เรื่องเล่าที่ 6 : แล้วน้องไม่กลัวพี่เหรอ
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่อพาร์ทเมนท์เเห่งหนึ่งย่านหลักสี่เมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา เพื่อนของคุณเเคร์ชื่อโต้ คุณโต้กับคุณเเคร์อายุเท่ากัน คุณโต้จะมีลักษณะพิเศษก็คือ ผมจะหงอกมากกว่าคนรุ่นเดียวกัน ด้วยความที่สงสัย คุณเเคร์ก็ได้ถามว่า “โต้ ผมเนี่ย หงอกตั้งเเต่ยังเป็นวัยรุ่นเลยหรือเปล่า” คุณโต้ตอบกลับมาว่า “เมื่อก่อนไม่ได้เป็นอย่างงี้นะ มันมีสาเหตุ” เเล้วคุณโต้ก็ได้เริ่มเล่าให้คุณเเคร์ฟัง
เมื่อประมาณ 8 ปีที่ผ่านมา คุณโต้กับเเฟนได้ย้ายหอพักไปอยู่เเถวหลักสี่ เป็นซอยตัน หอพักจะมี 5 ชั้น สภาพโดยรอบค่อนข้างร่มรื่น คุณโต้พักอยู่ที่ชั้น 5 ห้อง 505 เเต่ห้องนี้มีลักษณะที่เเปลกอย่างนึง คือภายในห้องจะมีประตูเชื่อมไปยังห้อง 506 ที่อยู่ข้าง ๆ ที่เรียกกันว่าห้องคอนเนค
หลังจากจัดของเสร็จเรียบร้อยเเล้ว เเฟนก็ขอตัวกลับบ้านที่ต่างจังหวัด คุณโต้เลยไปส่งเเฟนขึ้นรถก่อนกลับมานอนที่ห้องต่อ สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตูที่เชื่อมไปยังห้อง 506 ‘ก๊อก ๆ ๆ’ คุณโต้ตกใจ คิดในใจว่าใครมาเคาะประตูห้องดึก ๆ ดื่น ๆ เลยลุกขึ้นไปเปิดดู ก็เห็นว่าเป็นผู้ชายคนนึงยืนยิ้มให้อยู่ เค้าพูดขึ้นว่า “สวัสดีครับ น้องย้ายมาอยู่ใหม่เหรอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อยุท” เเล้วคุณโต้ก็ได้เเนะนำตัวกลับไป
หลังจากที่เเนะนำตัวกันเสร็จ คุณยุทก็ได้ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย จนคุณโต้มาสะดุดกับคำถามที่คุณยุทถามมาว่า “น้อง น้องกลัวผีหรือเปล่า” คุณโต้ก็นึกในใจว่าคุณยุทเเกจะมาไม้ไหน เลยตอบกลับไปว่า “ยังไม่เคยเจอครับ เเต่ก็เเอบกลัว ๆ อยู่เหมือนกัน พี่มีอะไรหรือเปล่าครับถึงถามเเบบนี้” พี่ยุทก็ตอบว่า “ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็ถามไปงั้นเอง ถ้าน้องมีอะไรก็เคาะประตูเรียกพี่ได้เสมอนะ ส่วนมากพี่ก็จะอยู่ในห้องนี่เเหละ” เเล้วคุณโต้ก็บอกขอบคุณกลับไป คิดซะว่าได้เพื่อนข้างห้องเเล้วกัน
คืนนั้นคุณโต้นอนไม่ค่อยหลับ อาจจะเป็นเพราะว่าเเปลกที่เเปลกทาง จนเวลาประมาณตี 2 ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ใต้เตียง (เตียงจะเป็นเตียงไม้ประกอบ) มันเหมือนมีหนูวิ่งอยู่ใต้เตียงดัง ‘ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ’ คุณโต้ที่นอนฟังนิ่ง ๆ ก็คิดหาวิธีที่จะทำให้หนูออกมาจากใต้เตียง
เเต่ในขณะที่กำลังนอนฟัง เสียงมันก็เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ จนเหมือนไม่ใช่หนูวิ่งเเล้ว เสียงมันเหมือนมีคนเอามือมาตบที่ปลายเตียง จากเสียงตบก็กลายเป็นเสียงเหมือนเล็บที่กำลังขูดกับฝาไม้ของเตียงดัง ‘ครืด ๆ ๆ ๆ’ คุณโต้ที่นอนฟังอยู่นานก็เริ่มเเน่ใจเเล้วว่าไม่ใช่เสียงของหนูเเน่ คุณโต้เลยลุกขึ้นนั่ง เเต่ในจังหวะนั้นเองก็มีเสียงเหมือนคนเอามือมาตบที่ปลายเตียงอีกครั้งดัง ‘ปึ้ง !!’ จนฝาเตียงด้านข้างดีดเปิดออกเอง ทำให้เห็นเป็นช่องดำ ๆ ที่อยู่ใต้เตียง
