ภพของนักปฏิบัติ ...
“เวลาเราภาวนานะ
เราชอบสร้างภพของนักปฏิบัติขึ้น
แต่ละคน มันเริ่มจากอยากปฏิบัติ
อยากรู้ อยากเห็น อยากเป็น
อยากได้ อยากดี อะไรอย่างนี้
เริ่มมาจากอยาก
แล้วก็เริ่มคิดต่อไปว่า
ทำอย่างไรจิตเราจะดี ตั้งเป้าว่าจะเอาดี
แล้วก็คิดว่าจะทำอย่างไร
หลังจากนั้นก็จะเริ่มการกระทำ
แล้วแต่จะปรุงแต่งกัน
บางคนก็ประคองจิต ให้นิ่งๆ ไม่ให้คิด
บางคนก็ยกจิตให้สูงขึ้นนิดหนึ่ง
คล้ายๆ จะได้พ้นจากความปรุงแต่งข้างล่าง
บางคนก็ดันความปรุงแต่งให้ห่างออกไป
อย่างเวลาจะคิดนะ ก็ดันความคิดทิ้งไป
สารพัดจะทำมากมาย
เราสังเกตดูแต่ละคน เวลาเราคิดถึงการปฏิบัติ
เราจะต้องทำอะไรสักอย่างที่ผิดธรรมชาติ
ถามว่าทำแบบไม่ผิดธรรมชาติได้ไหม?
เพราะที่เป็นธรรมชาติแท้ๆ ไม่ได้ทำอะไร
เห็นอย่างที่มันเป็น รู้อย่างที่มันเป็นเท่านั้นเอง
แต่ว่าสิ่งที่เราทำกันนี่นะ ไม่ใช่การเห็น
เราจะไปทำอะไรที่เกินจากการเห็น
เกินจากการที่ไปรู้ ตามความเป็นจริง”
“ยากที่สุด คือ ใจที่เป็นปกติ
ร่างกายนี้ จิตใจนี้เป็นสมบัติของโลก
ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา
ไม่ใช่ของดี ของวิเศษ
เกิดแล้ว ดับทั้งสิ้น
ถูกความทุกข์บีบคั้นตลอดเวลา
รู้สึกไปตรง ๆ ตามความเป็นจริง
เติมสติเข้าไป
จะเกิดความเบื่อหน่าย คลายความยึดถือ”
พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม
วันที่ ๗ มกราคม ๒๕๖๑ ซีดีแผ่นที่ ๗๔ ไฟล์ 610107A
ท่านสามารถติดตามฟังการบรรยายฉบับเต็มได้จาก
ขอบคุณรูปภาพจาก : Pixabay
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
