พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 52
ทางด้านกอหญ้าที่เธอนอนไม่ค่อยหลับตลอดทั้งคืน เธอออกมาจากห้องนอน กลิ่นหอมของอาหารแตะจมูก...
“อันโต!!!...ทำอะไรคะ?...ทำไมไม่นอนพักค่ะ” กอหญ้าร้องออกพร้อมเดินไปที่โซนครัวที่เห็นเชฟสวมผ้ากันเปื้อนกำลังจัดอาหารวางบนโต๊ะ
“นอนแล้ว...อาหารเช้าพร้อมแล้ว ดูสิว่าจะถูกใจลูกสาวพ่อมั้ย?” อันโตนิโอ ตอบคำถามของกอหญ้าตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้กอหญ้าจะยืนจ้องหน้าเขาอย่างสำนึกผิดที่ตอนนี้เขียวช้ำหลายจุด
“อันโตไม่น่าต้องรีบตื่น...ดูสิแผลยังบวมอยู่เลย...”
“ไม่เจ็บแล้ว...ว่าแต่พ่อ...พ่อว่าหญ้าน่าจะนอนไม่หลับทั้งคืนเลยนะ...ดูสิตาเป็นหมีแพนด้าแล้ว”
“ค่ะ!...หญ้านอนไม่หลับเลยจริงๆ แค่คิดหญ้าก็ ‘ของขึ้น’ อยากจะตั้นหน้านายคริสต์นั้นอีกสักหมัดสองหมัด” อันโตนิโอ ยิ้มให้กับบุตรสาว และดึงมานั่งที่เก้าอี้ที่บนโต๊ะมีอาหารเช้าสวยงามพร้อมกิน
“คริสต์!...ชื่อของเขา...แล้วไงต่อลูกสาวพ่อ...และนี้คงเป็นบิ๊กเซอร์ไพรส์ที่หญ้าอยากจะบอกใช่มั้ย?” กอหญ้าพยักหน้ารับ ถึงสีหน้าจะดูเจื่อนๆ เพราะเรื่องราวไม่ได้เป็นดั่งที่หวังไว้ “ หืม?...” อันโต ย้ำเสียงในคอ ถามกอหญ้าเมื่อเห็นว่าเธอยังเงียบ
“คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ อายุสามสิบ....” กอหญ้าร่ายยาวให้พ่อฟัง พร้อมกับรับอาหารเช้าไปด้วย เป็นบรรยากาศที่คุ้นเคยดีระหว่างพ่อลูก ที่อันโต จะคุยกับลูกสาวบนโต๊ะอาหารเช้าก่อนที่กอหญ้าจะไปโรงเรียน สมัยตอนที่เธอยังอยู่ มิลานเป็นประจำ
“…แล้วหายโกรธเขาเหรอยัง?...” อันโต เอ่ยถามเมื่อฟังเรื่องราวพอเข้าใจ ซึ่งไม่มีคำตำหนิใดๆ จากเขาเลย เพราะอันโตเลี้ยงกอหญ้าให้เธอตัดสินใจทุกเรื่องด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว และเขาในฐานะพ่อ เคารพการตัดสินใจของบุตรสาวคนนี้เสมอ และเขามั่นใจว่ากอหญ้ารักคริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ คนนี้แน่นอน และเป็นรักแรกของเธอ บุตรสาวที่ไม่เคยเปิดใจมอบกายให้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน
“ยัง!...” อันโต ยิ้มออกมา กับคำตอบที่เขาก็คาดไว้แล้ว
“แล้วหญ้าจะยังไงต่อ...”
“ไม่ทำอะไรทั้งนั้น...แต่เมื่อไหร่ที่โผล่หน้ามาให้หญ้าเห็นตอนนี้...หญ้าจะเอาเลือดหัวเขาออกให้ได้...”
