เรื่องเล่าที่ 9 : ผีสนามบิน
เรื่องนี้ได้เกิดขึ้นจริงเมื่อประมาณเดือนธันวาคม 2012
คุณต่ายประกอบอาชีพทำทัวร์ วันนั้นสายการบินดีเลย์ประมาณ 3-4 ชม. เลยเลื่อนไฟท์เเละเปลี่ยนสายการบิน โดยให้ลูกทัวร์กับไกด์เดินทางไปก่อน คุณต่ายจะตามลูกทัวร์ไปทีหลัง เพราะเริ่มหงุดหงิดเเละอารมณ์เสียกับสายการบินนี้
กลุ่มที่ลงเครื่องมากับคุณต่ายจะมี 4 คน ตกลงว่าจะขอไปหาที่พักเพื่อนอนก่อนเเล้วค่อยมาสนามบินใหม่อีกครั้ง เลยนั่งเเท็กซี่กลับที่พัก มีคนขับเป็นผู้หญิง ตอนนั้นประมาณตี 3 กำลังนั่งไปคอนโดที่รัชดา ระหว่างทางก็ได้พูดคุยกับป้าเเท็กซี่ ป้าเเนะนำให้หาโรงเเรมใกล้ ๆ สนามบิน ซึ่งคุณต่ายกับเพื่อน ๆ ก็เห็นด้วย เลยให้ป้าเเท็กซี่พาไปหาโรงเเรม
ช่วงเวลานั้นทั้งเงียบเเละมืดมาก ป้าเเท็กซี่ก็เงียบ คุณต่ายสังเกตุเห็นว่าในรถของป้าเเท็กซี่โล่งมาก ปกติในรถเเท็กซี่จะมีพระ พวงมาลัย หรือผ้ายันต์ ตามสไตล์คนไทย เเต่ในรถป้าเเท็กซี่ไม่มีอะไรเลย เเล้วอยู่ดี ๆ ก็มีเเสงสีเขียว ๆ ตัดผ่านหน้ารถไปทางขวามือ ซึ่งเป็นตึกตึกนึง
ด้วยความสงสัย คุณต่ายเลยถามป้าเเท็กซี่ว่า “ป้าเห็นเเสงสีเขียวมั้ย” เเล้วป้าเเท็กซี่ก็ถามคุณต่ายกลับว่า “น้องเป็นใคร ต้องมีครูเเน่ ๆ ใช่มั้ย” ป้าเเท็กซี่บอกว่า จุดที่เห็นเเสงสีเขียวเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีพญางูที่ถูกตรึงไว้ 4 จุด ปกติสจ๊วตหรือเเอร์จะมากราบไหว้ก่อนที่จะขึ้นบินเพื่อให้ปลอดภัย ป้าเเท็กซี่ได้ถามคุณต่ายว่าจะไปไหว้มั้ย เเต่คุณต่ายได้ปฏิเสธไปเพราะง่วงเเละมันก็ดึกมากเเล้ว ขับไปได้ 50 เมตร ก็เจอสะพานลอย
ระหว่างที่คุณต่ายกับเพื่อน ๆ กำลังคุยกันอยู่นั้นก็ได้เห็นคนกระโดดลงมาจากสะพานลอย ทุกคนตกใจมาก เเต่ป้าเเท็กซี่ก็นั่งนิ่งไม่พูดอะไร
สักพักก็ถึงโรงเเรมเเรก เป็นโรงเเรมที่อยู่ติดกับโชว์รูมรถ ป้าเเท็กซี่ขับมาจอดที่ด้านหน้า เเล้วเพื่อนที่มาด้วยก็สะกิดเเละดึงมือคุณต่ายให้หันไปดูในโชว์รูม มีผู้หญิงสภาพเละเเละเลือดไหลเต็มไปหมดยืนอยู่ในโชว์รูม มีเเค่คุณต่ายกับเพื่อนที่สะกิดที่เห็น ส่วนอีก 2 คนที่เหลือ ไม่เห็น เลยรีบบอกป้าเเท็กซี่ให้พาไปที่อื่นดีกว่า คุณต่ายกับเพื่อนเริ่มใจคอไม่ดี เเล้วอยู่ ๆ ป้าเเท็กซี่ก็พูดขึ้นมาว่า