คุณโต้สะดุ้ง พลางคิดในใจว่าไม้มันดีดออกมาได้ยังไง เเล้วคุณโต้ก็เดินไปเปิดไฟพร้อมกับหยิบไฟฉายมาส่องดูที่ใต้เตียงเพื่อดูให้เเน่ใจว่ามันไม่มีอะไร เเล้วมันก็ไม่มีอะไรจริง ๆ นอกจากฝุ่นกับหยากไย่ คุณโต้เลยสรุปเอาเองว่าเตียงมันคงจะเก่า เวลาทิ้งตัวนอนลงไปเลยทำให้น็อตหรือหมุดยึดมันคลายตัว
คุณโต้ได้ดันเเผ่นไม้ที่อ้าออกให้กลับเข้าที่ก่อนจะได้ยินเสียงพี่ยุทมาเคาะที่ประตูทางเชื่อม “น้อง พี่ได้ยินเสียงทุบอะไรในห้องน้องหลายรอบเเล้ว มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย” คุณโต้เดินไปเปิดประตูเเล้วบอกว่า “ไม่มีอะไรครับพี่ เตียงมันลั่น” เเล้วพี่ยุทก็พูดเหมือนกับเเกล้งคุณโต้ว่า “เหรอ พี่นึกว่าน้องโดนซะเเล้ว” คุณโต้ได้เเต่คิดว่าพี่ยุทคนนี้ต้องเป็นคนที่นิสัยเสียเเน่ ๆ ถึงชอบมาอำเรื่องเเบบนี้
คืนนั้นคุณโต้นั่งดูทีวีทั้งคืน เพราะหลับไม่ลง อาศัยนอนช่วงกลางวันเอา คืนต่อมาคุณโต้ก็ยังนอนไม่หลับเหมือนเดิม รู้สึกระเเวง กลัวว่าถ้านอนไปเเล้วจะได้ยินเสียงอะไรอีก จนเวลาย่างเข้าตี 2 เสียงใต้เตียงก็เริ่มดังขึ้นอีก เเละเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนอย่างคืนเเรก คุณโต้ก็เริ่มคิดในใจเเล้วว่าเเบบนี้มันไม่ปกติ ต้องมีอะไรสักอย่างเเน่ ๆ ไม่รู้ควรจะทำยังไง หรือจะเดินไปเคาะประตูให้พี่ยุทมานั่งคุยเป็นเพื่อนดี
เเต่ในขณะที่กำลังนั่งคิดอยู่นั้น เเผ่นไม้ข้างเตียงเเผ่นเดิมก็ดีดออกมาอีกครั้ง คราวนี้ถึงคุณโต้จะสะดุ้ง เเต่คุณโต้ก็ยังคงนอนนิ่งดูสถานการณ์ต่อว่าเเผ่นไม้ที่ดีดเปิดออกมาเเล้ว เสียงที่อยู่ใต้เตียงจะหายไปหรือเปล่า ถ้าเสียงหายไป เเสดงว่าเป็นเพราะเตียง
คุณโต้นอนมองไปที่มุมเตียงที่เเผ่นไม้ดีดเปิดออกมา ปรากฏว่าเห็นเป็นมือที่ยื่นออกมาจากช่องโหว่ เป็นมือขาวซีดเล็ก ๆ โผล่ออกมาครึ่งเเขน เเล้วเเขนนั้นก็ค่อย ๆ งอข้อศอกเเล้วตบลงบนเตียงเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง ตบเเบบเฉียดปลายเท้าของคุณโต้เพียงเล็กน้อย คุณโต้อยากจะหุบขากลับเข้ามา เเต่ด้วยความกลัวที่มีมากเกินไป ทำให้ตัวชา ทำได้เเค่นอนตัวเเข็งเท่านั้น
สักพักมือนั่นก็ค่อย ๆ หดกลับเข้าไป เเต่ก็มีอีกมือ เป็นมือข้างขวาค่อย ๆ ยื่นขึ้นมาจากด้านขวาของเตียงเเล้วตบลงที่เตียงเหมือนกำลังพยายามคลำหาอะไรสักอย่าง จากที่ยื่นออกมาทีละข้าง ตอนนี้มันกลับยื่นออกมาพร้อมกันทั้งสองข้าง
คุณโต้ได้เเต่นอนตัวสั่นอยู่ที่กลางเตียง ไม่รู้ว่าตัวเองสวดมนต์ไปเเล้วกี่จบ เเล้วพักใหญ่ ๆ มือทั้งสองข้างก็ค่อย ๆ หดกลับเข้าเตียงไป คุณโต้คิดในใจว่าต้องรีบวิ่งไปเคาะห้องพี่ยุทให้เร็วที่สุด ไม่งั้นต้องเเย่เเน่ ๆ เเต่ยังไม่ทันที่คุณโต้จะได้ขยับตัวก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างข้าง ๆ เตียง คล้าย ๆ เหมือนมีคนกำลังลากอะไรสักอย่าง เเละด้วยความสงสัย คุณโต้จึงค่อย ๆ โผล่หัวไปดูช้า ๆ สิ่งที่คุณโต้เห็นก็คือร่างของผู้หญิงไม่มีหัว เเละน่าจะไม่มีขา กำลังใช้มือลากลำตัวอยู่ข้าง ๆ เตียง
ตอนนั้นคุณโต้ที่นอนตัวเกร็งจนเมื่อยไปทั้งตัว ไม่รู้จะทำไง เลยตัดสินใจดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง กระโดดทีเดียวไปถึงหน้าประตูห้องข้าง ๆ ทันที พร้อมทุบประตูเรียกพี่ยุทด้วยอาการลนลาน “พี่ ๆ ๆ” สักพักก็มีเสียงตะโกนจากอีกฝั่งมาว่า “เออ อะไรน้อง อะไร” เเล้วรีบเปิดประตูพรวดเข้ามา
