พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 68
กลับเข้ามาในงานหมั้นอย่างไม่เป็นทางการ กอหญ้าที่นั่งพับเพียบโดยตรงหน้าเธอเป็นคริสต์ เขายื่นมือออกไปเพื่อรับมือข้างซ้ายของกอหญ้ามาสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย‘แหวน’ที่เป็นของตกทอด กอหญ้าที่พึ่งจะเห็นแหวนวงนี้เป็นครั้งแรก เธออดยอมรับไม่ได้ว่า ‘สวย’ สวยงามมากแหวนวงนี้
อันโตนิโอ ก้มลงมาที่กอหญ้าหลังจากยกมือไหว้คริสต์หลังจากที่คริสต์สวมแหวนให้แล้ว อันโตเปิดกล่องแหวนที่เป็นทองคำขาวเกลี้ยงมีเพชรเม็ดเล็กฝังด้านในเหมาะสมที่จะเป็นแหวนของผู้ชาย กอหญ้าหยิบแหวนวงนั้นออกมาและยื่นมือขอมือข้างซ้ายของคริสต์ เพื่อที่เธอจะสวมแหวนตีตราจองคริสต์เช่นกัน อาจจะดูแปลกสักหน่อยที่วันนี้เป็นเพียงการหมั้นอย่างไม่เป็นทางการ แต่สำหรับอันโตนิโอ ที่ยอมรับในการอยู่ร่วมกันของกอหญ้าและคริสต์ เขาจึงเพิ่มรายการนี้เข้าไป ‘แต่ง’ งานแต่งจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่สำคัญเท่ากับท่ีวันนี้ทั้งสองตกลงเป็นของกันและกัน ทำให้อันโตนิโอ นึกถึงคำของคริสต์ที่บอกเขาเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาหลังจากที่ กอหญ้าตกลงหมั้นแล้ว
“ผมจะพากอหญ้าไปจดทะเบียนสมรส...”
“ผมว่าคุณช้าๆหน่อยนะครับ...หลายอย่างเกิดขึ้นเร็วมากกับ กอหญ้า...ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะครับ...” อันโต บอกกับคริสต์ ทั้งๆที่ฝ่ายเขาเป็นฝ่ายหญิง แต่สำหรับอันโตแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือ ‘ความสุข’ ‘ความต้องการ’ ของ กอหญ้ามาก่อนทุกอย่าง เขาไม่แคร์คำครหาทางสังคมไปมากกว่ากอหญ้า...
เมื่อพิธีการภายในอย่างไม่เป็นทางการเสร็จสิ้น ทุกคนมาร่วมรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างอบอุ่น...
“ลูกสาวพ่อ...เป็นอะไรไป...วันนี้เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของลูกเลยนะ” อันโตเอ่ยกับกอหญ้า ยามที่อยู่กันเพียงลำพังในสวนของบ้านคุณหญิงศศิธร
“ไม่รู้สิค่ะ...หญ้าแค่คิดถึงชีวิตที่สงบสุขของตัวเอง...พ่อค่ะ หญ้าบอกไม่ถูกเลยค่ะว่าตัวเองรู้สึกยังไงตอนนี้...” อันโตยิ้มออกมา
“ทำไปตามความต้องการและความรู้สึกของตัวเอง...พ่อเข้าใจดี หญ้าไม่ใช่คนที่ใครจะมาบังคับอะไรได้...สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ มันเกิดจากความต้องการของหญ้าเช่นกัน เพียงแค่หลายเรื่องเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตหญ้าในระยะเวลาอันสั้น...ลูกพ่อก็เพียงแค่ตั้งตัวไม่ทันบ้างเท่านั้นเอง...รักเขาไม่ใช่เหรอ?” กอหญ้ายิ้มพร้อมกับสวมกอดอันโต ไม่เคยเปลี่ยน อันโตเข้าใจเธอเสมอแม้ในยามที่เธอยังไม่เข้าใจตัวเองเสียด้วยซ้ำ
‘ยามค่ำ ณ ในบ้านคริสต์’
“ไม่คิดว่าพี่คริสต์จะเอางานอดิเรกของหญ้ามาตกแต่งบ้าน” กอหญ้าค่อยๆเดินขึ้นบันไดชั้นสองของบ้านที่แนวกำแพงเป็นกรอบรูปดอกไม้ที่เธอวาดใส่สมุดวาดภาพที่คริสต์เคยขอ...
