“การเอาความสบายใจเป็นที่ตั้ง”
“การเอาความสบายใจเป็นที่ตั้ง” คืออะไร ?
“ความรู้สึกสบายใจ”
ชวนให้เรารู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจ
อีกทั้งยังทำให้รู้สึกปลอดภัยไร้กังวล
ซึ่งความรู้สึกเหล่านี้
เป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นในชีวิตเราได้
“เมื่อเราจัดวางจิตใจให้อยู่กับความจริง”
แต่หากเรายังคงขังตัวเองไว้กับเงื่อนไขทำนองว่า...
-วันนี้กูต้องมีความสุข
-วันนี้กูต้องได้พลังบวก
-วันนี้กูต้องได้รับคำชื่นชม
-วันนี้กูต้องไม่เจอเรื่องหนักใจ
“สรุปว่า...วันนี้กูต้องสบายใจทั้งวัน”
ปัญหาชีวิตของเราจึงเริ่มต้นขึ้นจากเงื่อนไขเหล่านี้
โดยเกิดขึ้นมาจากความไม่เท่าทัน
“ซึ่งเป็นผลจากการจัดวางจิตใจให้หลีกหนี...สิ่งที่ดูเหมือนว่าไม่น่าสบายใจ”
ผลที่ตามมาก็คือ
เราจะมีท่าทีในการปกป้องตัวเองมากเกินพอดี
รวมทั้งคอยบงการและเรียกร้องให้สิ่งรอบตัว
“มาตอบสนองความสบายใจของเรา”
ท่าทีเหล่านี้มักแสดงออกมาผ่านสถานการณ์ต่าง ๆ
ซึ่งทำให้คนรอบตัวสัมผัสได้ว่า...
-อย่าทำพลาดให้เค้าเห็น
-อย่าพูดในสิ่งที่เค้าไม่ชอบ
-อย่าหาเรื่องหนักใจไปให้เค้า
“พวกเราต้องปกป้องความรู้สึกของเค้า”
คนรอบตัวผู้โชคร้ายเหล่านี้
จึงกลายเป็นเครื่องสนองความสบายใจ
ของผู้ที่ยึดเอาความสบายใจของตนเองเป็นศูนย์กลาง
จากเรื่องที่ดูธรรมดาเช่นนี้
ที่คนเราชอบพูดกันว่า ยอม ๆ เค้าไปเถอะ
หรือ ทำเพื่อความสบายใจของเค้าให้จบเรื่อง
(ยอมให้เพื่อที่เค้าจะได้หยุดเรียกร้อง...แต่กลายเป็นว่าไม่เคยหยุดเรียกร้องเสียที)
เรื่องที่ดูเหมือนมันจะไม่มีอะไร
แต่กลายเป็นว่า
มันคือสิ่งที่สร้างมลพิษให้กับความสัมพันธ์
เนื่องจากต้นตอที่แท้จริงนั้น
มาจากผู้ที่ยึดเอาความสบายใจของตนเองเป็นศูนย์กลาง
แล้วก็ผลักภาระไปให้กับผู้อื่นรับผิดชอบซะอย่างงั้น
“โดยไม่ยอมรับผิดชอบสัมภาระในจิตใจของตัวเอง”
ปรากฏการณ์เหล่านี้
สามารถเกิดขึ้นได้ตั้งแต่ในชีวิตคู่ ครอบครัว
กลุ่มเพื่อน และในสังคมการทำงาน
“ซึ่งทำให้เกิดความขัดแย้งและความทุกข์เรื้อรัง”
จนถึงจุดหนึ่งที่ผู้ซึ่งได้รับผลกระทบ
หรือ ตัวของผู้ที่เอาตนเองเป็นศูนย์กลาง
ต้องมาพบผู้เชี่ยวชาญเพื่อเยียวยารักษา
(ซึ่งเป็นผลมาจากการโดนความบีบคั้น
หรือ เป็นผลจากการหมกมุ่นอยู่กับการบีบคั้นผู้อื่น)
ซึ่งมันทำให้ชีวิตของมนุษย์เรานั้น
ห่างไกลจากความสุขสงบที่พึงได้รับ
ดังนั้น
ไม่ว่าจะเป็นตัวเราเอง หรือ คนรอบข้าง
ที่ประสบกับภาวะ “การเอาความสบายใจเป็นที่ตั้ง”
นี่จึงถือเป็นสัญญาณเตือนที่ดังกึกก้อง
ซึ่งมันกำลังบอกเราว่า
“ตัวเรา หรือ ใครคนนั้น...สร้างความสุขด้วยตัวเองไม่ค่อยจะเป็น”
เพราะถ้าหากว่า สามารถสร้างเองได้อย่างคล่องแคล่ว
ก็คงไม่ต้องไปบังคับคนอื่น ให้มาตอบสนองความต้องการ
ด้วยเหตุนี้
จุดเริ่มต้นในการเปลี่ยนแปลงของแต่ละคน
เพื่อกลับมารับผิดชอบความสบายใจของตัวเอง
อาจจะแตกต่างกันไป...
-บางคนอาจเข้าใจด้วยตัวเองผ่านการทบทวนชีวิต
-บางคนอาจตระหนักรู้เมื่อมีคนสะท้อนบอก
-บางคนอาจเรียนรู้จากความสูญเสียที่ได้รับบ่อย ๆ
-บางคนอาจไม่ยอมรับและไม่ยอมเข้าใจ
แต่เมื่อชีวิตมาถึงทางตันอาจเริ่มเปิดใจก็มี
“ทุกคนล้วนมีจังหวะในการเรียนรู้ของตัวเอง”
สุดท้ายนี้
ปัจจัยที่จะช่วยให้
“เรารับผิดชอบความสบายใจของตัวเองได้”
ล้วนเริ่มจากตัวเรา เช่น
-ไม่ผลักความรับผิดชอบเรื่องของใจตัวเองไปให้ผู้อื่น
-ใช้ชีวิตโดยไม่ฝากความสุขสบายไว้ที่ผู้อื่น
“อยู่กับความจริง...โดยไม่เอาความสบายใจเป็นใหญ่”
เมื่อถึงจุดหนึ่งเราจะพบว่า...
“ความสบายใจเล็ก ๆ”
ซึ่งจิตใจโหยหาอย่างหน้ามืดตามัวมาตลอด
และมักทำให้จิตใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวายนั้น
มันเทียบไม่ได้เลยกับ...
“ใจที่อยู่กับความจริง พร้อมรับผิดชอบและเอาใจใส่ต่อชีวิตของตนเอง”
ซึ่งเป็นจิตใจที่ผ่อนคลาย ยืดหยุ่น
มีพลังสร้างสรรค์ และสงบสุขยิ่งกว่า
“เป็นใจที่สามารถเป็นสุขด้วยตนเอง โดยไม่ต้องไปเรียกร้องจากใคร”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
