พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 42
“ชู่ววววว..” คริสต์โน้มกาย ปลอบประโลมร่างบางที่ข้างหู พร้อมกับที่ปล่อยลิ้น ฟัน ริมฝีปากเข้าคลอเคลียดูดเลีย ใบหูเล็กๆนั้น กอหญ้าเสียวซ่านขนอ่อนตามร่างกายลุกชันขึ้นอย่างพร้อมเพรียง
คริสต์ขยับสะโพกของตนทันที เมื่อรับรู้ถึงความผ่อนคลายของร่างบาง ร่างกายแกร่งขยับตั้งตรงและเพิ่มจังหวะการกระแทกนั้นอย่างใจต้องการ เสียงครางสองเสียงดังออกมาอย่างไม่ขาดสายเมื่อคริสต์สนองตอบโจทย์ให้ทั้งเขาและกอหญ้าอย่างเต็มที่ สองมือเกาะกุมจับแน่นที่สะโพกกลมได้รูปและเร่งจังหวะเพิ่มอีกพร้อมกับแรงที่เขาหลงลืมไปในบางขณะว่า กอหญ้ากับเขาเพียงคืนที่สองเท่านั้น
‘เช้ารุ่งอรุณ....’
คริสต์ที่ยังไม่ลืมตา คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อข้างกายเขาว่างเปล่า ดวงตาเข้มค่อยๆเปิดขึ้นรับแสงที่รอดผ่านผ้าม่านที่ปิดไม่สนิท ‘เจ็ดโมงเช้า’ นาฬิกาที่ติดข้างผนังบอกเวลา...
“ไปไหนของเขาแต่เช้า” คริสต์ที่ลุกขึ้นมานั่งหันมองไปรอบๆ บ่นพึมพำออกมาเมื่อแน่ใจว่าอยู่คนเดียวในห้องนอน
คริสต์ยิ้มเมื่อเขาออกมาจากบ้านหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกไปทำงาน เขาเห็นแม่กับกอหญ้าเดินถือถาดเข้ามาจากประตูใหญ่ของบ้าน ‘ตักบาตร’
“สวัสดีครับคุณแม่” คริสต์เข้าหอมแก้มพร้อมกล่าวทักทายคุณหญิงศศิธร “ทำไมไม่ปลุกพี่ด้วย” และประโยคต่อมาเขาก็หันไปพูดกับกอหญ้าพร้อมกับดึงถาดในมือของกอหญ้ามาถือเสียเอง
“ไม่คิดว่า...จะตักบาตรเป็นกับเขาด้วย” คุณหญิงศศิธรอมยิ้มกับคำตอบของกอหญ้า และทำให้คิดถึงตอนเช้าที่เธอเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากบ้านลูกชายคนเดียวของเธอ เพราะกอหญ้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่คริสต์พามาที่บ้าน และนี้มานอนค้างแบบนี้ ‘ลูกสะไภ้’ ตำแหน่งนี้คงไม่ว่างเสียแล้ว เธอก็มีเหมือนกับเขาเสียที เมื่อต้องรอมานานถึงสามสิบปี และไม่ผิดหวัง เพราะกอหญ้าเป็นหญิงสาวที่น่ารัก ถ่อมตน มีสัมมาคาระวะ ในส่วนตัวเธอแล้วเธอไม่ถือเรื่องของชายหญิงที่จะมีความสัมพันธ์ก่อนแต่งงาน ส่วนหนึ่งนั้นเพราะเธอรู้จักลูกชายคนเดียวของเธอดี
“คริสต์!...แม่อยากรู้ว่ารอยช้ำบนหน้าหนูกอหญ้า...ฝีมือใคร” คริสต์หันไปมองหน้าคุณหญิงศศิธร เพราะน้ำเสียงของแม่ ไม่บ่อยนักที่เขาจะได้ยินน้ำเสียงแบบนี้...
“ก็ตามที่กอหญ้าบอกนั้นแหละครับ...”