“พี่ต้องการทุกอย่างที่เป็นของหญ้า...รวมถึงหัวใจด้วย...เราสองคนรักกันใช่มั้ย?...” ‘รัก’ คำคำนี้ไม่เคยออกมาจากกอหญ้าเลยสักครั้ง ใครจะรู้บ้างมั้ยว่าที่ใครๆ ต่างตั้งฉายาให้เขา ‘คาสโนว่าเรียกพ่อ’ ‘ไม่เป็นที่ต้องการแม้แต่นรก’ ตอนนี้เขากำลังเรียกร้องคำว่า ‘รัก’ จากเด็กหัวแข็งคนนี้
“…จะให้หญ้าตอบแบบไหนดีล่ะ...เพราะมันใช่!เวลาที่พี่คริสต์พึ่งจะมาถามหญ้าตอนนี้มั้ย...” กอหญ้าเลื่อนสายตาออกไปมองหน้าต่างตรงบันไดที่ทั้งเขาและเธอยืนอยู่
“ถ้าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาถาม-ตอบกัน...งั้นมากินกันมั้ย?”
“อื้อมมมม....” แค่นั้น เสียงของกอหญ้า เพราะปากแดงธรรมชาติของเธอถูกจับจองครอบครองด้วยปากหยัก ไร้การต่อต้านใดๆมีเพียงแขนเล็กเลื่อนจับเสื้อบริเวณเอวของคริสต์แน่นขึ้น เมื่อลิ้นร้ายเข้าดูดดื่มความหวานในโพรงปากเล็กอย่างคนที่ขาดการเสพรสเพศมานานนับเดือน...ทั้งๆที่เพียงแค่สองวันเท่านั้น เพราะกอหญ้ายืนยันต้องการให้คริสต์ได้พักผ่อน หลังจากที่อาการป่วยของคริสต์เป็นที่เปิดเผยต่อเธอเพียงคนเดียว ‘คุณแม่’ กับ ‘พี่เขม’ ทั้งสองบอกให้กอหญ้าเรียกแบบนั้นได้แล้ว ไม่รู้ว่าคริสต์มีเนื้องอกที่ยังไม่เป็นอันตรายในสมอง
กอหญ้าแหงนหน้าหายใจเอาอากาศเข้าปอดเมื่อคริสต์เลื่อนต่ำสูดดมกลิ่นสาว จุมพิตดูดรั้งจนเป็นรอยแดงอย่างตั้งใจของคริสต์บริเวณผิวเนียนที่ไล่ต่ำลงมา มือแกร่งเลื่อนไปด้านหลังดึงรั้งรูดซิปให้กับชุดกระโปรงสีขาวที่วันนี้ทำให้ กอหญ้าดูสดใสน่ารักเหลือเกิน
“พี่...มีเวลา...ให้หญ้า...เต็มที่...จะตลอดชีวิตพี่...หรือตลอดชีวิตหญ้า...พี่รอได้เสมอ... ‘รัก’...จากปากหญ้าสักครั้ง...” เสียงสั่นพร่าของคริสต์ดังออกมาพร้อมกับเลื่อนชุดกระโปรงนั้นล่วงลงสู่พื้นแทบเท้าเขาและเธอ
เรือนร่างเกือบเปลือยต้องแสงจันทร์ที่สาดส่งผ่านหน้าต่าง ทำให้กอหญ้าสวยงามและมากขึ้นเมื่อเธอไร้สิ่งปกปิดที่คริสต์กำจัดออกไปต่อทันที จมูกโด่งไล่ดอมดมผิวกายลงต่ำมาเรื่อยๆ
“อ้าาาา....” กอหญ้าครางเสียงดังออกมาเมื่อปากหยักดูดยอดเกสรนั้น สลับไปมา ร่างใหญ่ที่ยังถูกปิดบังด้วยอาภรณ์เบียดกดใบหน้าแนบชิดความอวบอูมมากขึ้น ดั่งกับว่าคริสต์จะเข้าหลอมรวมร่างกับกอหญ้าโดยจุดเชื่อมจากปากหยักที่ดูดรั้นยอดเกสรนั้น ความเจ็บที่มาพร้อมกับซ่านเสียวนั้นทำให้ฝ่ามือเล็กดึงถึ่งเส้นผมของคริสต์กดแน่นเข้าหาความอวบอูมนั้นมากขึ้นเช่นกัน
