(35) Day 3: Fuji
“ผมถูกหินบาด”
เอพริลอุทานเสียงดัง
https://commons.m.wikimedia.org/wiki/File:Choshi_in_the_Simosa_province.jpg
มือซ้ายของเขากุมรอบท่อนแขนใต้ข้อศอก
เลือดที่ออกมาตามง่ามมือซ้ายรวมตัวกันแล้วหยด มากขึ้นๆ
เอพริลละล้าละลัง
สองมือเกาะไหล่ซ้ายเขาไว้ ไม่แน่ใจว่ากำลังปลอบเขาหรือเกาะไว้ไม่ให้ตัวเองล้ม
จากหางตามองเห็นคุณยายคว้ากระเป๋าที่ทิ้งไว้แถวนั้นก่อนจะพูดรัวเร็วใส่โทรศัพท์
ธันว์สีหน้าไม่ดีเลย แว่วยินเขาถามหาผ้าพันคอ เอพริลเอี้ยวตัวเปิดกระเป๋า หยิบผิดหยิบถูก มือไม่เคยสั่นแบบนี้
“พันให้หน่อย” ธันว์ว่า จริงซินะเขาจะพันได้อย่างไรกัน
เลือดเต็มไปหมดจนมองไม่เห็นแผล เอพริลได้แต่พันรวมๆไปอย่างนั้น ให้แน่นไว้ก่อน ห้ามเลือดไปก่อน
“เจ็บมากไหมคะ” ถามซ้ำๆระหว่างที่พยายามไม่ให้มือสั่น สองแขนของเขาเต็มไปด้วยเลือด สองมือที่กำลังพันผ้าก็เลอะเลือด
ธันว์ส่ายหน้า สีหน้านั้นไม่ใช่อาการเจ็บ แต่ดูเหมือนเขากำลังกังวล
เสียงรถแล่นมาใกล้ เสียงผู้ชายตะโกนนำมาก่อน ก่อนจะมีเสียงคุณยายตอบกลับ
หลังจากนั้นเอพริลจำได้เพียงว่า เธอและธันว์นั่งห้อยขาเคียงกันบนท้ายรถแคบๆที่ใช้ในงานเกษตร
เธอคลุมเสื้อนอกตัวนั้นกันฝนให้เขา เขาพยักหน้าให้เข้าไปนั่งด้วยกัน เอพริลขยับไปใกล้ แสงจันทร์ส่องให้เห็นผ้าพันแขน สีแดงขยายออกเป็นวงกว้าง
อะไรหลายอย่างทำให้มือน้อยเอื้อมไปกุมมือใหญ่ กระซิบเสียงสั่นพริ้ว
“เจ็บนิดเดียวเดี๋ยวก็หายค่ะ เดี๋ยวก็หาย” ไม่แน่ใจว่ากำลังปลอบใคร
“เดี๋ยวก็หาย ไม่ร้องสิไม่ร้อง” คนปลอบเริ่มสะอื้น ก่อนปล่อยโฮออกมา
ธันว์รั้งศีรษะเล็กให้ซบลงบนไหล่ซ้าย
อากาศหนาว ฝนเม็ดหนา
แสงจันทร์ก่อนวันเพ็ญ ส่องให้เห็นสองร่างที่ไหล่เปียกลู่และคู้ต่ำ อิงกันอยู่ใต้เสื้อคลุมชุ่มน้ำ
คำพูดยามบ่ายผุดขึ้นในความคิดคำนึง
“โชคชะตา โชคชะตา…”
เอพริลร้องไห้ไปตลอดทาง
😭😭😭😭😭
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
