7 มี.ค. 2021 เวลา 14:10 • ครอบครัว & เด็ก
รีวิวนิทานเล่มที่ 13 The Grouchy Ladybug
แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิด
เรื่องมีอยู่ว่า
ตี 5
มีเจ้าแมลงเต่าทองเฟรนลี่ตัวหนึ่งบินมาเจอเพลี้ยเกาะอยู่บนใบไม้ เจ้าแมลงเต่าทองเลยคิดว่าจะกินเป็นอาหารเช้าซะหน่อย แต่ว่าอีกฝั่งหนึ่งของใบไม้ ก็มีเจ้าแมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดบินมาเช่นกัน
"สวัสดีจ๊ะ" เจ้าแมลงเต่าทองอัธยาศัย​ดีพูดขึ้น
"ออกไปซะ!!! พวกเพลี้ย​ทั้งหมดเป็นของชั้น" แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดสวนกลับไป
"แต่เราแบ่งกันกินก็ได้นะจ๊ะ" แมลงเต่าทองอัธยาศัย​ดีเสนอ
"ไม่!!! เพลี้ยทั้งหมดเป็นของชั้น หรือเจ้าอยากจะสู้กันมั้ยล่ะ ใครชนะก็ได้พวกนี้ไปเลย"
"อืมม ยังไงดีล่ะ อย่างนั้นก็ได้จ๊ะ" พูดจบเจ้าแมลงเต่าทองก็จ้องลึกลงไปในตาของแมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดเตรียมพร้อมที่จะสู้
ฝ่ายแมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดเห็นท่าว่าอีกฝ่ายจะเอาจริงก็เลยบอกว่า "ไม่เอาดีกว่า เธอ...เธอน่ะตัวเล็กเกินไป ชั้นสู้ไปก็เสียเวลา"
"ถ้างั้นทำไมเธอไม่ไปหาสัตว์ที่ตัวเท่าเธอมาต่อสู้ล่ะจ๊ะ"
"ได้เซ่ รอดูแล้วกัน"
ว่าแล้วเจ้าแมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็บินจากไป
6 โมงเช้า
แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็ไปเจอกับตัวต่อเสื้อคลุมเหลือง (ชื่อภาษาไทยแปลอย่างนี้จริงๆ ค่ะ)
"เฮ้ มาสู้กันมั้ยเจ้าต่อ"
"ก็ได้นะ ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น" ตัวต่อพูดจบแล้วก็โชว์เหล็กในเตรียมสู้
"อ๊ะ.. ไม่เอาดีกว่า เพราะเธอน่ะ มันตัวเล็กเกินไป๊" พูดจบเจ้าแมลงเต่าทองก็บินหนีไป
8 โมงเช้า
ต่อมา แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็ไปเจอกับคุณตั๊ก​แตนตำข้าว
"เฮ้ มาสู้กันมั้ยเจ้าตั๊กแตน"
"ก็ได้นะ ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น" ตั๊กแตนตำข้าวพูดจบก็ยกขาหน้าขึ้นพร้อมสู้
"อ๊ะ.. ไม่เอาดีกว่า เพราะเธอน่ะ มันตัวเล็กเกินไป๊" พูดจบเจ้าแมลงเต่าทองก็บินหนีไปอีกครั้ง
11 โมงเช้า
แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็ไปเจอกับสกั๊งค์​
"เฮ้ มาสู้กันมั้ยเจ้าสกั๊งค์​"
"ก็ได้นะ ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น" สกั๊งค์​พูดจบก็ยกหางขึ้นเตรียมพร้อมปล่อยกลิ่น
"อ๊ะ.. ไม่เอาดีกว่า เพราะเธอน่ะ มันตัวเล็กเกินไป๊" พูดจบเจ้าแมลงเต่าทองก็บินหนีไปอีก
บ่าย 2 โมง
แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดบินไปเจอกับกอริลลา​
"เฮ้ มาสู้กันมั้ยเจ้ากอริลลา​"
"ก็ได้นะ ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น" กอริลลาพูดจบก็ทุบอกตุบๆ เตรียมพร้อม
"อ๊ะ.. ไม่เอาดีกว่า เพราะเธอน่ะ มันตัวเล็กเกินไป๊" พูดจบเจ้าแมลงเต่าทองก็บินหนีไปอีกรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย
