พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 50
อันโตนิโอที่กำลังจัดของใช้ส่วนตัวที่มีเพียงนิดหน่อย เพราะเสื้อผ้าส่วนใหญ่สำหรับเมืองไทยมีอยู่แล้วทีนี้ ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงที่ประตูหน้า เพราะไม่คิดว่ากอหญ้าจะกลับเข้ามาเร็วแบบนี้....
“คุณ!!!....” อันโตนิโอ เอ่ยได้เพียงแค่นั้น เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ กอหญ้า....
กอหญ้าที่พึ่งกลับขึ้นมา เมื่อเธอเดินมาถึงหน้าห้อง ดวงตาคมเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเธอได้ยินเสียง อึกทึก ตึก! ตัก! ตึก! ตัก! ตึก! ตัก! ดังจากด้านใน หัวใจดวงน้อยรีบหยิบคีย์ผ่านประตูอย่างรวดเร็ว เมื่อความเป็นห่วงอันโตนิโอ...
“พ่อ!!!!!….” กอหญ้าตะโกนเสียงดังลั่น เมื่อภาพตรงหน้า คือ พ่อของเธอนอนหงาย หน้าที่มีเลือดไหลออกมาที่เบ้าตา ขอบปาก และจมูก โดยที่คนที่คร่อมร่างพ่อเธอไว้คือ คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ คนที่เธอเข้าใจว่ายังอยู่ ฮ่องกง...
คริสต์ ‘ค้าง’ หมัดที่กำลังจะปล่อยลงไปสัมผัสใบหน้า คนที่เป็นรองตนอยู่ เมื่อเสียงตะโกนดังลั่นของหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ‘กอหญ้า’
กอหญ้าวิ่งเข้ามาผลักร่างของคริสต์ที่ค้าง ‘อึ้ง’ กระเด็นออกจากร่างคนที่เธอเอ่ยถึงอย่างแรง ด้วยดวงตาที่พร่ามัวด้วยหยาดน้ำตา
“พ่อ...” กอหญ้าร้องไห้ เรียก อันโตนิโอ ไม่หยุด พร้อมกับมือที่เช็ดเลือดบนใบหน้าอันโตนิโอ “ฮืออออ....” กอหญ้าร้องไห้โฮออกมา เธอหันหลังกลับไปที่คริสต์ที่นั่งอึ้งอยู่อย่างนั้น สายตามองค้างภาพกอหญ้าที่ร้องไห้
ตับ ตุบ ผลั๊ว ฉาด!!!! ฮือออออ.... เสียงสิ่งของที่วางอยู่ใกล้มือกอหญ้า เธอคว้าทุกอย่างที่หยิบได้ ปาใส่คริสต์ไม่ยั้ง พร้อมกับกระโจนตัวเข้าฟาดใบหน้าคริสต์ ครั้งแล้วครั้งเล่า โดยที่คริสต์ไม่ปกป้องตัวเองเลยสักนิด จนน้ำสีแดงค่อยๆไหลลงมาเป็นทางจากทางศีรษะเขา เมื่อเขาน่าจะโดนอะไรสักอย่างที่กอหญ้าไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอหยิบอะไรปาใส่เขาบ้าง
“หญ้า!...หยุด...หญ้า...ลูก...หยุด” อันโตนิโอต้องมาดึงตัวกอหญ้าไว้ที่ยังฟาดฝ่ามือใส่ผู้ชายที่ทำร้ายเขาไม่ยั้ง และด้านนั้นก็ไม่ตอบโต้ใดๆ แม้แต่หลบเขายังไม่คิดจะทำ เขาปล่อยให้กอหญ้าฟาดใส่ไม่ยั้ง
“ออกไป!...” กอหญ้าที่ถูกจับ รัดตัวไว้ โดยอันโตนิโอ เธอหันมาไล่คริสต์ ที่ยังนั่งอยู่ ด้วยดวงหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “ฉันบอกให้ออกไป...ออกไป!!...ออกไป” “คุณออกไปก่อน...” อันโตนิโอ ที่ยังจับกอหญ้าไว้พร้อมโอบปลอบประโลมเธอที่ซบหน้าร้องไห้กับแผ่นอกของเขา หันไปบอกกับคริสต์ด้วยน้ำเสียงที่ใจดี “เชื่อผม!...ตอนนี้คุณกลับไปก่อนไปทำแผลนะครับ...” อันโตนิโอ ย้ำอีกครั้ง เมื่อคริสต์ยังนั่งเฉยและน้ำสีแดงก็ไหลออกมาจนเปรอะเลอะเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมอยู่
ฮือออออ.... อันโตนิโอ โอบกอดปลอบกอหญ้าที่ยังร้องไห้อยู่ ถึงแม้คริสต์จะยอมออกไปแต่โดยดี อย่างเงียบๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่ติดตัวไปอย่างเต็มที่
อันโตนิโอเข้าใจกอหญ้าและความรู้สึกของเธอตอนนี้เป็นอย่างดี เขาจำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนที่เขาเห็นกอหญ้าร้องไห้หนักมากครั้งล่าสุดเมื่อไหร่กัน? แต่ที่แน่ๆ ผู้ชายคนนั้นต้องสำคัญกับกอหญ้ามากพอดู เพราะการร้องไห้ใหญ่ครั้งนี้ของกอหญ้าเกิดจากความรู้สึกผิดอย่างมาก ที่เธอเป็นสาเหตุให้เขาต้องถูกทำร้าย ทำให้อันโตนิโอย้อนคิดไปเมื่อหกปีก่อน ตอนที่กอหญ้าอายุสิบหก วันที่เธอได้เห็นและเจอแม่เป็นครั้งแรก...