“ในเมื่อเรารู้ ในเมื่อเราเห็น ทำไมไม่เเผ่เมตตาให้เขาล่ะ เขาอยากได้ เราเห็นตั้งเเต่ตอนมาเเล้วไม่ใช่เหรอ ตั้งเเต่สีเขียว ตั้งเเต่สะพาน”
ตอนนั้นคุณต่ายกับเพื่อนรู้สึกกลัว เพราะป้าเเท็กซี่นั่งนิ่งมาก เเละพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งมากจนน่ากลัว จนมาถึงโรงเเรมที่ 2 คุณต่ายรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเพราะมันมืดเเละมีกลิ่นอับ เลยบอกให้ป้าเเท็กซี่พาไปที่อื่นต่อ
พอถึงโรงเเรมที่ 3 เป็นโรงเเรมที่สวยมาก สไตล์ล้านนา รู้สึกโอเคกับโรงเเรมนี้เลยบอกป้าเเท็กซี่ว่าโอเคเเล้ว ตอนกำลังจะจ่ายค่าเเท็กซี่ ป้าเเท็กซี่ก็บอกว่า “ยังไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวป้าจะรอ เข้าไปดูก่อน” คุณต่ายรู้สึกว่าป้าเเท็กซี่ต้องจงใจพามาเเน่ ๆ เเล้วคุณต่ายก็เข้าไปคุยกับทางโรงเเรม
ทางโรงเเรมเเจ้งว่าไม่เหลือห้องว่างเลย เต็มหมดเเล้ว เเต่จะมีอยู่ห้องนึง ค่าห้องประมาณ 1500 บาท เเต่จะลดให้เหลือเเค่ 700 ตอนนั้นคุณต่ายเริ่มรู้สึกไม่โอเคเเล้ว มันดูผิดปกติที่อยู่ ๆ จะมาลดให้ขนาดนี้ คุณต่ายหันไปคุยกับเพื่อน ๆ ที่มาด้วยกันว่ากลับไปนอนที่สนามบินกันดีกว่า เเต่เพื่อนอีก 2 คน บอกว่าไม่ไหวเเล้ว ง่วงมาก อยากนอนที่นี่ ก็เลยตกลงพักที่นี่
ห้องที่พักอยู่ชั้น 3 ก็พากันวิ่งตามพนักงานไป เพราะพนักงานวิ่ง คุณต่ายนึกสงสัยว่าจะวิ่งทำไม เเล้วพนักงานโรงเเรมก็วิ่งเข้าห้อง 205 ไป คุณต่ายกับเพื่อน ๆ ที่วิ่งตามก็เห็นเหมือนกันหมดว่าพนักงานวิ่งเข้าไปในห้อง 205 เเต่พอคุณต่ายกับเพื่อน ๆ วิ่งไปถึงก็กลายเป็นว่าห้องยังล็อคเเละคล้องกุญเเจอยู่ เพื่อนคุณต่าย 2 คน ที่ไม่เชื่อเรื่องผีถึงกับน้ำตาไหล ก้าวขาไม่ออก ทุกคนหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 205 จะกลับลงไปก็ไม่กล้า จะเดินไปต่อก็ไม่กล้า
ผ่านไปสักพักก็มีเจ้าหน้าที่คนที่วิ่งนำพวกคุณต่ายเดินลงมาจากชั้น 3 ก็ถามพวกคุณต่ายว่า “พวกคุณทำอะไรกันอยู่ เห็นพวกคุณอยู่ชั้น 2 นานเเล้ว” พนักงานโรงเเรมบอกว่า ดูจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ด้านบน อยู่ดี ๆ วิ่ง ๆ มาก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนี้ ทั้ง ๆ ที่ก็วิ่งตามกันมา ทำไมไม่ตามเค้าขึ้นไป พวกคุณต่ายก็รู้สึกกลัว เเต่มาขนาดนี้เเล้วก็ต้องนอนที่นี่เเหละ เลยเดินตามพนักงานขึ้นไปชั้น 3 ในใจก็คิดว่าช่างมันละ ไม่ต้องไปสนใจ
