(27) Day 2 : ฮาราจูกุ
“เหมือนดาราญี่ปุ่นเลย”
ธันว์ชีไปที่รูปโปสเตอร์ที่ผนังร้าน
หลังจากออกจากวัดเมจิ เอพริลพาเขามาเดินฮาราจูกุที่เต็มไปด้วยวัยรุ่นในชุดคอสเพลย์
เอพริลแวะซื้อแว่นจากร้านแถวนั้น แวะเข้าร้านขายเครื่องสำอางที่มีรูปดาราสาวลอยเด่น ออกจากร้านนั้นแล้วดูเธอแปลกตาไปมาก
ทั้งสองคนที่คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มผมยาวปล่อยเคลียไหล่ กับอีกคนที่เป็นหญิงสาวสวยจัดสวมแว่นตาปล่อยผมยาวระข้างแก้ม
แม้แต่คนเคยรู้จักก็อาจจำไม่ได้
“ไหนว่าคุณจะแต่งคอสเพลย์” ธันว์บุ้ยปากไปทางหน้าร้านที่กำลังนั่ง ตรงนั้นมีชาวฮาราจูกุผมหลากสี ชุดคลุมลายตารางเขียวๆของปีศาจจากการ์ตูนดังก็เดินกันเกลื่อน
เอพริลดันแว่นขึ้นอย่างไม่เคยขิน
“ไปลองๆชุดคุณเมด แม่บ้านน่ะค่ะ สวมแล้วดูตลกๆ”
หลบตาลงต่ำ เสหยิบตะเกียบขึ้นมามองลายที่ด้าม ก่อนชวนเขาให้ชิมข้าวหน้าปลาไหลตรงหน้า
รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ หากจะบอกเขาว่า ชุดคอสเพลย์ไม่ได้ให้ความรู้สึก ‘เป็นคนสวย’
“แค่สวมแว่นกับแต่งหน้าแบบนี้ก็ดูแปลกตาไปนะ เหมือนดาราคนนั้น”
ธันว์มองพินิจ
จะบอกไปว่าสวยกว่า ก็ดูจะไม่เหมาะ
เอพริลเงยหน้าขึ้น เล่าไปอีกทาง
“เมื่อคืนนึกเรื่องรองเท้าแตะญี่ปุ่นค่ะ ญี่ปุ่นมีรองเท้าแตะในบ้านหลายแบบ สวมคู่นี้เมื่อเข้าบ้าน พอจะเข้าอีกห้องก็เปลี่ยน เข้าห้องน้ำก็เปลี่ยนอีก” ธันว์ยังตามเรื่องไม่ทัน
“รองเท้าแตะทำหน้าที่ทางจิตวิทยาอยู่ค่ะ เมื่อสวมคู่ใหม่ก็กำหนดอาณาเขตใหม่ขึ้นในความคิด” ธันว์พยักหน้าคิดตาม
“แว่นตาก็เพียงพอสำหรับการเปลี่ยนแปลงตัวเอง”เขาว่า
“ค่ะ เพียงพอสำหรับเปลี่ยนความคิดไปเป็นอาณาเขตใหม่”
เอพริลยิ้ม ธันว์มองนิ่งอย่างนึกชมความคิดของเธอ
ก่อนหลุดปากไปจนได้
“คุณสวยขึ้นกว่าคืนบนเครื่องบิน”
เอพริลชักจะนั่งไม่ติด วางตะเกียบทิ้งข้าวหน้าปลาไหลย่างให้รอก่อน
โค้งต่ำแทบติดโต๊ะ พูดญี่ปุ่นรัวๆ ก่อนตบท้าย
“วันก่อนต้องขอโทษด้วยนะคะ”
ธันว์เริ่มงงใหม่
“ก็แสดงความขอบคุณด้วยสำนวนเชิงขอโทษไงคะ คืนนั้นต้องขอบคุณคุณจริงๆ”
เอพริลเสริม
“คนญี่ปุ่นพูดด้วยสำนวนนั้น เวลามีคนทำอะไรให้อย่างมีน้ำใจเช่น เลี้ยงข้าวมื้อนี้ แหะแหะ “
ท้ายประโยคทำเสียงอย่างตั้งใจจะเบนหัวข้อเรื่อง
ธันว์วางตะเกียบ มองเอพริลนิ่ง
“เลี้ยงทุกมื้อไปเรื่อยๆ ก็ได้นะ”
✨✨✨✨✨
ขอบคุณภาพจาก pantip
ตอนก่อนๆตรงนี้ค่ะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