คุณโต้พูดด้วยเสียงตะกุกตะกักว่า “พี่ ผีหลอก ผมโดนผีหลอก” เเล้วพี่ยุทก็พูดเเทรกขึ้นมาว่า “น้อง ใจเย็น ๆ น้องฝันหรือเปล่า” คุณโต้ตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นว่า “ไม่ได้ฝันพี่ ผมยังไม่ได้นอนเลย เตียงมันเปิดออกมาก่อน” พี่ยุทเเกก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง ๆ ว่า “คนที่มาเช่าอยู่ก่อนน้องเค้าก็เจอนะ เเต่ไม่เจอหนักเหมือนน้อง”
ระหว่างนั้น คุณโต้หันกลับไปมองที่เตียง ผู้หญิงที่คลานอยู่รอบ ๆ เตียงตอนนี้ได้หายไปเเล้ว พี่ยุทได้ถามออกมาคำนึงว่า “น้องกลัวผู้หญิงคนนั้นเหรอ” คุณโต้ก็ตอบกลับไปในขณะที่กำลังสอดส่องสายตาไปรอบ ๆ ห้องของตัวเองว่า “กลัวสิครับพี่” เเล้วคุณยุทก็ถามต่อด้วยเสียงเย็น ๆ ว่า “เเล้วน้องไม่กลัวพี่เหรอ” พอได้ยินเเบบนั้น คุณโต้ก็รีบหันกลับมาทันที
เเต่ปรากฏว่าไม่มีใครที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณโต้เลย มีเพียงเเค่ความมืดสลัว ๆ เท่านั้น คุณโต้ได้เพ่งมองเข้าไปในห้องของคุณยุท ภายในห้องนั้นทั้งมืดเเละว่างเปล่า เเสงไฟจากด้านนอกสาดเข้ามาทางระเบียงทำให้มองเห็นเตียงที่ไม่ได้คลุมผ้าไว้ เป็นเเค่ฟูกเปล่า ๆ ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดทิ้งไว้ทั้ง 2 บาน เเละมีกลิ่นละอองฝุ่นฟุ้งกระจายอยู่ทั่วห้อง
ในตอนนั้น คุณโต้ก็ลืมเรื่องของผู้หญิงที่คลานอยู่รอบเตียงทันที ได้เเต่อึ้งอยู่กับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ในหัวตีกันมั่วซั่วไปหมด คิดว่าคุณยุทหายไปไหน คุณโต้เริ่มจุกที่ท้องน้อย เข่าอ่อน ทรุตัวนั่งลงคาประตู พยายามมองเข้าไปในห้องของคุณยุท เผื่อว่าเรื่องนี้มันจะเป็นเเค่การล้อเล่น
เเต่ในจังหวะนั้น สายตาก็เหลือบไปมองที่โต๊ะเครื่องเเป้ง ปรากฏว่าเห็นหน้าของคุณยุทโผล่ออกมาจากในกระจกพร้อมเสียงเเหบ ๆ ว่า “น้องไม่กลัวพี่เหรอ” เป็นความกลัวที่สุดจะบรรยายออกมาได้ คุณโต้ตะเกียกตะกายเปิดห้องออกมาเเล้ววิ่งลงบันไดอย่างไม่คิดชีวิต มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่หน้าเซเว่นหน้าปากซอยจนถึงเช้า
วันรุ่งขึ้นเเฟนคุณโต้ก็กลับมา คุณโต้ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังเเละขอย้ายออกวันนั้นเลย ก่อนออก คุณโต้ได้เข้าไปถามผู้ดูเเลหอพัก เเต่ผู้ดูเเลก็บอกเเค่ว่าไม่มีอะไร
หลังจากนั้นประมาณ 2 อาทิตย์ ด้วยความที่เรื่องมันยังคาใจ คุณโต้เลยกลับไปถามคนที่อยู่เเถวนั้น เเม่ค้าที่ขายของอยู่ในซอยบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นอาศัยอยู่ห้อง 505 กับสามีชาวจีน เเต่ผู้หญิงเเอบเล่นชู้กับผู้ชายห้องข้าง ๆ นั่นก็คือคุณยุท จนสามีชาวจีนจับได้ จึงได้ฆ่าทั้งคู่ เเล้วตัดหัวกับขาของผู้หญิงคนนั้น ทยอยเอาออกไปทิ้ง เหลือเเค่ส่วนลำตัว เเต่โดนจับได้ซะก่อน
นี่คือสาเหตุที่ทำให้คุณโต้มีผมหงอกก่อนวัยอันควร เเละนี่คือเรื่องราวทั้งหมด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
