18 เม.ย. 2021 เวลา 15:05 • หนังสือ
พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 19
‘ห้องประชุม ณ สำนักพิมพ์ข้อเขียน’
คริสต์มองไปรอบๆห้องประชุมของสำนักพิมพ์ ที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ จึงมีเพียงผู้ที่เกี่ยวข้องของการประชุมครั้งนี้ ซึ่งทางด้านเขานั้น มีเพียงเขาเท่านั้น แต่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะของอีกฝ่ายมีเพียงสามคน ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นที่สนใจของเขา หญิงสาวที่สวมแว่นตาหนากรอบใหญ่ที่ปิดกั้นใบหน้าเกือบครึ่ง ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยนักเขียนคนนี้มากกว่าเดิม จริงอยู่ที่เขาเคยเจอกับเธอมาหนึ่งครั้งเมื่อสองสัปดาห์ก่อน แต่ความรู้สึกมันบอกเขาว่า มันมีอะไรมากกว่านั้น
กอหญ้าที่รับรู้ถึงการถูกจับจ้องตลอดเวลาของคริสต์ ถึงเธอจะไม่มองคริสต์เลยด้วยซ้ำ กอหญ้าถลึงตาใส่กิ๊กที่นั่งข้างๆ เมื่อเพื่อนสาวแอบยิ้มให้เธอ เพราะเป็นคนที่รู้และเข้าใจเรื่องราวระหว่างกอหญ้าและคริสต์ดี จึงอดขำกับท่าทางของกอหญ้าไม่ได้
“…อะไรของแกเล่า!!...ฉันก็พึ่งเคยเห็นแก ‘กลัว’ เป็นกับเขาบ้างก็ตอนนี้แหละ” กิ๊กกระซิบกับกอหญ้าที่ได้ยินกันเพียงสองคน
“… ‘กลัว’... แกเข้าใจอะไรผิดมั้ย? ฉันไม่ได้กลัว แต่ฉันเกลียดนายคนนี้ต่างหาก...”
“ก็อก ก็อก” เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้นมา ทำให้กิ๊กกับกอหญ้าและอีกสองคนคือทนายสาธร หันไปที่ประตูทันที อย่างรอคอย...
“ต้องขอโทษคุณคริสต์ด้วยนะครับที่ต้องให้รอ นี่ครับเอกสารสัญญาและเงื่อนไขของทางเรา...” สาธรพูดพร้อมกับยื่นเอกสารที่รับมาจากเลขาที่พึ่งเข้ามาส่งให้คริสต์หนึ่งฉบับและส่งให้กอหญ้าที่นั่งอยู่ข้างๆ กอหญ้ารับมาและเปิดอ่านพร้อมกับกิ๊กที่โน้มศีรษะเข้ามาใกล้เพื่อนและอ่านไปพร้อมๆกัน และทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
คริสต์ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที เมื่อเขาอ่านมาถึงหัวข้อการกำหนดนักแสดงนำที่มีการระบุในสัญญาชัดเจนว่า ต้องไม่ใช่ ‘คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์’ แล้วถ้าเขาไม่ได้แสดงเป็นนักแสดงนำชายเรื่องนี้มันจะมีประโยชน์อะไรที่ทางช่องของเขาจะต้องจ่ายเงินซื้อลิขสิทธิ์บทประพันธ์เรื่องนี้ ‘พ่ายกลซาตาน’
“เท่าไหร่?...” ดวงตาของคนทั้งสามเปลี่ยนทิศทางพร้อมกันทันที ไปที่ต้นเสียงของคริสต์ที่จู่ๆเอ่ยขึ้นมา
“อะไรเท่าไหร่?...คืออะไรครับ” สาธรเป็นผู้เอ่ยถามตามหน้าที่ที่เขาถูกขอร้องให้มาทำหน้าที่ในวันนี้
“ผมต้องการตัวเลข...ว่าถ้านักแสดงนำชายเป็น ‘คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์’ ทางช่องต้องจ่ายให้เจ้าของบทประพันธ์เท่าไหร่ครับ” คริสต์ขยายคำถาม โดยที่สายตาไม่หันไปมองเจ้าของบทประพันธ์เลยสักนิด เพราะตั้งแต่เข้ามาในห้องแห่งนี้ เธอผู้นั้นไม่เอ่ยและพูดอะไรออกมาสักคำ ตั้งแต่การแนะนำตัวของทนายสาธรที่แจ้งให้เขารู้ว่า วันนี้มีหน้าที่อะไร และยื่นเอกสารการมอบอำนาจกระทำแทนให้เขาดูว่าทนายสาธรจะเป็นผู้ดำเนินการแทนทุกอย่างของเจ้าของบทประพันธ์
คริสต์เปลี่ยนทิศทางไปมองเจ้าของบทประพันธ์ ว่าเธอจะเอายังไง และดูสิว่า...เธอจะยอมปริปากพูดออกมามั้ย?