“หญ้า!...ลูกทำมันไปแล้ว” อันโต ต้องเอ่ยบอก เพราะเหตุการณ์ที่เขาเห็นเลือดหัวของคริสต์ นั้นคงเป็นเขาที่เห็นเพียงคนเดียว กอหญ้าคงไม่รู้ตัวเป็นแน่
“ห๊า!!!....” กอหญ้าร้องออกมา และทำหน้าเหมือนพยายามนึกเหตุการณ์เมื่อวาน แต่แล้วเธอก็ส่ายหน้าไปมา อย่างต้องการสลัดภาพที่พ่อเธอถูกคริสต์ทำร้ายออกจากหัว ‘ของขึ้น’ เพราะคิดแล้วอารมณ์ของเธอก็คุกกรุ่นขึ้นมาทันที
“จำไม่ได้ล่ะสิ!...เริ่มเป็นห่วงเขาขึ้นมาเหรอยัง?”
“คนแบบนั้น...ไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ...” กอหญ้าพูดจบและก้มหน้าจัดการมื้อเช้าของตนต่อไป... อันโตนิโอ ได้แต่ยิ้ม แต่เขารู้จักลูกสาวเขาดี ถึงแม้ กอหญ้าจะยอมพูดถึงเหตุการณ์เมื่อวานแล้ว แต่ไม่ง่ายเลยที่ คริสต์ จะง้อหรือ คำขอโทษที่ออกจากคริสต์ จะทำให้บุตรสาวคนนี้ของเขายอมใจอ่อนง่ายๆ ซึ่งเรื่องนี้อันโตนิโอ ก็ต้องโทษตัวเองด้วยเพราะเป็นส่วนที่ทำให้กอหญ้ามีแผลเป็นที่ปิดไม่สนิทเกิดขึ้นกับเธอ... เรื่องยากจึงต้องตกไปเป็นของคริสต์
‘ณ ห้างสรรพสินค้า สองวันต่อมา’
“เขม ช่วยน้าดูหน่อยสิ...ว่านั้นหนูกิ๊ก ลูกสาวคุณประจักษ์มั้ย?” เขมิกา มองตามสายตาคุณหญิงศศิธร
“ใช่ค่ะ!...ว่าแต่เธอมากับใครดูสนิทสนมกันมากเลย” เขมิกามองหญิงชายสองคนที่เดินเคียงข้างหัวเราะต่อกระซิกคุยกัน น่ารักเหมาะสมต่อสายตาของคนที่ผ่านไปมา เขมิกา รีบเดินตามคุณหญิงศศิธรที่เดินเข้าไปหาสองคนนั้นทันที
“หนูกิ๊ก...”
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” กิ๊ก ยกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทาย เมื่อเธอหันหลังตามเสียงเรียกนั้น
“เอ่อ!...เรียกป้าก็พอจ๊ะ...เอ่อ!...ป้าต้องขอโทษด้วยที่เข้ามารบกวน หนูพอจะมีเวลาให้ป้าสักครู่ได้มั้ย?...”
“ค่ะ...” กิ๊ก ดูจะงงๆ ที่จู่ๆ คุณหญิงศศิธร เข้ามาหาเธอ แต่เรื่องที่คุณหญิงศศิธรเป็นเพื่อนกับพ่อเธอนั้น กิ๊ก รู้อยู่แล้ว
“ขอโทษนะจ๊ะ!...แล้วคนนี้ใครเหรอจ๊ะ?” คุณหญิงศศิธรเอ่ยถาม กิ๊ก เมื่อทั้งสี่ย้ายขบวนมานั่งในร้านเบอร์เกอรี่ใกล้ๆระแวกนั้น
“อันโตนิโอ คนรักของกิ๊กเองค่ะ” กิ๊ก บอกอย่างตรงไปตรงมา และอันโตนิโอ ก็ยกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทายสวัสดีเป็นภาษาไทย หลังจากที่เขาเงียบมาโดยตลอด
“น่ารักกันทั้งคู่เลย...” คุณหญิงศศิธรรับไหว้ พร้อมกล่าวชม เพราะสองคนนี้น่ารักอย่างที่เธอบอก ฝ่ายชายที่ดูจะเป็นชาวต่างชาติมากกว่าคนไทย แต่กลับพูดไทยและรู้จักประเพณีไทยเป็นอย่างดี