“ไงล่ะ!...สามีเก่าเธอ คงหมดปัญญาเลี้ยงลูกแล้วสินะ! ถึงจะเอามาฝากไว้ให้เธอเลี้ยงต่อ...” คำพูดดูถูกของนายพลสรพงษ์ ที่กล่าวออกมาต่อหน้ากอหญ้า
“ไม่ใช่นะ!!!” กอหญ้าวัยสิบหกปี ปฎิเสธคำพูดนั้น
“นี่เธอ!...พ่อไม่สอนเหรอไง!!!...ว่าไม่ควรพูดสอดผู้ใหญ่” นายพลสรพงษ์ หันไปต่อว่ากอหญ้าทันที
“ก็คุณพูดไม่ถูก...เป็นผู้ใหญ่แล้ว...ทำไมยังพูดจาผิดๆ...พ่อเค้าไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย” กอหญ้าเสียงดังใส่นายพลสรพงษ์อย่างไม่พอใจ ที่มาว่าพ่อของเธอ...
เหตุการณ์วันนั้น ทำให้ภาพที่อันโตนิโอพร่ำบอกกอหญ้าว่า แม่เธอแสนจะน่ารักเพียงใด พังทลายลงในความทรงจำของเด็กหญิงกอหญ้าโดยทันที เพราะวันนั้นแม่ของเธอเอาแต่เข้าข้างสามีใหม่ที่กล่าววาจาดูถูกพ่อของเธอ และกอหญ้าก็รู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นสาเหตุให้พ่อถูกทำร้ายจิตใจทั้งๆที่ไม่มีความผิดแม้แต่น้อย พ่อแค่ทำตามคำขอของเธอว่าเธออยากเจอแม่สักครั้ง แม่ที่แสนจะน่ารัก ใจดี ตลอดสิบหกปีของเธอ
“พ่อจ๋า...กอหญ้าขอโทษนะคะ” คำพูดเดียวที่กอหญ้าหันไปพูดกับพ่อ เมื่อเธอและพ่อเดินออกจากบ้านหลังนั้น อย่างที่กอหญ้าไม่คิดจะไปเหยียบอีกแล้ว
อันโตนิโอเข้าใจความรู้สึกในตอนนั้นของลูกสาวเป็นอย่างดี... เขามีเพียงรอยยิ้มใจดีให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา และเข้าใจเป็นอย่างดีที่ตอนนั้นไม่มีน้ำตาแห่งความผิดหวังและเสียใจเลย นั้นคงเพราะเธอไม่อยากให้เขาต้องทุกข์ใจ...ซึ่งแตกต่างจากครั้งนี้ที่เธอร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ ผู้ชายคนนั้นคงเป็นคนรักที่ กอหญ้ารักมากเป็นแน่ๆ อันโตนิโอ ยิ้มออกมาเมื่อพระเจ้าส่งคนที่เขาจะฝากให้ดูแลลูกสาวมาให้แล้วสินะ!!!
“พ่อจ๋า...กอหญ้าขอโทษนะคะ”
“ลูกรักของพ่อ...ลูกรักผู้ชายคนนั้นใช่มั้ย?” อันโตนิโอ ก้มมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำพร้อมกับซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ไม่เดือดร้อนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสักนิด
“เขาทำร้ายพ่อ!...” กอหญ้าพูดออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา โดยที่ดวงตามองเข้าไปในตาแสนจะใจดีของพ่อที่ยิ้มให้กับเธออย่างใจดีอย่างเคย โดยที่อันโตนิโอ ไม่สนใจใบหน้าของตัวเองที่มีเลือดไหลตามรอยแตกเล็กๆ เขาเอาแต่ปลอบโยนและคอยซับน้ำตาให้กอหญ้า
“ความเข้าใจผิด! มันเกิดขึ้นได้ เขาไม่รู้ว่าพ่อเป็นพ่อของหญ้า” อันโตนิโอพูดย้ำความจริง เพราะตอนนั้นเขาเห็นผู้ชายคนนั้น ช็อค!!! ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นพ่อของกอหญ้า...
ฮือออออ.... กอหญ้าปล่อยโฮ ออกมาอีกครั้งทันที อันโตนิโอต้องปล่อยรอยยิ้มออกมา เพราะลูกสาวเขากำลังโมโห คนรักของเธอ ที่เขาแก้ตัวแทนให้
“กัณฑ์...อยู่ไหน?...มาหาฉันที่คอนโดได้ไหมว๊ะ” คริสต์ที่สร่างเมาสนิทยามเย็น โทรหากัณฑ์ โดยทันทีที่สติกลับมาครบร้อยเปอร์เซ็นต์
“ได้...ฉันอยู่แถวนี้พอดี”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