กอหญ้าหันไปทางทนายได้แต่สั่นหัวไปมา เป็นการยืนยันหัวชนฝาว่า ไม่ว่าจะเท่าไหร่ เธอก็ไม่เอา
“…เอ่อ.../....ผมยินดีจ่ายเพิ่มค่าเสียเวลาของคุณทนายและทำสัญญาใหม่...” คริสต์พูดดักทนายสาธรที่กำลังจะบอกในสิ่งที่คริสต์รู้อยู่แล้วเมื่อเห็นท่าทางของเจ้าของบทประพันธ์ ‘ไม่ยอม’
“เรื่องนั้นคงไม่ต้องหรอกครับ...” ทนายสาธรเอ่ยออกมา
“…ในเมื่อทางคุณสามารถยื่นเงื่อนไขได้...แล้วทำไมฝ่ายผมจะยื่นบ้างไม่ได้ล่ะครับ...” คริสต์เอ่ยออกไปอย่างไม่มีความเกรงเลยสักนิด ด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงและทรงพลัง ถึงแม้เขาจะตกเป็นรองในเรื่องนี้ เพราะสำหรับเขาแล้ว นอกจากคุณหญิงศศิธรแล้ว ไม่มีใครหน้าไหนที่จะทำให้เขายอมลงได้ง่ายๆ ในเมื่อแม่เขาต้องการให้เขาได้บทนักแสดงนำชายของเรื่องพ่ายกลซาตาน หน้าที่ลูกก็ต้องทำและเอามาให้จงได้
กิ๊ก มองคริสต์ อย่างอดทึ่งในตัวผู้ชายคนนี้ไม่ได้ และดูท่าแล้วคริสต์จะไม่ใช่หนุ่มเจ้าสำราญที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวันอย่างเดียว เพราะผู้ชายตรงหน้าเธอมีทักษะในการเจรจาต่อรองเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้ตนเองจะอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองก็ตามที
กอหญ้าหันไปทางเพื่อนสาว และกระซิบบางอย่างให้เพื่อนสาวได้ยินเพียงคนเดียวอยู่สักพัก คริสต์เงียบและมองสองสาวที่กระซิบกระซาบกันอย่างใจเย็น...
“คุณคริสต์....” กิ๊กเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาหลังจากที่ได้ฟังคำเพื่อนสาว “...สาเหตุที่เจ้าของบทประพันธ์ไม่ต้องการให้คุณมาเป็นนักแสดงนำชายนั้น...ด้วยสองสาเหตุ ประการแรก เนื่องด้วยเรื่องนี้มีทางช่องอื่นก็ติดต่อเข้ามาเช่นกัน และทีมนักแสดงล้วนแล้วแต่เป็นมืออาชีพและไม่มีชื่อเสียงทางลบในทางสังคม ประการที่สองหลังจากเจ้าของบทประพันธ์ได้พบปะกับกับคุณเป็นครั้งแรกแล้วนั้นเห็นชัดว่าคุณไร้ความสามารถในการเข้าสังคม เธอไม่ต้องการให้มีเรื่องเสื่อมเสียที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตโดยมีผลงานของเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง เมื่อมีข่าวด้านลบของคุณ เธอไม่ต้องการให้มีคำพ่วงท้าย ‘นักแสดงนำชาย...พ่ายกลซาตาน’
“ผมพึ่งรู้ว่าเจ้าของบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ นอกจากจะเป็นนักเขียนแล้ว เธอยังเป็นหมอดูด้วย...”