‘เจ็บ’ คริสต์และกอหญ้าเสพความเจ็บปวดที่มาพร้อมตีคู่มากับเสียวซ่านไปทั่วร่างกายของคนทั้งสอง เสียงหอบหายใจ เสียงคราง ดังก้องอบอวลไปทั่วบริเวณบ้านส่วนตัวของคริสต์ที่มีเพียงเขากับกอหญ้าเท่านั้นในบ้านหลังนี้
คริสต์จะได้รับความเป็นส่วนตัวยามที่เขาอยู่ที่บ้าน โดยคนงานจะอยู่ที่บ้านใหญ่ทั้งนั้น เพราะฉะนั้นให้กอหญ้าครางเสียงดังเพียงใดก็มีเพียงคริสต์เท่านั้นที่ได้ยิน และไม่ว่าคริสต์จะทำ ‘รัก’ กับกอหญ้าตรงไหนของบ้านก็ไม่เป็นปัญหาในความเป็นส่วนตัว ที่ตอนนี้เขากำลังไล่ต่ำโลมเลียร่างเปลือยเปล่ากอหญ้าตรงเชิงบันไดทางขึ้นชั้นสอง
คริสต์ยืนขึ้นและผละออกจากร่างเปลือยเปล่าที่ตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ด้วยขาของตัวเอง คริสต์ช้อนร่างบางนั้นไว้ทันทีและเดินขึ้นบันไดและเขาหยุดวางกอหญ้าลงบนโซฟาตัวใหญ่หน้าห้องนอนและคริสต์จัดการตัวเองทันทีอย่างรวดเร็ว กอหญ้าได้แต่มองใบหน้าที่แดงจัด แดงยิ่งขึ้น เมื่อความแข็งแรงแสดงตนอยู่ตรงหน้าเธอ คริสต์ยิ้มเล็กน้อยยื่นมือออกไปหงายมือเป็นการแสดงให้กอหญ้าตอบรับเขาโดยที่เธอยกมือวางบนฝ่ามือแข็งแรงนั้น
“อ้าปาก...ที่รักของพี่” คริสต์เอ่ยเสียงแหบพร่า เมื่อเขาดึงกอหญ้าขึ้นมานั่ง มือข้างที่ดึงเธอขึ้นมาลูบแผ่วเบาที่แก้มแดงนั้นส่วนมืออีกข้างเขาครอบครองความแข็งแรงของตัวเองไว้และค่อยๆเข้าใกล้โพรงปากแดงที่ค่อยเปิดทางให้เขา
“โอ้วววว...ขยับ...ดีมาก....” คริสต์ครางออกมาและเลื่อนมือมากอบกุมศีรษะของกอหญ้าและนำจังหวะให้กับเธอ กอหญ้าตอบสนองความต้องการของคริสต์ได้อย่างพึงพอใจมาก บทเรียนใหม่ที่คริสต์เสริมเข้าไปให้กอหญ้าได้เรียนรู้ ความชื้นแสนอบอุ่นในโพรงปากนั้นทำให้คริสต์ขยับสะโพกเป็นจังหวะที่ลงตัวกับจังหวะของกอหญ้า
คริสต์ก้มหน้ามองกอหญ้า มือแกร่งลูบแก้มนั้นและส่งสัญญาณให้ กอหญ้าหยุดการเคลื่อนไหว เพื่อที่คริสต์ได้ดึงตัวตนออกมาจากโพรงปากแสนอบอุ่นนั้นอย่างเชื่องช้า กอหญ้าก้มหน้าเม้มปากด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ‘เขิน’ อาการที่เกิดกับเธอตอนนี้กับประสบการณ์ใหม่ คริสต์ขยับมานั่งเคียงข้างเธอพร้อมกับจับคางกอหญ้าให้แหงนหน้ามองเขา
