พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 55
‘ณ วันเกิดของกอหญ้าและอันโตนิโอ’
“อะไรครับแม่” คริสต์ถามคุณหญิงศศิธร ที่ยื่นกล่องสีทองเล็กๆให้
“เปิดดูสิ!...” คริสต์เบิกตากว้าง เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในนั้น ‘แหวน’
“แหวนวงนี้เป็นของคุณย่าของคริสต์...ท่านให้แม่ หลังจากที่พ่อลูกเสียไปได้ไม่นาน”
“ขอบคุณครับแม่”
“ขอให้คริสต์โชคดี...นะจ๊ะ” คริสต์หอมแก้มคุณหญิงศศิธรก่อนที่จะเดินออกจากห้องทำงานไป ด้วยของในมือที่รับมาด้วย
“สวัสดีค่ะ...มีอะไรให้ทางร้านรับใช้คะ?” คริสต์ยิ้มให้กับเจ้าของร้านดอกไม้
“สวัสดีครับ ผมต้องการช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ ผมจะนำไปให้ผู้หญิงที่ผมรักครับ...” เจ้าของร้านสาวยิ้มให้กับคริสต์
“ได้ค่ะ คุณผู้หญิงที่โชคดีท่านนั้น ชอบดอกอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ?” คริสต์ขมวดคิ้วกับคำถามของเจ้าของร้าน เพราะเขาไม่รู้จริงๆว่ากอหญ้าชอบดอกไม้อะไร
“สักครู่นะครับ” คริสต์เอ่ยกับเจ้าของร้านเสร็จ เขาก็หันหลังให้กับเจ้าของร้านและล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมา “...กุหลาบแดง ทิวลิปแดง คาร์เนชั่นสีแดง ลิลลี่สีชมพู เบญจมาศ ทานตะวัน ไอริส เยอบีร่า...ผมต้องการดอกทั้งหมดนี้จัดช่อใหญ่ประมาณนี้...” คริสต์บอกต่อเจ้าของร้านพร้อมยกวงแขนขึ้นมาแสดงถึงขนาดของช่อดอกไม้
“ได้ค่ะ!...รอสักครู่นะคะ” เจ้าของร้านอดยิ้มให้กับคริสต์ไม่ได้ คริสต์นั่งรอตามคำบอกนั้น อย่างตื่นเต้นและมือก็ล้วงแหวนที่รับมาจากแม่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง หัวแหวนที่เป็นเพชรน่าจะเจ็ดกะรัตและตัวเรือนยังมีเพชรเม็ดเล็กๆโดยรอบ แต่ที่ดูโดดเด่น คือหัวแหวนที่เป็นเพชรเด่นเหนือเรือนแหวนนั้น ยังมีเพชรอีกสี่เม็ดเป็นฐานรองรับ คริสต์ไม่รู้ว่าราคาแหวนวงนี้มากเท่าไหร่ แต่ถ้ามาจากคุณย่าแล้วล่ะก็ ราคาต้องไม่น้อยเลย แต่จะสำคัญตรงไหน เพราะสิ่งสำคัญมันอยู่ตรงที่ว่าแหวนวงนี้เป็นของตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น ให้เหล่าทายาทของตระกูล ‘กอหญ้า’ เป็นคนที่เขาเลือกแล้ว
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” คริสต์หันไปตามเสียงนั้น รอยยิ้มปรากฎออกมา เมื่อเขาได้เห็นช่อได้ไม้ในมือเจ้าของร้าน คริสต์เลิกคิ้วมองเจ้าของร้านที่ในช่อดอกไม้มีตุ๊กตาเซรามิคที่เป็นรูบคิวปิคที่จุมพิตกัน
“ขอบคุณครับ” คริสต์กล่าวหลังชำระเงินเรียบร้อย
“ขอให้คุณโชคดีนะคะ...” คริสต์กล่าวขอบคุณอีกครั้งและกล่าวลาพร้อมช่อดอกไม้ตามที่ต้องการได้ดั่งใจเขา อย่างเกินคาด...
คริสต์หายใจเข้าและหายใจออกยาวๆ หลังจากที่เขาจอดรถที่ร้านอาหารที่ได้รับแจ้งจากอันโตนิโอ เพราะนี้เข้าวันที่ห้าแล้วที่เขาไม่ได้เจอ ไม่ได้คุย กับ กอหญ้า คริสต์เองก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ว่า กอหญ้าจะคิดถึงเขาบ้างมั้ย เฮ้ย! ‘คิดถึง’ คริสต์เอ้ย! อย่าหวังไปถึงขนาดนั้น แค่ให้เธอหายโกรธก็น่าจะพอมั้ย
“ก๊อก ก๊อก” คริสต์หันไปตามเสียงเคาะกระจกรถ หมอพีระ และ กัณฑ์
“ฉันตามมาเป็นกำลังใจให้แกว๊ะ” กัณฑ์เอ่ยกับคริสต์ ที่ลงมาจากรถ และสองหนุ่มก็ตาโตกับช่อดอกไม้ที่แปลกและใหญ่
“ฉันว่าถ้ามันยกสวนดอกไม้มาได้...มันคงเอามาแล้วเป็นแน่” กัณฑ์เอ่ยออกมาอีกครั้ง
“สวยว๊ะ!...เป็นช่อดอกไม้ที่แปลกแต่สวยว๊ะ” หมอพีระเอ่ยบอกตามความจริงจากสายตาที่เห็นดอกไม้หลายชนิดที่ล้วนแล้วแตมีความหมายที่ดีทั้งนั้น สำหรับคนรัก...