“ที่แม่ถาม...เพราะหนูกอหญ้าไม่บอกอะไรเลย...” กอหญ้าทำหน้าไม่ถูกที่เธอเป็นประเด็นในการพูดคุยของแม่ลูก และเธอก็ยังอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง คริสต์ก้มลงพร้อมใบหน้ายื่นเข้าไปใกล้ซีกแก้มของกอหญ้า จะว่าไปเช้านี้ก็ดีขึ้นเยอะ มองผ่านๆก็เกือบจะไม่เห็น นั้นแสดงว่ากอหญ้าคงได้รับการปฐมพยาบาลจากเพื่อนของเธอเป็นอย่างดี เพราะเขายังไม่ได้ทำอะไรเลย รู้เพียงว่าเธอหนีไปหาคุณกิ๊ก เพื่อนสนิทของเธอเขาเห็นที่มาส่งเธอเมื่อคืนนี้ที่หน้าโรงพยาบาล
“พี่ยังไม่ได้ถามหญ้าเลย...ว่าหญ้าจะเอาเรื่อง ‘ริต้า’ มั้ย...พี่ให้หญ้าเป็นคนตัดสินใจ เพราะเรามีทุกอย่างพยานหลักฐาน”
“คริสต์!!!...ทำไมเราถึงปล่อยให้ยายผู้หญิงคนนั้นมาทำร้ายหนูกอหญ้าแบบนี้...” คำพูดของคริสต์ เรียกเสียงความไม่พอใจของคุณหญิงศศิธรได้ทันที กอหญ้าตกใจทันที เพราะเธอไม่เคยเห็นช่วงเวลา ‘ดุ’ ของคุณหญิงศศิธรมาก่อน ถึงเธอจะเจอกันไม่กี่ครั้งก็ตาม “เพี๊ยะ!”
“โอ้ย!...คุณแม่...” กอหญ้าอมยิ้ม กลั้นขำที่เห็นภาพแม่ลูก เพราะเธอไม่มีโอกาสและช่วงเวลาแบบนี้กับแม่ของเธอเลย อย่าว่าแต่จะหยอกล้อเลย แค่พูดกัน ไม่มากกว่าแค่คำว่า “สวัสดีค่ะ” และ “สวัสดีค่ะ” ตลอดอายุของเธอโดยสามารถนับครั้งได้เลย...
“หญ้า!...กอหญ้า” คริสต์ที่เห็นความผิดปกติของกอหญ้า เอ่ยเรียกเธอหลายต่อหลายครั้ง ก็เหมือนว่าเธอตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง คุณหญิงศศิธรเองก็มองตามคริสต์ และรอยยิ้มก็เกิดขึ้น เพราะนี้เป็นครั้งแรกของเธอที่เห็นลูกชายให้ความสนใจสิ่งเล็กๆน้อยๆของเพศตรงข้ามที่นอกเหนือจากเธอที่เป็นแม่แล้ว กอหญ้าเป็นผู้หญิงคนที่สองและเป็นคนแรกที่เธอได้เห็น มุมแบบนี้ของลูกชาย...
“ค่ะ!...” กอหญ้ากลับสู่ปัจจุบัน เมื่อเสียงเรียกอย่างเป็นห่วงของคริสต์ดังเข้าโสตประสาทรับรู้ของเธอ
“หนูกอหญ้า!...มาเป็นลูกแม่นะจ๊ะ!...ต่อไปนี้เรียกแม่ว่า... ‘แม่’ นะ!” คริสต์ยิ้มให้กับแม่ของตนที่มองออกว่ากอหญ้าเป็นอย่างไร นี้สินะ! ที่เขาเรียกว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน ผ่านโลก รู้จักคนมาเยอะ
“ค่ะ...คุณแม่” กอหญ้ายิ้มพร้อมเข้ากอดคุณหญิงศศิธร ที่โอบกอดเธอกลับเช่นกัน
คริสต์ที่ใบหน้าเริ่มงอง้ำ เมื่อเวลานี้เขากลายเป็นหมาหัวเน่า ไปเสียแล้ว เพราะแม่ลูกคู่ใหม่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ตลอดเช้านี้
“ไปทำงานได้แล้ว...” กอหญ้าที่ต้องคอยผลักร่างของคริสต์ ที่ไม่ยอมเข้าไปในรถที่สตาร์ทรอเขาพักใหญ่ กอหญ้าเกรงใจเพราะเช้านี้คริสต์ต้องนั่งรถไปกับคุณหญิงศศิธร เขาไม่สามารถไปส่งเธอที่คอนโดได้ คริสต์จึงให้กอหญ้าขับรถเขากลับไป
“เย็นนี้...พี่ไปหาที่คอนโด...ออ!อย่าลืมหยิบหนังสือที่พี่วางไว้บนเตียงเอากลับไปด้วย...อย่าพึ่งถาม...เดี๋ยวเย็นเจอกัน...ขับรถดีๆด้วย...ถึงคอนโดแล้วไลน์บอกพี่ด้วย...” คุณหญิงศศิธรที่นั่งอยู่ในรถ ต้องยิ้มออกมาเมื่อคริสต์ร่ายยาว ทำยังกับกอหญ้าเป็นเด็กห้าขวบก็ไม่ปาน
กอหญ้าที่อ้าปากค้าง ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ และหน้าแดงอย่างฉับพลัน เมื่อคริสต์โฉบเข้าหอมแก้มก่อนเข้ารถไปนั่งเคียงคู่คุณหญิงศศิธร และคนขับรถก็ออกรถไป กอหญ้าที่สวมชุดที่ใส่มาจากบ้านกิ๊ก ได้แต่มองตามจนท้ายรถหายลับไปจากประตูรั้ว
กอหญ้ากลับเข้ามาในบ้านของคริสต์ เธอเดินสำรวจรอบๆบ้านที่ได้รับการดูแลอย่างดี ต้นไม้เขียวชอุ่มที่จัดและตัดแต่งอย่างสวยงาม และสระว่ายน้ำที่ใหญ่เท่ากับอณาบริเวณของตัวบ้าน มีซุ้มเล็กๆข้างสระที่มีเตียงเล็กๆ สำหรับพักผ่อน และชุดโต๊ะแนววินเทจข้างสระ กอหญ้ายิ้มให้กับความสวยงามที่ลงตัวกับภาพตรงหน้า เธอเดินเข้าไปในบ้าน บ้านหลังนี้ไม่มีห้องครัว มีเพียงบาร์เครื่องดื่มที่มีที่แขวนแก้วห้อยอยู่ด้านบนอย่างสวยงาม และด้านหลังบาร์มีตู้แช่ไวน์ ที่ภายในมีไวน์นอนนิ่งอยู่หลายสิบขวด และพื้นที่ชั้นล่างส่วนใหญ่ก็เป็นที่จัดสำหรับต้อนรับแขกที่มาดื่มกันเสียมากกว่า เพราะโซฟาตัวเล็กตัวใหญ่ทั้งสำหรับนั่งและนอนวางเรียงรายอย่างมีศิลปะ กอหญ้าเดินขึ้นไปชั้นสองที่พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นห้องนอน แต่ตรงใกล้ๆบันไดมีประตูสีเขียวที่เป็นประตูไม้ดูสะดุดตา ก่อนถึงประตูห้องนอน กอหญ้าลองจับและบิด
“ผลั๊ก” เสียงประตูเปิดได้อย่างง่ายดาย ‘ห้องสมุด’ อ๊ะ! ห้องเก็บหนังสือ มากกว่า เพราะขนาดห้องที่ไม่ใหญ่แต่ด้านใน มีชั้นที่ถูกสร้างตามกำแพง และชั้นบริเวณห้อง