“ขอบคุณครับ.../...ขอบคุณค่ะ” อันโตนิโอกับกิ๊ก เอ่ยขอบคุณตามมารยาท
“ป้าขอเข้าเรื่องที่ต้องรบกวนเวลาคุณทั้งสอง...คือหนูกิ๊ก...หนูรู้จักคุณพ่อของหนูกอหญ้ามั้ยจ๊ะ?” คำถามของคุณหญิงศศิธร เปิดดวงตาของอันโตนิโอและกิ๊กมากขึ้น ซึ่งกิ๊กค่อนข้างเข้าใจเหตุการณ์ในทันที และเธอเป็นคนเดียวที่เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างตอนนี้ เพราะเธอรู้จักว่าใครเป็นใครนั้นเอง
“เอ่อ!...คุณป้าค่ะ...เดี๋ยวกิ๊กขออนุญาตถามนะคะว่า...คุณป้าทราบได้ยังไงว่าหนูกับกอหญ้ารู้จักกัน” นี้เป็นเรื่องเดียวที่กิ๊ก ยังไม่รู้
“ป้ารู้มาตั้งนานแล้วว่า กอหญ้านักเขียนกับหนูกอหญ้าเป็นคนคนเดียวกัน...ตาคริสต์บอกป้านานแล้ว”
“ขอโทษนะคะ!...แสดงว่าคุณคริสต์รู้มาตลอดว่ากอหญ้าคือใคร?” คุณหญิงศศิธรพยักหน้ายืนยันเป็นคำตอบ “หนูขอถามคุณป้าตรงๆเลยนะคะ...การที่คุณคริสต์มาตีสนิทกับกอหญ้าไม่ใช่เพราะอยากได้งานเขียนของกอหญ้านะคะ...”
“อุ้ย!...ไม่ใช่เลยจ๊ะ...”
“อันนี้พี่ยืนยันอีกคน...คุณกิ๊กอย่าเข้าใจคุณคริสต์ผิดนะคะ...เรื่องที่คุณ กอหญ้ายอมตกลงเรื่องบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ ให้ทางช่องเราเป็นผู้สร้างละคร คุณคริสต์พึ่งจะทราบเมื่อไม่นานนี้เองค่ะ” เขมิกาขยายต่อทันที เพราะเรื่องนี้จริงอย่างที่เธอพูด
“ค่ะ!...กิ๊กเข้าใจแล้วค่ะ...” พูดจบกิ๊กก็หันไปทางอันโตนิโอ และพยักหน้าเป็นสัญญาณบอกให้เขาพูดต่อได้
“ผมเองครับ...อันโตนิโอ ดาร์เมี่ยน...ผมเป็นพ่อของกอหญ้าครับ” สิ้นเสียงนั้น คุณหญิงศศิธรกับเขมิกาเป็นฝ่ายเบิกตากว้างบ้างแล้ว และเป็นที่เข้าใจทันทีสำหรับคุณหญิงศศิธรที่รู้จักกอหญ้า เพราะผู้ชายคนนี้มีนัยน์ตาสีเทา และดูยังไงก็ไม่เหมือนกอหญ้าสักนิด แต่น่าจะมีอย่างเดียวที่พ่อลูกคู่นี้เหมือนกันคือ ‘รอยยิ้ม’
“ฉันต้องขอโทษคุณอันโตนิโอด้วยนะคะ...” อันโตนิโอตกใจที่จู่ๆคุณหญิงศศิธรยกมือขึ้นมาไหว้เขาพร้อมกล่าวขอโทษ “ที่ตาคริสต์ทำอะไรวู่วาม...ดิฉันทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว...”
“เอ่อ!...ท่านอย่าคิดมากเลยครับ...เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนะครับ” อันโต รีบบอกออกไป
“คุณอันโตนิโอ...จะรังเกียจมั้ย ถ้าฉันจะให้ตาคริสต์มาพบและขอโทษคุณตอนนี้เลย...” อันโตนิโอยิ้มและพยักหน้าตอบรับไมตรีนั้น
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