5 โมงเย็น
แมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็บินไปเจอเจ้าวาฬสีน้ำเงิน
"เฮ้ มาสู้กันม้ายยยย"
แต่เจ้าปลาวาฬก็ไม่ส่งเสียงอะไรตอบกลับมาเพราะเต่าทองตัวเล็กมาก (เห็นจุดจิ๋วๆ ตรงเหนือปากปลาวาฬมั้ยคะ)​
"ชิ ไปก็ได้ ยังไงเจ้าก็ยังตัวใหญ่ไม่พอที่จะสู้กับชั้นอยู่ดี" แล้วมันก็บินจากไป
5 โมง 15 นาที
เจ้าเต่าทองบินมาเจอครีบข้างปลาวาฬ (โถ่ ใช้เวลาตั้ง 15 นาที)​ และมันก็ถามคำถามเดิม แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
5 โมง 30 นาที
เต่าทองบินมาเจอครีบหลังของปลาวาฬ มันก็ยังท้าต่อสู้เหมือนเดิม แต่ไม่มีเสียงตอบรับเช่นกัน
5 โมง 45 นาที
สุดท้าย เจ้าเต่าทองบินมาถึงหางปลาวาฬ และเจ้าเต่าทองก็ยังท้าต่อสู้เช่นเดิม แต่คราวนี้นอกจากไม่ได้ยินเสียงตอบแล้ว ปลาวาฬยังสะบัดหางจนทำให้แรงลมพัดพาเจ้าเต่าทองกลับไปที่พื้นดินอีกครั้ง
ขอหยุดเนื้อหาไว้เพื่อไม่เป็นการสปอยนะคะ ☺️
หากดูลายเส้นจากหน้าปก แม่ๆ หลายท่านอาจจะคุ้นๆ กับลายเส้นแบบนี้ ใช่แล้วค่ะ คนที่แต่งเรื่องนี้คือคุณลุง Eric Carle ที่แต่งเรื่องหนอนจอมหิวหรือ The Very Hungry Caterpillar​ นั่นเองค่ะ
แถมยังแต่งไว้ตั้งแต่ปี 1977 หรือกว่า 44 ปีที่แล้วค่ะ
ด้วยลายเส้นและการลงสีโทนสดเป็นเอกลักษณ์​ของลุง Carl เจ้าแมลงเต่าทองขี้หงุดหงิดก็มีการวาดในรูปแบบไม่ต่างกันคือการวาดและลงสีให้เห็นการปัดแปรง นอกจากนี้รูปเล่มยังไม่ใหญ่นักและมีลูกเล่นของขนาดหน้าหนังสือและตัวหนังสือจากเล็กไปใหญ่ตามขนาดของสัตว์อีกด้วยค่ะ
เราจะสอนเรื่องอะไรให้กับเด็กๆ จากนิทานเรื่องนี้บ้าง
"ขนาด"
จุดเด่นของหนังสือเล่มนี้คือการสอนให้เด็กๆ รู้จักกับขนาดของสัตว์แต่ละชนิด โดยผู้แต่งค่อยๆ เพิ่มขนาดของตัวอักษรให้ใหญ่ตามขนาดของสัตว์เพื่อให้เด็กๆ เห็นภาพชัดเจน
"การเปรียบเทียบ"
นอกจากขนาดแล้ว ในทุกหน้าจะมีเจ้าแมลงเต่าทองที่คอยบินไปท้าต่อสู้กับสัตว์​ต่างๆ ตรงนี้เราสามารถสอนเด็กๆ ให้รู้จักเปรียบเทียบขนาดของสัตว์ต่างๆ ค่ะ
"เวลา"
หากสังเกตมุมบนขวา จะมีรูปนาฬิกาเล็กๆ ซึ่งเนื้อเรื่องเต็มๆ ของนิทานนั้น เจ้าแมลงเต่าทองไปท้าตีท้าต่อยกับสัตว์​ชั่วโมงละตัวเลยค่ะ ซึ่งเป็นการสอนให้ลูกรู้จักอ่านนาฬิกา นอกจากนี้ยังมีพระอาทิตย์​ที่ค่อยๆ ขึ้นจนเที่ยงและตกลงในเวลาเย็นด้วยค่ะ
"มารยาท"
เราสามารถหยิบเรื่องมารยาทและชี้ให้เห็นว่ากิริยาของเจ้าเต่าทองขี้หงุดหงิดที่มีต่อสัตว์แต่ละตัวนั้นไม่น่ารักเท่าใดนัก
"การแก้ปัญหา"
เจ้าเต่าทองอัธยาศัย​ดีเมื่อเจอกับเจ้าเต่าทองขี้หงุดหงิดนั้นกลับรู้จักที่จะแก้ปัญหาและออกอุบายให้เต่าทองขี้หงุดหงิดออกไปต่อสู้กับสัตว์ตัวอื่นๆ (ซึ่งตัวเองก็ค่อยๆ กินเพลี้ยไปเรื่อยๆ ระหว่างรอ ฉลาดมาก!!)
เรื่องนี้รับรองว่าเด็กๆ จะเพลินและตื่นเต้นกับบรรดาสารพัดสัตว์ รับรองว่าจะเป็นอีกเรื่องที่ถูกหยิบมาอ่านบ่อยมากๆ เลยค่ะ ❤️
ที่มา
Carle, Eric, the Grouchy Ladybug, 1977, USA

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา