กอหญ้าที่นอนพลิกตัวไปมาบนเตียง ยามที่เธอหลับตาภาพสัมผัสของคริสต์ก็เด่นชัดมากขึ้น ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาไม่นาน แต่ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ยามที่ริมฝีปากเขาสัมผัสริมฝีปากเธอความอบอุ่นถูกส่งผ่านมากับลิ้นร้ายนั้นเมื่อสามารถเข้าสู่โพรงปากหวานของเธอได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว...
คริสต์ที่นอนบนเตียงใหญ่รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเมื่อเขากำลังคิดถึงความหวานที่เขาดูดดื่มมาจากของโพรงปากของกอหญ้า ตอนนั้นเขารับรู้ได้ทันทีว่ากอหญ้าตกใจและยังไม่เคย “ฉันคงเป็นจูบแรกของเธอล่ะซิ...กอหญ้า” คริสต์หลับตาลงพร้อมรอยยิ้มแบบที่มันหายไปนานมากแล้ว...
‘เช้าวันรุ่งขึ้นของวันอาทิตย์...ณ...สถานีตำรวจ’
“สวัสดีค่ะ...ฉันมาพบผู้กำกับ” กิ๊ก เอ่ยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เธอเจอเป็นคนแรกในเช้าวันนี้
“สวัสดีครับ...คุณผู้หญิงมีอะไรเหรอเปล่าครับ” เจ้าหน้าที่เวร ถามกลับ
“ค่ะ...พอดีฉันนำของมาคืนให้กับผู้กำกับนะคะ”
“ท่านยังไม่ข้ามาครับ...”
“งั้นฉันฝากของคืน.../...เอ้า! ท่านมาพอดีครับ” กิ๊กที่ยังพูดไม่ทันจบ เจ้าหน้าที่ก็พูดคั่นเสียก่อน
“มีอะไร?” เอกรัตน์ที่เดินเข้ามาถามไถ่ทันที
“สวัสดีค่ะผู้กำกับเอกรัตน์นะคะ...ฉันเป็นเพื่อนกับกอหญ้า เอาของและเงินมาคืนคุณนะคะ” กิ๊กพูดพร้อมส่งถุงกระดาษที่ใส่เสื้อของคริสต์และซองเงินที่เอกรัตน์ให้กอหญ้ายืมจ่ายค่าแท็กซี่เมื่อวานนี้
“เสื้อตัวนี้เป็นของเพื่อนผมเหรอครับ” เอกรัตน์ถามอย่างไม่เข้าใจ แต่เขาก็จำได้ว่าเสื้อที่อยู่ในถุงเป็นตัวเดียวกันกับที่กอหญ้าสวมอยู่เมื่อวาน
“ค่ะ!...ฉันเสร็จธุระแล้ว ขอตัวนะคะ” กิ๊กพูดจบก็เดินจากไปทันที เอกรัตน์ทำเพียงมองตามอย่างเงียบๆ