(36) Day 3: Red Cross Hospital
“Admit เตรียมผ่าตัด”
เอพริลจับความได้แค่นั้น
ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเมืองเล็ก วุ่นวายไม่น้อย
หมอและพยาบาลเดินขวักไขว่ คนไข้เตียงโน้นเตียงนี้ที่ถูกเข็นเขามา มีทั้งกำลังเอามือกุมท้อง มีทั้งแผล กระดูกหัก หายใจไม่ออก
ธันว์นอนหลับตานิ่งๆอยู่บนรถนอนคันหนึ่งที่มุมห้องฉุกเฉิน
เอพริลวิ่งไปมาระหว่างธันว์และหน้าห้อง รื้อหาเอกสารจากเป้เล็กของเขาแล้วไปส่งที่ห้องส่วนหน้า โชคดีที่ธันว์ทำประกันการเดินทางไว้
กลับมาอีกที มีหมอกลุ่มใหญ่มาตรวจ
เอพริลแสดงตัวเป็นญาติก่อนหลบข้างหลังพยาบาล แอบดูแผลอย่างกล้าๆกลัวๆ
แผลที่ยังมีเลือดซึมนั้นล่างจากข้อศอก 2-3 นิ้ว และไม่ใหญ่เลย อาจจะประมาณ 1 นิ้วครึ่ง
แต่หมอทุกคนรวมถึงหมอที่นอนอยู่บนเตียงมีสีหน้ากังวลพอๆกัน ตรวจกันหลายรอบ ทั้งให้ลองกำมืองอนิ้ว ทั้งทดสอบด้วยเข็มจิ้มปลายนิ้วก้อยนิ้วนาง รวมถึงบริเวณโคนแม่โป้ง
ผ่านไปพักใหญ่จนดูเหมือนทั้งสองฝ่ายจะหาข้อสรุปได้
พยาบาลคนที่เอพริลหลบข้างหลังหันหน้ามาบอกรัวเร็ว
เอพริลจับความได้แค่ “admit เตรียมผ่าตัด”
ห้องพักกึ่งธรรมดากึ่งพิเศษในอาคารชั้นเดียวของ Red Cross Hospital นี้ นับว่าดีกว่าที่เอพริลคิด ห้องโถงขนาดใหญ่แบ่งซอยห้องเล็กมีม่านกั้นเป็นสัดส่วน ภายในห้องเล็กมีเตียงคนไข้ เก้าอี้ข้างเตียง โซฟาและอ่างล้างหน้า เหนือหัวเตียงมีป้ายงดน้ำงดอาหารแขวนอยู่
“ดีนะคะ เป็นส่วนตัวอยู่เหมือนกัน เขาอาจจะจัดให้ดีหน่อย เพราะคุณเป็นหมอ” เอพริลเปรยเรื่องห้องอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี
ธันว์แย้งเบาๆ “ถ้าความเป็นหมอจะช่วยอยู่บ้างคงเป็นเรื่องที่คุยกันรู้เรื่อง เขาไม่ต้องกังวลเรื่องการอธิบายการผ่าตัด กับเรื่องภาวะแทรกซ้อน และ.... “ ธันว์หยุด น้ำเสียงนั้นบอกว่ามีเรื่องที่ไม่อยากพูดถึง
เอพริลหูผึ่ง มือที่ช่วยขยับสายน้ำเกลือชะงัก
“ทำไมคะ แผลไม่ใหญ่มาก ทำไมถึงกังวลกันแปลกๆ”
ธันว์ไม่ตอบ เขาเอื้อมมือซ้ายไปจับเหนือผ้ากอซที่พันไว้ จับเลยไปถึงอุ้งมือและปลายนิ้ว จับๆคลำๆแล้วนิ่งหลับตา
เอพริลขยับเก้าอี้ไปชิดเตียง ลองแตะปลายนิ้วเขาดู เย็นจัดทีเดียว
“ปวดหรือคะ”
ธันว์ส่ายหน้า ยามลืมตาขึ้นมาสบ มองเห็นรอยชื้นที่กรอบตา
เอพริลมือเย็นเฉียบ สิ่งที่เขากำลังจะพูดอาจไม่ใช่ข่าวดี
“แผลไม่ใหญ่ แต่เป็นตำแหน่งที่เส้นประสาทสำคัญวิ่งผ่าน Ulnar Nerve เส้นนี้ไปเลี้ยงมือ” เสียงเขาเบาหวิว
“ตอนที่ถูกบาดผมรู้สึกว่าปวดไปถึงปลายมือ ถึงได้กังวลมาก เขาหลับตาเมื่อพูดประโยคถัดมา
“หมอเขาก็กังวล เพราะการต่อเส้นประสาททำได้ยากมาก”
มือชื้นเหงื่อของเอพริลกุมมือเขาแน่นขึ้น
สีหน้าเจ็บปวดของเขา กำลังบีบใจของเธอ
“ถ้าต่อไม่สำเร็จ … “เขากลืนน้ำลายยากเย็น
“ถ้าต่อไม่สำเร็จ กล้ามเนื้อมือผมจะไม่ทำงาน ในที่สุดก็ฝ่อลง ผมอาจจะทำงานไม่ได้อีก” หลับตา กระแสเสียงรวดร้าว
“เอพริล … “ เสียงเขาแผ่ว กรอบตาชื้นขณะลืมตาขึ้นสบ
“ผมเป็นศัลยแพทย์ผ่าตัดหัวใจ”
🥺🥺🥺🥺🥺
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