“เยอะมาก!...น่าจะเป็นพันเล่ม” กอหญ้าเปรยกับตัวเอง เธอหยิบบางเล่มที่วางไว้อย่างเรียบร้อยออกมา เปิดดูเนื้อหาด้านใน น่าจะเป็นเล่มที่เกี่ยวกับกล้องถ่ายทำหนัง เนื้อหาเป็นภาษาอังกฤษ เมื่อเธอเปิดดูด้านในมีการจดด้วยลายมือบนกระดาษโพสอิส < Post-it > ที่ติดตามหน้านั้นๆ กอหญ้าหยิบเล่มอื่น อีกหลายๆเล่ม ทุกเล่มจะคล้ายๆกันคือ มีกระดาษโพสอิส < Post-it > และการจดโน้ตที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่เป็นลายมือเดียวกัน กอหญ้าเงยมองไปรอบๆ ในนี้มีทั้งหนังสือที่เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษ
“ให้เดา...เป็นของพี่คริสต์แน่ๆ...” กอหญ้าพึมพำ ดูน่าเหลือเชื่อที่คริสต์เป็นคนอ่านหนังสือที่หลากหลายมาก และที่เธอมั่นใจว่าเป็นของเขาไม่ใช่ของสะสมจากใครเพราะหนังสือส่วนใหญ่ยังใหม่และการตีพิมพ์ลักษณะของรูปเล่มก็เป็นในยุคที่ไม่เกินยี่สิบปี
กอหญ้าก้มมองด้านล่างของชั้นหนังสือ มีกล่องใส่แผ่นหนังวางเรียงรายอยู่ชั้นล่างสุดอย่างพอดิบพอดี และจำนวนแผ่นหนังมากกว่าร้อยสองร้อยเรื่องเพราะตามแนวชั้นด้านล่างของทุกอัน เป็นที่วางกล่องแผ่นหนังเต็มทุกอัน ทำให้ กอหญ้านึกไปถึงตอนที่เขาซื้อหนังไปดูที่ห้องของเธอ นั้นคงเพราะเขาไม่มีเวลาไปดูในโรงภาพยนตร์สักเท่าไหร่ และตอนที่เขาตามเธอกับพิศาลเข้าไปดูหนังในโรงภาพยนตร์นั้นอยากรู้จังว่านานเท่าไหร่แล้วครั้งล่าสุดก่อนที่เขาได้ไปดูกับพวกเธอ
กอหญ้าเดินออกมาจากห้องเก็บหนังสือของคริสต์และเข้าห้องนอนเพื่อจะไปหยิบกระเป๋าและของที่เป็นหนังสือที่เขาบอกให้เธอขนไปให้เขาด้วย ‘อกาธา คริสตี้’ < Agatha Christie > Box Set ฉบับภาษาไทย
กอหญ้ายิ้มและยก Box Set นั้นไปพร้อมกับกระเป๋าของเธอ และเดินออกจากห้องนอนที่เธอกับเขานอนด้วยกันเมื่อคืน วันนี้เป็นอีกวันที่ทำให้เธอรู้จัก คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ มากขึ้น ‘อ่าน’ ชอบอ่านหนังสือยามว่างหรือต้องการพักผ่อน
“อ๊ะ!...” กอหญ้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอกลับเข้าไปในห้องนอนของอีกครั้ง วางกระเป๋าและหนังสือบนเตียง และเดินเข้าวอคอิน โคเสด (Walk-inCloset) ของเขา เวลาผ่านไปสิบนาที กอหญ้าเดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กที่เธอหาได้ในห้องนั้น ภายในบรรจุเสื้อผ้าของคริสต์นิดหน่อยๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นชุดทำงานที่มากกว่าชุดอื่น ที่กอหญ้าเอาไปอย่างละชุด และชุดลำลองของเขาสองสามชุด เพราะคริสต์ยังมีห้องของเขาที่ชั้นบนสุดคอนโดเดียวกันกับเธอ ที่เธอยังไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปเยี่ยมชม แต่เสื้อผ้ากระเป๋านี้กอหญ้าจะเอาไปจัดและเก็บไว้ในห้องเธอยามที่เขาพักอยู่ที่นั้น จะเป็นส่วนใหญ่หรือส่วนน้อยอันนี้เธอเองก็ไม่รู้...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
