พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 40
“ขอบใจนะกิ๊กที่มาส่ง...แกกลับไปเถอะ ดึกมากฉันเป็นห่วง”
“เออ...ดูแลตัวเองด้วย เดี๋ยวฉันกลับถึงบ้านแล้ว ไลน์บอก” กอหญ้าลงจากรถ และเดินเข้าผ่านประตูกระจกที่เปิดอัตโนมัติ กอหญ้าเข้าไปด้านในทันที
คริสต์แอบอยู่หลังเสามองกอหญ้าที่สวมใส่ชุดใหม่เป็นกางเกงยีนส์เข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ปล่อยชายเสื้อตามปกติกับรองเท้าส้นสูงคู่ที่เธอสวมเมื่อตอนหัวค่ำ...เธอเดินตรงไปยังเค้าเตอร์ต้อนรับทันที
“สวัสดีค่ะ...ช่วยเช็คให้หน่อยนะคะว่า คุณคริสต์ มาร์ติน....” กอหญ้ายังเอ่ยไม่ทันจบ เธอก็รู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายใครสักคนด้านหลัง “...คุณ!!!...” กอหญ้าเอ่ยแค่นั้น เมื่อเห็นคริสต์ยืนด้านหลังเธอแบบระยะประชิด
“ขอบคุณทุกคนนะครับ” คริสต์หันไปกล่าวขอบคุณเจ้าหน้าที่ของ โรงพยาบาลหลังเค้าเตอร์จบ ก็คว้ามือเล็กของกอหญ้าให้เดินตามแรงลากมาทันที...
“โอ้ย!...ปล่อยนะ!...ปล่อย...ปล่อย!!!!” กอหญ้าเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคริสต์เอาแต่ลากเธอจนเกือบจะมาถึงรถของเขาที่จอดอยู่อีกสองล็อคข้างหน้า
“ขึ้นรถก่อน...กลับไปคุยกันที่บ้าน” คริสต์ที่ยังไม่ยอมปล่อยมือกอหญ้า แต่เขาหันกลับมาพูดดีๆกับกอหญ้า พร้อมกับสายตาสำรวจซีกแก้มของกอหญ้าที่เหมือนจะดีขึ้นมากแล้ว
“คุณหลอกฉัน...หลอกฉัน...ครั้งแล้วครั้งเล่า...แล้วทำไมฉันยังต้องกลับไปกับคุณอีก”
“ขอโทษเรื่องที่ว่านั้น แต่ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ พี่จะได้เจอหญ้าเหรอวันนี้”
“แล้วทำไมเรายังต้องเจอกันอีกไม่ทราบ?”
“หญ้า!...แล้วหญ้ามาที่นี่ทำไม?...” คริสต์ตอบคำถามเป็นการถามกลับ
“ก็ฉันเข้าใจว่าคุณกำลังเดือดร้อน...คนเคยรู้จักกัน...ฉันช่วยได้ก็จะมาช่วยก็เท่านั้น”
“มาเฝ้าไข้เนี๊ยะนะ!...แค่คนรู้จักเขาจะทำให้กัน...เยี่ยมมั้ย?...ถ้าจะแค่คนรู้จักเขาจะทำให้กัน...เฝ้าไข้มีแต่ญาติหรือเมียเท่านั้นแหละ” กอหญ้าถลึงตามองคริสต์ และเธอเริ่มจะของขึ้นจริงๆแล้ว “...หญ้า!...ใจเย็นๆ กลับไปคุยกันที่บ้านนะ...ขอร้องล่ะ” คริสต์รีบปรับสถานการณ์เมื่อกอหญ้าเริ่มจะ ‘ของขึ้น’ อีกครั้งแล้ว
กอหญ้าไม่ตอบคำถาม แต่เดินไปยังรถของคริสต์ที่จอดอยู่ คริสต์ยิ้มและรีบเดินตามเธอไปทันที
‘ ณ บ้านของคริสต์ เวลาห้าทุ่มครึ่ง’
“จะไปไหน?...” คริสต์ดึงแขนกอหญ้า ที่ลงมาจากรถและกำลังเดินไปยังทิศทางบ้านแม่เขา ที่เขาเคยพาเธอมาครั้งแรกในลุ๊ค ‘นักเขียน’
“เอ่อ!....” กอหญ้าเหมือนคิดได้ จึงหยุดเดินทันที “...จริงด้วย!...แล้วพาหญ้ามาที่นี่ทำไม?”
“ความรู้สึกช้าจริงๆนะ!!! แม่คู๊นนนน” คริสต์แซวกลับ อย่างขำๆ กอหญ้าได้แต่ทำหน้าง้ำใส่
“แล้ว?”
“จะยืนคุยตรงนี้ หรือจะเข้าไปในบ้าน ดึกแล้วนะ”
“ก็นำไปสิ!” คริสต์ยิ้มและโอบเอวบาง เดินไปยังบ้านเขาที่ถึงแม้จะอยู่ภายในรั้วบ้านเดียวกันกับแม่ แต่ในสัดส่วนของบ้านเขาจะต้องผ่านประตูไม้ที่ถูกล้อมรั้วอีกชั้น จากต้นไม้และรั้วไม้ที่มีไม้เลื้อยปกคลุม จนแทบมองไม่เห็นจากด้านนี้ว่ามีบ้านสองชั้นอีกหลังด้านในพื้นที่นี่
“บ้านพี่เอง!...น่าอยู่มั้ย?”