พอถึงชั้น 3 พนักงานก็ได้จัดเตียงให้เรียบร้อย ห้องดูสวยมาก เเต่เพื่อนคนนึงของคุณต่ายบอกกับคุณต่ายว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะห้อง 205 กับห้องที่นอนอยู่มันตรงกัน ตำเเหน่งเดียวกัน เเค่อยู่คนละชั้น เลยบอกกับพนักงานว่าไม่พักเเล้วได้มั้ย ขอยกเลิก พนักงานก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ว่า ไม่บ่นอะไรเลย
พอลงมาข้างล่างก็เห็นป้าเเท็กซี่รออยู่ ป้าเเกหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่เเบบว่าสะใจมาก จากนั้นก็พากันขึ้นเเท็กซี่เพื่อกลับสนามบิน ตอนจะออกไป คุณต่ายสังเกตุเห็นว่ามีศาลพระพรหมที่ใหญ่มาก เท่าที่คุณต่ายรู้มา ศาลพระพรหมขนาดใหญ่เเบบนี้จะตั้งอยู่ตรงสถานที่ที่เเรงเท่านั้น
ระหว่างที่ป้าเเท็กซี่กำลังขับรถเพื่อพากลับสนามบิน ป้าเเกก็สวดมนต์ตลอด กลุ่มของคุณต่ายก็เริ่มกลัว คิดว่าไม่น่าโมโหสายการบินเเละลงจากเครื่องมาเลย สักพักป้าเเท็กซี่ก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนป้าเเกเล่นของ มีเงิน 20-30 ล้าน เเต่ก็หมดตัว ตอนนี้เลิกเเล้ว ป้าเเท็กซี่ถามคุณต่ายว่า “ไปนอนค้างบ้านป้ามั้ยล่ะ บ้านป้าทำพิธีกรรมหมดเเล้ว ผีไม่มี” เเละเเน่นอนว่าคุณต่ายปฏิเสธ
ก่อนถึงสนามบิน อยู่ ๆ ป้าเเท็กซี่ก็ขอจอดลงไปทำอะไรเเป๊บนึง พวกคุณต่ายก็รู้สึกไม่ดีเเละรู้สึกเเปลก เหงื่อตกกันทุกคน เพราะวันนี้เจออะไรกันมาเยอะ เลยตัดสินใจจะวางเงินไว้ให้ป้าเเท็กซี่เเล้วลงจากรถไปหารถคันอื่นดีกว่า เเต่ขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของส่วนตัวเพื่อลงจากรถ เเละคุณต่ายที่กำลังปลดสายเข็มขัดนิรภัยนั้น อยู่ ๆ ป้าเเท็กซี่ก็เข้ามาอยู่ในรถเเล้วพูดว่า “จะไปไหน” ตอนนั้นทุกคนตกใจมาก คือป้าเเกจะเข้ามานั่งอยู่ในรถได้ไงในเมื่อเมื่อกี้ยังอยู่ข้างนอกอยู่เลย เเล้วเสียง เปิด - ปิด ประตูก็ไม่มีใครได้ยิน
ทุกคนต่างพากันมองหน้ากัน เเต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร เลยทนนั่งอยู่ในรถต่อไป ก็บอกป้าเเท็กซี่ว่าระหว่างไปสนามบินขอไม่เเวะตรงไหนเเล้ว ตรงไปสนามบินเลย ป้าเเกก็ตกลง เเต่ระหว่างทางป้าเเท็กซี่ก็พยายามจะชวนไปบ้านตลอด พวกคุณต่ายก็พยายามทนฝืนความกลัว นั่งต่อไปจนถึงสนามบิน
