E P. 2 เคยโอบกอดตัวเองกันบ้างไหม?
โอบกอด..สิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ที่สุด
เราโชคดีเพียงใดที่ได้เกิดมาในรูปกายมนุษย์
มีความคิด อารมณ์ความรู้สึก ที่วิเศษยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นใด
เรากำเนิดขึ้นมาจากความรัก คือความรักที่บริสุทธิ์ จึงสามารถรักได้โดยธรรมชาติ เพียงแต่เราหลงลืมสิ่งนี้ไปในระหว่างทาง
เมื่อได้โอบกอดตัวเราเอง ใจจะสัมผัสลึกลงไปภายในก้นบึ้งของจิตใจ รู้สึกได้ถึงความรักล้นเหลือที่เอ่อล้นอยู่ภายในนี้
โอบกอดและกล่าวขอบคุณตัวเองในสิ่งดีดี ที่ได้มอบให้ตัวเองทุกๆวัน ชื่นชมและให้อภัยตัวเองได้เสมอ
"ขอโทษที่ฉันเคยตำหนิ ตัดสินเธอนะ"
"เธอไม่เคยขาดแคลนสิ่งใดเลย เธอมีทุกสิ่งแล้วอย่างอุดมสมบูรณ์"
"ฉันรักเธอนะ เธอได้รับความรักนี้จากฉันอยู่เสมอ ไม่เคยอยู่อย่างโดดเดี่ยวเลย"
เมื่อจิตวิญญาณเราได้รับการเติมเต็มจนกระทั่งอิ่มเต็ม ความรักบริสุทธิ์จึงล้นออกมาจากภายใน สู่ภายนอก
ผู้คนรอบข้างรับรู้ และสัมผัสได้ถึง พลังงานความรักนี้เสมอ เพราะเราต่างก็คือความรักนี้เช่นเดียวกัน
เพียงแต่ความคิด ยึดมั่นถือมั่น ในตัวตน ในประสบการณ์ในอดีตนั้น ทำให้เราหลงลืม ความเป็นธรรมชาติ ที่บริสุทธิ์ อ่อนโยน เมตตา และอุดมสมบูรณ์นี้
โลกภายนอกเคลื่อนไหวตามโลกภายใน
ไม่ต้องรอให้โลกภายนอกมาเติมเต็มสิ่งที่คิดว่าขาดหายไป เมื่อคิดว่า "มีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไปจากชีวิต" เราก็จะได้รับในสิ่งที่เราคิดนี้เสมอ
ภายนอกนั้นเป็นเพียงภาพสะท้อนความคิด ความรู้สึกของเรา
หันกลับเข้ามาสู่ ความอ่อนโยน เมตตา ความอุดมสมบูรณ์ ดุจรวงข้าว อ่อนนุ่ม ที่มีรากฝังลึกลงในผืนดินแหล่งกำเนิดอันอุดมสมบูรณ์ของชีวิต
สำนึกถึงความมีอยู่ ความงดงาม สิ่งดีงามทั้งหลายทั้งปวง ตั้งแต่ภายในตัวเอง ในทุกผู้คน ในทุกสิ่งรอบตัว จึงสังเกตเห็นความมั่งคั่งนี้รายล้อมตัวเราตลอดเวลา
เมื่อรู้สึกมีมันแล้ว จึงมีมันได้ เมื่อรู้สึกสมบูรณ์แล้ว จึงสมบูรณ์ได้ โลกภายนอกเป็นไปตามโลกภายในเสมอ
ความเป็นจริงทุกอย่างเกิดขึ้นสองครั้งเสมอ ครั้งแรกที่ภายในจิตใจเรานี้ แล้วจึงสะท้อนให้ได้เห็นอีกครั้งที่รูปธรรมภายนอกได้
ถ้าสิ่งใดไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาก่อน จากความคิด ความรู้สึก คำพูด และการกระทำที่ภายใน ย่อมไม่มีทางปรากฏให้เห็น ที่ภายนอกนั้นได้
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