“สวยจัง!...” กอหญ้ามองไปรอบๆหลังจากที่ก้าวผ่านประตูเข้ามาอีกชั้นของพื้นที่ด้านใน บ้านสองชั้นที่แนวกำแพงบ้านมีไม้เลื้อยปกคลุมเกือบทั้งหลัง และ มีสระว่ายน้ำอยู่ข้างบ้านด้วย
“แล้วน่าอยู่มั้ย?” คริสต์ย้ำถาม ที่เขาอยากได้ยินคำตอบ
“ไม่รู้!” กอหญ้าหลบหน้าเลี่ยงตอบ เพราะเข้าใจความหมายนั้นดี
“งั้นเข้าไปด้านใน...อาจจะทำให้ตัดสินใจง่ายขึ้น” คริสต์ยังไม่ละความพยายาม และอีกอย่างในตัวกอหญ้าที่คริสต์เรียนรู้เพิ่มเติม คือ ‘วิธี’ การโน้มน้าวให้ กอหญ้าหลงลืมเรื่องที่เขาไม่อยากให้เธอต้องคิดเยอะ อย่างเช่นเรื่องที่เขาสร้างกลให้เธอเป็นฝ่ายกลับมาหาเขาในยามที่เขาเป็นฝ่ายทำให้เธอ ‘น้อยใจ’ ‘โกรธ’ หรือ อะไรก็ตามแต่...
กอหญ้ามองรอบๆภายในบ้าน เพราะการตกแต่งที่แปลกมาก เหมือนเธอเดินเข้าถ้ำหรือลักษณะของบ้านที่ได้กลิ่นไอความเป็นประเทศอิตาลี่ เฟอร์นิเจอร์ก็แนวๆนั้น และแน่นอนว่าแตกต่างกับบ้านของเธอกับพ่อในมิลาน เพราะว่าบ้านของคริสต์ที่นี่บ่งบอกการมีรสนิยมและมีฐานะ
“เหมือนกำลังอยู่ในอิตาลี่เลย”
“ใช่! บ้านหลังนี้สร้างเลียนแบบบ้านของคุณพ่อพี่ที่โรม แต่ที่นี่เล็กกว่ามากเพราะพี่ให้สร้างเลียนแบบแค่บางส่วนเท่านั้น...ไว้มีโอกาส พี่จะพาหญ้าไปพักผ่อนและไปรู้จักกับญาติผู้ใหญ่ทางฝ่ายพ่อพี่นะ!...ทุกคนที่นั้นใจดีและพวกเขาต้องหลงรักหญ้าเหมือนอย่างที่พี่เป็นอยู่ตอนนี้” กอหญ้าเขินทันที เมื่อคริสต์ไม่ปล่อยให้โอกาสหยอดคำหวานใส่เธอ ต้องหลุดลอยไป
“หญ้า...คงต้องระวังตัวเองมากขึ้นแล้ว!...ว่าพี่คริสต์มีเค้าเป็นอย่างที่ใครต่อใครว่ากัน...” กอหญ้าหันไปจ้องหน้าจ้องตาคริสต์ อย่างจริงจัง
“เค้า?....ใคร?...ว่าอะไร?” คริสต์ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“คาสโนว่า...ยังต้องเรียก ‘พ่อ’...”
“เฮ้ย!!!....เป็นแบบนั้นไป...” คริสต์ถอนหายใจ ทั้งๆที่มีแต่คนที่ใกล้ชิดเขาจริงๆเท่านั้นที่รู้จักตัวจริงของเขา แต่คริสต์ก็ไม่ซีเรียสที่กอหญ้าจะคิดและมองเขาเป็นแบบนั้นบ้าง ไว้ค่อยๆให้เธอเรียนรู้ และรู้จักเขาเอง จากความใกล้ชิดที่เขาให้เธอเพียงคนเดียว และเธอต้องรู้สักวันว่าเธอ ‘พิเศษ’ และ ‘สำคัญ’
คริสต์พากอหญ้ามาชั้นสอง ที่มีห้องนอนเพียงห้องเดียว
“อาบน้ำด้วยกันนะ?” คริสต์เอ่ยชวน
“ไม่!...หญ้าง่วงนอน...และอีกอย่างถ้าหญ้านอนไม่พอ...หน้าข้างที่โดน ‘ตบ’ ... หายไม่ทันที่พ่อหญ้ากำลังมาแล้วละก็...สิบพี่คริสต์ ก็ไม่มีทางได้เจอหญ้าอีกเป็นแน่...ถ้าไม่รู้!...ก็รู้ไว้ด้วยว่าพ่อหญ้ามีหญ้าเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว...ท่านรักหญ้ามาก...การที่หญ้าไม่พูด...ไม่ได้หมายความว่าหญ้าจะลืมนะจะบอกให้...เด็กเลี้ยงแกะ” คริสต์ยิ้มเจื่อนทันที เมื่อฟังประโยคร่ายยาวของกอหญ้าที่ไม่ค่อยบ่อยที่เธอจะอธิบายเยอะขนาดนี้
“งั้นหญ้านอนก่อนนะครับ...เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังประตูนั้นเลย” คริสต์พูดพร้อมกับชี้ประตูที่เป็นวอคอิน โคเสด (Walk-inCloset) ของเขา และผละเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างจำยอมในความผิดของตน ที่นานๆกอหญ้าจะได้เห็น มั้ยก็นี้อาจเป็นครั้งแรกเลยที่คริสต์ดูจะเจื่อนๆไป กับเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัว สาเหตุมาจากเขาอย่างไม่ต้องสืบค้นหาความจริงเลยสักนิด
สามสิบนาทีต่อมา คริสต์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มองไปที่เตียงกว้างที่มีร่างบางนอนตะแคงหันหลังให้กับอีกฟากของเตียงที่เธอเว้นที่ให้เขา “กอหญ้าหลับแล้วจริงๆเหรอ?” คริสต์คิดในใจ เที่ยงคืนกว่าเกือบตีหนึ่งแล้ว แต่เขากลับไม่ง่วงนอนเลยสักนิด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