พอถึงสนามบินก็รีบจ่ายเงินให้ป้าเเท็กซี่โดยไม่เอาเงินทอน ทุกคนก็บอกสวัสดีป้าเเท็กซี่ ป้าเเท็กซี่ลดกระจกลงเเล้วบอกว่า “โชคดีนะลูก” เเล้วก็ออกรถไป ทุกคนหันไปมองป้าเเท็กซี่อีกรอบ ปรากฏว่าคนที่อยู่ในรถไม่ใช่ป้าเเท็กซี่ เเต่เป็นผู้ชายตัวอ้วน ๆ ใหญ่ ๆ พวกคุณต่ายเห็นเหมือนกันหมด
คุณต่ายรีบรื้อหาใบที่ทางสนามบินเขียนชื่อคนขับเเท็กซี่มาดู ชื่อในใบเขียนไว้ว่า สมหมาย ทุกคนคุยกันว่าสมหมาย (ไม่มีคำนำหน้าชื่อว่านายหรือนาง) ชื่อนี้อาจจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ เลยชวนกันไปที่ท่ารถเเท็กซี่ของสนามบินเพื่อหาว่าสมหมายนี่เป็นใคร ผู้ชายหรือผู้หญิง
ก่อนเดินไปที่ท่ารถ ทุกคนก็หยิบกระเป๋าของตัวเองมาเปิดตรวจสอบดูสัมภาระอีกครั้ง ปรากฏว่ากระเป๋าของทุกคนที่เปิดมาจะเจอผ้ายันต์ผืนเล็ก ๆ เเละมีเม็ดข้าวสารคนละ 3 เม็ด ทุกคนช็อคมาก ถึงเเม้ว่าคุณต่ายจะเคยเจอเรื่องเเบบนี้มาบ่อย เเต่รอบนี้คือเจอเยอะมาก หลายเหตุการณ์มาก เลยคิดกันว่าจะทำยังไงกับของพวกนี้ดี
ด้วยความกลัวเลยตัดสินใจหยิบเเค่ของสำคัญที่อยู่ข้างในออกมาเเละทิ้งกระเป๋าราคาเเพงที่มีผ้ายันต์ไว้ที่สนามบิน จากนั้นก็เดินไปที่ท่ารถเพื่อถามหาคนขับเเท็กซี่ที่ชื่อสมหมาย ให้เจ้าหน้าที่ท่ารถช่วยหาให้ว่าคนที่ชื่อสมหมายเค้าคือใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย เจ้าหน้าที่ท่ารถก็บอกจะเป็นผู้หญิงได้ยังไง ทุกคนก็ตกใจกันอีกรอบ เเล้วป้าผู้หญิงที่เจอเเละคุยด้วยตลอดทางเค้าเป็นใคร ทุกอย่างชัดเจนเเล้วว่าทุกคนเจอดีมาเเน่นอน ทุกคนต่างก็ปลอบใจกัน จากนั้นก็เดินเข้าสนามบินไป
กลุ่มคุณต่ายคนนึงอยากเข้าห้องน้ำ ก็เลยพากันไปห้องน้ำทั้งหมดเลย เเต่ระหว่างที่เดินไปนั้นทุกคนก็เห็นป้าที่ขับเเท็กซี่เดินผ่านหน้าไปโดยที่ไม่หันมามองพวกคุณต่ายเลย เเละด้วยความกลัว ทุกคนเลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเเละไม่กล้าหันกลับไปมองป้าคนนั้นอีก
พอออกจากห้องน้ำ กลุ่มของคุณต่ายก็ขอเจ้าหน้าที่สนามบินเข้าไปนั่งพักที่ห้องรับรอง ทุกคนไม่มีใครข่มตาหลับได้ลง จนประมาณ 8 โมงเช้า ก็ขึ้นเครื่องไปเกาหลี
เจ้าของเรื่อง : คุณต่าย
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