“ฉันพร้อมแล้ว!” คริสต์เอ่ยบอกเพื่อน
“กล่องปฐมพยาบาล ฉันก็พร้อมเหมือนกัน” หมอพีระเอ่ยออกมา เรียกรอยยิ้มทั้งของคริสต์และกัณฑ์ออกมาทันที
สายตาลูกค้าในร้านอาหาร ต่างสนใจสามหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมกัน โดยแต่ละคนมีลักษณะเด่นเป็นที่ดึงดูดสายตาแทบทุกวัยและทุกเพศ โดยเฉพาะคริสต์ที่มีช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ในมือ ทำให้ลูกค้าในร้านต่างคิดตรงกันว่าสาวผู้โชคดีคนนั้น ช่างโชคดีเหลือเกิน เพราะชายหนุ่มที่มีช่อดอกไม้นั้นช่างดูมีเสน่ห์บาดใจผู้ที่ได้พบเห็น โต๊ะที่อันโตนิโอจองไว้นั้นจะต้องเดินผ่านสระน้ำที่มีน้ำไหลและน้ำพุตกแต่งสวยงาม
อันโตนิโอในฐานะเจ้าภาพ เขาลุกจากเก้าอี้ทันทีเพื่อเป็นการให้เกียรติให้กับแขนผู้มาใหม่ กอหญ้าที่นั่งหันหลังให้กับทางเดินที่กลุ่มของคริสต์เดินเข้ามา...
คริสต์ที่สายตาอยู่ที่กอหญ้า เพียงเขาเห็นแผ่นหลังของเธอ เขาจำได้อย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด สายตาอ่อนแสงพร้อมมองความน่ารักของกอหญ้า เธอเหมือนเจ้าหญิงก็ไม่ป่าน เมื่อเธอสวมชุดเกาะอกสีขาวเข้ารูปกับเรือนร่างที่สวยงามปล่อยกระโปรงยาว ปิดเรียวขายาวนั้นอย่างสวยงาม และเธอสวมสร้อยที่จี้เป็น ล็อคเก็ต ที่ดูอาจจะไม่เข้ากับชุดแต่มีการลงตัวอย่างสวยงาม
พิศาล และ กิ๊ก มองตามสายตานั้น ทั้งสองรู้ดีว่าเป็นใครหนึ่งในสาม แต่กิ๊กหันมามองกอหญ้าที่มือเล็กกำแน่นข้างลำตัว
“อันโต...เชิญเขามาใช่มั้ย?”
“พ่ออยากให้กอหญ้า คุยกับเขา...” กอหญ้ามองอันโตนิโอ อย่าง งอนๆ เพราะยังไงเธอก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของผู้เป็นพ่อ
“แค่คุย!...ได้!...แต่ความไม่พอใจที่เกิดขึ้นมันยังไหลเวียนอยู่ในตัวหญ้า...อันโตอาจจะรู้จักเขาน้อยไป...” อันโตนิโอ ยิ้มให้กับคำพูดของกอหญ้า และไม่แสดงความเห็นใดๆ เมื่อกลุ่มของคริสต์เดินมาถึงโต๊ะ
“หญ้า!...” คริสต์เอ่ยเรียกพร้อมดวงตาที่บ่งบอกถึงความดีใจ เมื่อได้เห็นหน้าหญิงสาวที่เขาเฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายวัน
“กอหญ้าหรือคุณกอหญ้าก็ได้...ชื่อเล่นเขามีให้กับคนที่สนิทกัน” ประโยคนั้นของกอหญ้าเรียกสายตาของทุกคนมามองที่เธอและคริสต์สลับกัน ด้วยความรู้สึกต่างๆนานา
“…ไม่ง่ายอย่างที่คิด...ซะแล้ว!!!” กัณฑ์หันไปกระซิบกับหมอพีระที่พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย ซึ่งคริสต์เองก็ได้ยินคำกระซิบของเพื่อน แต่แค่นี้สำหรับเขาถือว่ายังเล็กน้อยมาก เพราะคริสต์รู้จักกอหญ้าดี ‘ในความคิดของคริสต์นะ’ บทเธอโกรธแล้วทำให้คำพูดแค่นี้ดูน้อยไปเลย
“พี่ขอโทษ!” คริสต์พูดพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้ากอหญ้าทันที ตอนนี้คริสต์เป็นฝ่ายเรียกดวงตาของทุกคู่เบิกกว้างขึ้น และนั้นทำให้กอหญ้าเห็นผ้าก็อตขนาดเล็กปิดแผลที่ศีรษะของคริสต์ จริงอย่างที่อันโตบอก เธอได้เอาเลือดหัวของคริสต์ออกไปแล้วจริงๆ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
