรรยากาศเดิมๆ ให้ตัดผมใหม่ ทำสีแต่งหน้าแนวใหม่ เสื้อผ้าแนวใหม่”
ยิ่งพูด ตายิ่งเป็นประกาย
“ฉันมีวิธีเปลี่ยนตัวเองโดยไม่ต้องตัดผมสั้นทำสีแล้ว ฉันจะแต่งคอสเพลย์”
เอพริลชี้ไปที่ธันว์ “คุณต้องเปลี่ยนเป็นผมยาว”
คนถูกชี้หน้าเหรอหรา
หลังจากนั้นพักใหญ่ เดินออกจากร้านด้วยกันเอพริลก็เหลียวมองแล้วเหลียวมองอีก
“หล่อมากเลย กลับไปคุณต้องไปไว้ผมยาวแบบนี้นะ ผูกผมแบบนี้นะ สาวๆกรี๊ดแน่ๆ”
ธันว์เหลือบมองภาพตัวเองที่สะท้อนบนโลหะวาวๆของป้ายโฆษณาข้างทางอีกที
ภาพที่สะท้อนให้เห็นเป็นตัวเขาที่แปลกตากว่าทุกครั้ง
ผมยาวจากการต่อผมทำให้เขาดูคล้ายรูปที่เอพริลให้ช่างดู ต้นแบบเป็นนักร้องหรือนักแสดงก็ไม่รู้
ผมทรงใหม่เป็นเหตุให้หน้าเขาดูอ่อนใสกว่าที่เคยเป็น
…หรือเพราะคิ้วที่เคยขมวดมุ่น ได้คลายออกกันแน่
ชายหนุ่มเหยียดขาเต็มที่ เงยหน้าพักท้ายทอยกับพนักก้าวอี้ยาวข้างทาง อาการผ่อนคลายนั้นทำให้เอพริลที่เดินไปถ่ายรูปย่าน Akihabara อดหันมาถ่ายรูปเขาไม่ได้
คนพักขาหันมาเห็น
“คิดค่าตัว” เขาว่า เอพริลไม่ต่อคำ บอกให้เขาหันไปซ้ายหันไปขวา ยืนก้มหน้าเหงา ยืนเศร้าแล้วหัวเราะ จนได้ภาพที่ต้องการทั้งมุมไกลมุมใกล้ จึงเดินมานั่งข้าง เปิดภาพที่ถ่ายไว้ให้เขาดู
“หนุ่มญี่ปุ่นชัดๆ ค่ะ”เธอชี้ในภาพ
“ภาพไกลๆที่ไม่เห็นหน้าตาเอาไปขายใน shutter stock ได้แล้วค่อยเอาเงินมาแบ่งกัน”
“ได้กี่บาท ถึงหมื่นไหม” เขาแกล้งถาม เพราะเท่าที่รู้มาราคาไม่สูง
“40 บาท” เอพริลตอบพลางหารูปที่ต้องการ
“คุ้มค่าตั๋วเครื่องบินมาก” ธันว์แกล้งว่า
1
“แต่เป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลยนะคะ เงินทองหาซื้อไม่ได้เชียวนา ขายภาพแล้วมีคนซื้อน่ะ คล้ายๆความรู้สึกดีใจที่ถูกเลือกน่ะ”
ธันว์แตะแขนให้เดินขณะพูด
“แต่ถ้าไม่ถูกเลือก คุณค่าของสิ่งนั้นหรือคุณค่าเราก็ไม่ได้ลดลง ไม่ใช่เหรอ”
1
ตอนก่อนหน้านี้ค่ะ😘

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา