18 มี.ค. 2021 เวลา 03:23 • ประวัติศาสตร์
ประวัติการบินพลเรือนไทย - กําเนิดสายการบินไทย -02
เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองยุติลงแล้ว ภายในหนึ่งปีหลังสงครามสงบลง สายการบินของชาติต่าง ๆ เช่น อังกฤษ ฝรั่งเศส เนเธอร์แลนด์ สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย ได้กลับมาเริ่มบริการการบินมายังกรุงเทพฯ อีก ในปี พ.ศ.2489 กองทัพอากาศได้
ริเริ่มเปิดทําการบินขึ้นใหม่โดยเปิดสายการบินจากดอนเมืองไปยังพิษณุโลก ลําปาง และเชียงใหม่ สายหนึ่ง และจากดอนเมืองไปยังภูเก็ตและสงขลาอีกสายหนึ่ง โดยใช้เครื่องบินแบบ DC-3 หรือดาโกต้า
ภาพบริษัทเดินอากาศไทย
ต่อมา ทางราชการได้จัดตั้งเป็นรูปบริษัทจํากัดขึ้นอีก โดยเรียกชื่ออย่างเดิมว่า “บริษัทเดินอากาศ จํากัด” ในปี พ.ศ.2490 โดยมีเงินทุนแรกเริ่ม 20 ล้านบาท และได้รับโอนกิจการขนส่งทางอากาศจากกองทัพอากาศมาดําเนินการ และเปิดทําการบินไปยังต่างประเทศใกล้เคียงอีกด้วย เช่น ย่างกุ้ง กัลกัตตา เวียงจันทร์ พนมเปญ ปีนัง สิงคโปร์ ฮ่องกง ไทเป และโตเกียว โดยอยู่ในความควบคุมของกองขนส่งทางอากาศ กรมการขนส่ง ซึ่งต่อมาได้ยกฐานะขึ้นเป็นสํานักงานการบินพลเรือน ตามพระราชกฤษฎีกาวางระเบียบราชการในกรมการขนส่ง พ.ศ.2491
1
ในระยะต่อมาได้มีทหารผ่านศึกอเมริกันเข้ามาวิ่งเต้นเพื่อขอจัดตั้งบริษัทการบินขึ้นในประเทศไทย โดยอ้างเหตุผลว่าจะฝึกนักบินไทยให้เกิดความรู้ความชำนาญในการบินไปต่างประเทศมากยิ่งขึ้น รัฐบาลในสมัยนั้นจึงได้ตกลงให้จัดตั้งการบินขึ้นอีก 2 บริษัท คือ บริษัท Pacific Overseas Airlines (Siam) Ltd. หรือที่เรียกชื่อ POAS และบริษัท Trans-Asiatic Airlines (Siam) Ltd. หรือที่เรียกชื่อ TAAS โดยให้บริษัทเดินอากาศ จำกัด เป็นผู้ถือหุ้นบางส่วนด้วย บริษท POAS ได้ จัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2490 และบริษัท TAA เมษายน 2491 โดยบริษัททั้งสองมีวัตถุประสงค์เพื่อดําเนินงานด้านการบินระหว่างประเทศเท่านั้น
ต่อมาในปี 2494 บริษัทเดินอากาศ จํากัด และบริษัท POAS ได้รวมกิจการเข้าด้วยกัน จัดตั้งบริษัทขึ้นใหม่ คือ บริษัทเดินอากาศไทย จํากัด เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 2494 โดยรัฐบาลเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ เปิดทําการบินภายในประเทศและบินไปยังต่างประเทศใกล้เคียงด้วย ส่วนบริษัท TAAS ก็ได้เลิกกิจการไปในปีต่อมา คือ พ.ศ. 2495
โดยที่พัฒนาการในด้านการบินพลเรือนของโลกได้ก้าวหน้าไปเป็นอันมาก โดยเฉพาะในด้านวิชาการ จํานวนเครื่องบินที่บินภายในประเทศและที่บินเข้ามาในราชอาณาจักรทวีขึ้นกว่าแต่ก่อนหลายเท่า และเครื่องบินในขณะนั้นมีขนาดใหญ่ และมีความเร็วสูงกว่าแต่ก่อน จึงจําเป็นต้องมีการควบคุมการดําเนินการเดินอากาศ และการจราจรทางอากาศให้รัดกุมยิ่งขึ้นและสมควรที่จะปรับปรุงกฎหมายว่าด้วย การเดินอากาศเสียใหม่ รัฐบาลจึงได้ประกาศใช้พระราชบัญญัติการเดินอากาศ พ.ศ. 2497 เมื่อวันที่ 1 กันยายน 2497 โดยได้เพิ่มบทบัญญัติให้มีคณะกรรมการการ บินพลเรือนขึ้นคณะหนึ่งมีอํานาจออกข้อบังคับตามพระราชบัญญัตินี้และตามภาค ผนวกแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการบินพลเรือนระหว่างประเทศซึ่งทําขึ้นที่เมืองชิคาโก เมื่อวันที่ 7 ธันวาคม 2487 ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีขององค์การการบินพลเรือน ระหว่างประเทศ (The International Civil Aviation Organization หรือ ICAO) ด้วยกับวางบทบัญญัติเกี่ยวกับการจัดตั้งเครื่องอํานวยความสะดวกในการเดินอากาศ อุบัติเหตุของอากาศยาน และคุณสมบัติของผู้ประจําหน้าที่

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา