(22) Day 1 : Ueno park
“ขายนิยายชายรักชายค่ะ”
“เฮ้ย…” ธันว์ร้องลั่น ไอศกรีมแทบหล่นออกจากมือ
สวนอูเอโนะยามเย็น แดดหลุดลอดเมฆทึบออกมาส่องแสงสุดท้ายก่อนอำลาฟ้า คนญี่ปุ่นทุกวัยเดินเล่นนั่งเล่นกันเต็มสวน เมื่อแรกย่างก้าวเข้ามา เอพริลร้องกรี๊ดกร๊าด “ต้นไม้เยอะมาก สีสวยมาก” ก่อนหายไปถ่ายรูป
เขาเดินไปซื้อซอฟต์ครีมอย่างละรส อากาศเริ่มเย็นลงแต่เพื่อนร่วมทริปของเขาเปรยว่าอยากกินไอศกรีม หาที่นั่งรอ ชั่วอึดใจเอพริลมาถึงดีใจร้องลั่นก่อนคว้าไปถ่ายรูป
นั่งเคียงบนเก้าอี้ใต้ต้นไม้ที่มีสีเหลืองอร่ามไปทั้งต้น อนุสาวรีย์ท่านซามูไรยืนเคร่งขรึมอยู่ไม่ไกล
เอพริลกินไอศกรีมด้วยท่าทางสบายๆ ก่อนเปิดดูรูปที่ถ่ายไว้จนย้อนไปถึงรูปของเขา รูปนั้นถ่ายตอนเขาเผลอ ขณะถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก เหลือเพียงเสื้อยืดตัวในก่อนจะสวมเสื้อกั๊กขนเป็ดเพิ่มไปอีกชั้น
รูปนั้นเห็นเพียงด้านหลังเอียงข้างของผู้ชายร่างสูงที่มีจมูกโด่งได้รูป เอพริลดูจะติดใจรูปนั้นมาก ดูแล้วหันขึ้นมองหน้าเขาเหมือนคิดจะถ่ายใหม่เพิ่ม
“จะเอาไปขาย shutter stock อีกหรือไง” เขาถาม ขณะกำลังเล็งมุมกัดไอศกรีมคำใหม่
เอพริลส่ายหน้า เงยขึ้นมามีช็อกโกแลตติดอยู่ที่มุมปากแต่เจ้าตัวไม่สนใจ ทำนัยน์ตาวิบวับ
“ขายนิยายชายรักชายค่ะ รูปคุณรูปนี้ เอาไปขายประกอบนิยายวาย”
“เฮ้ย…” พอเขาร้องออกไปแล้วถึงได้เห็นสีหน้าสมใจที่ทำให้เขาร้องลั่น
ธันว์มองไปที่ขอบฟ้าหลากสียามอาทิตย์ใกล้ลับ
จะว่าไป วันนี้ตั้งแต่เริ่มนับวันใหม่บนเครื่องบินจนสิ้นวัน ตั้งแต่ได้รับรู้ว่ามีผู้หญิงคนนี้บนโลก ความคิดและความรู้สึกเหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลงเหมือนนั่งรถไฟเหาะ
“เห็นรูปผู้ชายผมยาวแล้วนึกถึงนิยายวายค่ะ วายหรือ Yaoi มีต้นกำเนิดจากญี่ปุ่นนี่แหละ แต่ตอนนี้ฮิตมากในกลุ่มเด็กผู้หญิงไทย” เธอเก็บกล้องเข้ากระเป๋า
“ยังไงนะ ผู้หญิงอ่านนิยายที่ว่าด้วยความสัมพันธ์ของผู้ชายสองคน” ก็มันน่างงจริงไหมเล่า
“ยังมี Yuri อีกนะคะ หญิงรักหญิง” ธันว์ส่ายหน้าแบบทำใจก่อนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เหยียดขายาว
เอพริลทำตามบ้าง ไขว้ขา นัยน์ตาเป็นประกาย
“ดีจังนะคะ นี่นึกอะไรออกอย่างหนึ่ง ทุกครั้งที่ฉันได้กินซอฟต์ครีม” ว่าแล้วก็ใช้มือกุมรอบโคนเวเฟอร์ของไอศกรีม “ฉันจะใช้เวลาที่มีความสุขแบบนี้ สำรวจใจตัวเอง ทำความสะอาดเช็ดถู ดูแลรักษาทั้งอารมณ์ ทั้งเรื่องร้ายๆออกไป”
“คิดแบบนี้ก็ได้นะ!” เขาอุทาน
“คิดดูซิคะ กินซอฟท์ครีมที ความทุกข์ความเศร้าก็หายไปที กลับบ้านไปใจคงเบา ไม่ต้องแบกความทุกข์”
ธันว์นิ่งคิด ขณะมองนิ่งอยู่บนร่างเล็ก ก่อนพูดขึ้นมาในที่สุด
“แต่ตัวคุณคงแบกน้ำหนัก”
✨✨✨✨
ตอนก่อนๆอยู่ตรงนี้ค่ะ
รูปประกอบสวยๆและความคิดดีๆที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ หาอ่านได้จากเพจคุณเอพริลตัวจริงค่ะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
