(32) Day 3 : Kawaguchiko
“สีส้ม สีส้ม”
ธันว์ชี้ที่ข้าวกล่องแซวเรื่องที่เธอชอบสีส้ม
เอพริลซื้อเบนโตะข้าวหน้าปลาแซลมอนมาจากสถานี ปลาแซลมอนชิ้นไม่ใหญ่ แต่ที่ดึงดูดใจคือไข่ปลา
“แหม กล่องเขาน่ารักหรอกค่ะ”
ธันว์ยื่นมือไปจับๆดู เคาะๆซ้ำอีกที “โฟมชัดๆเลย เข้าใจทำนะ”
“ชิมไหมคะ” ธันว์ส่ายหน้า ตรงหน้าของเขาเป็นกล่องโตกว่า
“กินกันเถอะค่ะ จะกินแล้วนะค้า” เอพริลพูดประโยคฮิตเป็นภาษาญี่ปุ่นก่อนจะเมียงมองกล่องที่คาดด้วยด้ายสีแดงของเขา
“ก็กินไปซิ ผมยังไม่หิว” ธันว์แกล้ง พอจะเดาได้
นอกหน้าต่างรถไฟกลายเป็นวิวโล่ง เมืองไม่หนาแน่นมาก สลับด้วยทุ่งกว้างและพื้นที่เกษตร เช้านี้มีแดดอ่อน ดูแจ่มใส ที่ท่าจะไม่แจ่มใสคือคนที่นั่งข้างๆเขาในตู้โดยสาร
“กินพร้อมกันเถอะ” เอพริลออด นัยน์ตายังจ้องอยู่ ธันว์เอามือปิดกล่องทำทีหวง
เอพริลเงยหน้าขึ้นประท้วง
“แหม เค้าแค่อยากรู้ว่าที่อุ่นร้อนเพียงแค่ดึงเชือกน่ะ มันเป็นยังไง”
ธันว์หัวเราะก่อนส่งให้ทั้งกล่อง เขาติดนิสัยตามใจเอพริลไปเสียแล้ว
คนอยากรู้รับกล่องมาก็ดึงเชือกตามคำแนะนำแล้วนั่งรอลุ้น คอยจับกล่องดูเป็นระยะๆ
“ดูเหมือนจะร้อนขึ้นนิดนึงแล้วค่ะ” เสียงตื่นเต้น
ครบเวลาที่กำหนดก็เปิดดู ข้าวสตูลิ้นวัวมีควันฉุย
“โอ๊ย น่ากินนนนน”
“กินกล่องนี้ก่อนละกันนะ ก่อนจะหายร้อน” ธันว์ชวน แล้วเลยพลัดกันคีบข้าวและกับกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย
อิ่มแล้วเอพริลดึงเอาซองเล็กๆสีน้ำเงินออกมา “กินลิ้นวัวแล้วก็ถึงคิวลิ้นหมาค่ะ”
เอพริลยื่นขนมที่เป็นแป้งบางกรอบให้เขา ท่าทางจะซื้อตุนไว้ตอนที่เข้าไปซื้อน้ำในร้านสะดวกซื้อ
“มันบางมั้งนะ ชื่อถึงได้น่าเอ็นดู” ธันว์หยิบมาชิม เอพริลกินอะไรเขาก็กินด้วย กินง่ายอยู่แล้ว ส่วนคนกินง่ายอีกคนกำลังมองวิวข้างทางเพลิดเพลินอยู่
“เมื่อก่อนตอนเดินทางไกล คนญี่ปุ่นคงลำบากน่าดูนะคะ แถวนี้หนาวๆน่าจะหาอาหารยาก” คนช่างกินรำพึง
“ของไทยเรายังได้เก็บกินกล้วยในป่าได้” ธันว์คุยไปเรื่อยได้อีกเช่นกัน
“อ้อ เพิ่งอ่านเจอ เขาว่านักรบญี่ปุ่นพกข้าวตังติดตัวไปด้วย ไปกินกับมิโซะ ได้โปรตีนเพราะมิโซะทำจากถั่วเหลือง”
“เอาไปได้ยังไง” ธันว์เล็มลิ้นหมาของเขาต่อ
“เคยเห็นรูปนักรบญี่ปุ่นห้อยคอด้วยถุงหมักมิโซะเป็นลูกเล็กๆเหมือนไส้กรอกอีสานน่ะค่ะ ห้อยคอเอาติดตัวไปด้วยไปกินกับข้าวตัง” คนเล่าทำท่าทาง
“กินขนมที่คล้ายกับข้าวตังแล้วอยากกินมิโซะล่ะซี” ธันว์ดักคอ
เอพริลหัวเราะแก้เก้อ “ก็อากาศหนาวใช่ไหมเล่า ถ้ามีมิโซะไว้ซดซักถ้วยคงดี”
ธันว์ใช้ซองเปล่าตีแปะหัวคนข้างๆไปหนึ่งครั้ง ก่อนขอตัวลุกไปห้องน้ำที่อยู่ด้านหน้าไกลออกไป
เขาต้องทำท่าเชิงขอทางไปตลอดแนว เพราะฝั่งหน้าท่าทางจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย เป็นผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่ลุกจากที่นั่งออกมายืนคุยกันอย่างสนุกสนาน
เอพริลมองตามหลังร่างสูง เขาทิ้งเสื้อตัวนอกไว้กับที่นั่ง เสื้อยืดพอดีตัวเผยกล้ามเนื้อของคนที่เล่นกีฬา ยิ่งเมื่อประกอบกับเครื่องหน้าที่โดดเด่น มีหรือจะไม่สะดุดตา
ขากลับดูเหมือนทางจะยิ่งแคบ คอยจะมีใครเดินออกมาทำท่าจะชนเขาอยู่เสมอ
กว่าธันว์จะกลับมาที่นั่งก็ใช้เวลาขอทางไม่น้อย
นั่งลงแล้ว เอพริลถาม
“ได้เบอร์โทรมาแล้วแน่เลย”
บุ้ยปากไปทางกลุ่มนั้น ที่ตอนนี้กำลังทำท่ากระซิบกระซาบ ชายตามองมาทางเขาแล้วหัวเราะ
เอพริลเริ่มร้องเพลง
ร้องไม่ร้องเปล่า ยกมือม้วนๆ ขณะทำเสียงดนตรีเพลงฮิต
โยกไหล่นิดๆแล้วยื่นไหล่ออกไปส่ายขยับๆอยู่ข้างหน้า
“ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ ..........”
😆😆😆😆
ฟังเพลง ขอใจเธอแลกเบอร์โทร by April ได้ที่นี่ค่ะ😘
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