“ดีมั้ย?” คริสต์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร่า ความต้องการในตัวเขายังคงอยู่และมากขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ได้ปลดปล่อยสายธารแห่งชีวิตในโพรงปากนั้น เพราะเขาต้องการเพิ่มบทเรียนให้กับกอหญ้าทีละอย่าง เมื่อมันยังมีอีกมากมายที่กอหญ้าจะได้เรียนรู้จากเขาคนเดียว
“ค่ะ…” กอหญ้าตอบคำถามนั้น ปากแดงถูกปิดอีกครั้งด้วยปากของเจ้าของคำถามที่ได้รับคำตอบตามที่อยากฟังและจริงตามนั้น
คริสต์ที่ดูดดื่มความหวานในโพรงปากแสนหวานนั้นพร้อมกับดึงร่างบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนตักเขาโดยที่ลิ้นทั้งสองยังเกี่ยวกระหวัดสลับไปมาระหว่างโพรงปากเขาและเธอ
กอหญ้าขนอ่อนตามร่างกายลุกชัน เมื่อมือข้างหนึ่งของคริสต์เลื่อนต่ำลงมาจับตัวตนที่ยังคงแข็งแรงเต็มที่ถูไถปากทางโพรงสาวที่ถูกเปิดทางโดยการขยับขาโดยขาของคนเบื้องล่าง
“อื้ออออ....” กอหญ้าร้องในคอเมื่อปากเธอยังคงถูกปิดและครอบครองด้วยปากของคริสต์ เมื่อคริสต์ขยับร่างของเธอกับเขาในจังหวะที่เชื่อมหลอมรวมกันอย่างรวดเร็วในคราวเดียวให้สมกับที่เขาห่างหายมาสองวัน
“ขยับ...” คริสต์เอ่ยออกมาปล่อยเมื่อปล่อยให้กอหญ้าได้หายใจ แต่ร่างกายเขาเรียกร้องภาระกิจที่เขาให้กอหญ้าเป็นผู้ออกแรง....
“อ้า....อ้า....” กอหญ้าครางออกมาเมื่อสะโพกของเธอกำลังขยับตามการนำของมือแข็งแรงข้างหนึ่งที่ตอนนี้เลื่อนมากอบกุมความเต่งตึงข้างหนึ่งที่ว่างจากปากร้ายจอมเอาแต่ใจ ‘เร้าร้อน’ สองร่างที่หลอมรวมกันกำลังเกิดขึ้น เหงื่อกาฬผุดตามผิวหนังของเรือนกายคริสต์ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกับเรือนกายของกอหญ้าที่เนียนนุ่มน่าสัมผัสไปทุกส่วน
“อ๊ะ….” เสียงสุดท้ายของกอหญ้าเมื่อเธอเป็นผู้นำพาจุดสูงสุดของสวรรค์มาให้เธอและคริสต์ “พี่คริสต์...หญ้า...เหนื่อย...พอแล้ว” กอหญ้าที่เรียนรู้และรู้จักคริสต์ในเรื่องนี้เป็นอย่างดี เธอต้องร้องบอกเขาเมื่อใบหน้าเธอซบลงที่ไหล่ผาย ด้วยเสียงที่ต้องสลับกับลมหายใจที่เธอพยายามเอาอากาศเข้าปอดตัวเอง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