“โครม!!!!...” เสียงเก้าอี้ล้มไปกับพื้นทันที เมื่อกอหญ้าลุกจากเก้าอย่างทันทีเมื่อสิ้นเสียงของคริสต์
“คุณคริสต์!...ตกลงช่องของคุณต้องการบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ เหรอเปล่า?” กิ๊ก โสภิตา เอ่ยถามคริสต์เมื่อกอหญ้าเดินออกจากห้องประชุมไปแล้ว
คริสต์ไม่ตอบคำถามของ กิ๊ก โสภิตา แต่ก็ลุกออกจากห้องประชุมไปโดยทันทีเช่นกัน...
“ไอ้บ้า!!!....ชาตินี้นายกับฉันไม่มีทางญาติดีกันแน่นอน...โอ้ย!!!!” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อเธอกำลังเดินออกจากสำนักพิมพ์ เพราะเธอถูกดึงแขนไว้จากทางด้านหลัง “...ปล่อยนะ!!...ไอ้บ้า!...อื้มมมม...” กอหญ้าที่ร้องออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เป็นคนดึงแขนเธอไว้ แต่คริสต์ก็เอามืออีกข้างของตนมาปิดปากกอหญ้าไว้อย่างรวดเร็ว และดึงเธอไปอีกทาง
“…คุณนักเขียน...ทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นๆคุณยังไงไม่รู้...”กอหญ้าเบิกตา กว้างขึ้นกับคำพูดของคริสต์ ที่เธอสามารถทำได้เพียงเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอถูกกักขังด้วยวงแขนข้างหนึ่งของเขาที่ดันตัวเธอไว้กับผนังกำแพงทางเดินไปห้องน้ำ โดยที่มือข้างนั้นของคริสต์ยึดจับไหล่บางของเธอไว้ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ยังคงปิดปากเธอไว้ไม่ให้ร้องเสียงดัง
“อื้ออออ....” กอหญ้าพยายามร้องและดิ้นรนหาอิสระจากพันธนาการนี้ คริสต์จ้องเข้าไปที่ดวงตาภายใต้แว่นหนานั้น และโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ กอหญ้าพยายามหลบหลีกใบหน้านั้นและหลับตาลงทันที
“กลิ่นนี้ก็คุ้นๆ...” คริสต์ที่สงสัยตั้งแต่เห็นเธอคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกของวันนี้แล้ว เพราะบางอย่างว่า ผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนคนเดียวกับ กอหญ้า ดาร์เมี่ยน
“อื้อออ.....” กอหญ้าร้องออกมามากขึ้น เมื่อลมหายใจของคริสต์เป่ารดใบหน้าเธอ “....อื้ออออออ...อื้อออออ...อื้ออออ...” กอหญ้าพยายามจะร้องออกมาให้เป็นภาษาตักเตือนชายตรงหน้า “ คุณไม่มีสิทธิทำกับฉันแบบนี้นะ!”
“ผมฟังคุณไม่รู้เรื่อง...แต่ผมจะปล่อยให้คุณได้พูด พูดนะ หวังว่าคงเข้าใจนะ ว่าพูดคุยกัน ไม่ใช่แหกปากร้องเสียงดัง...” คริสต์ยิ้มเมื่อกอหญ้าพยักหน้าเข้าใจ
“…เรากลับไปคุยกันในห้องประชุม...” กอหญ้าพยายามใจเย็น และหาทางเลี่ยงที่จะอยู่กับผู้ชายคนนี้เพียงลำพัง
“ตรงนี้!...เพราะผมต้องการคุยกับคุณ คุณนักเขียน ไม่ใช่ผู้รับมอบอำนาจนั้น...” คริสต์ยืนยันและขยับวงแขนมากักกั้นร่างบางให้อยู่ในวงล้อมแขนของเขา กอหญ้าหลบตาลง ปากแดงเม้มเข้าหากันพร้อมกับเสียงในหัวบอกให้เธอใจเย็นๆ
“คุณก็ถอยออกไปหน่อยสิ...ฉันหายใจไม่ออก.../...ยายกิ๊กทำไมไม่ออกมาดูหญ้าเลย...” ประโยคหลังกอหญ้าคิดในใจ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา