พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 72
‘ห้างสรรพสินค้าย่านรัชดา...’
“ผมว่าชัดเลยครับ...พี่หญ้ากำลัง ‘หึง’ พี่คริสต์”
“หึง…” กอหญ้าทวนคำน้องชาย
“ก็ไม่แปลกนะครับ...มันเป็นความรู้สึกที่ต้องเกิดขึ้นกับคนที่ตกลงกันใช้ชีวิตแบบคู่รัก...”
“เก่งจริงๆนะ...พูดยังกับคนมีประสบการณ์” กอหญ้าที่เกิดการสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง จนเธอต้องคุยกับใครสักคน ‘พิศาล’ ก็เหลือคนเดียวแล้วนิ! ก็ต้องปรึกษาน้องชาย
“ของแบบนี้มันไม่ต้องมีประสบการณ์ตรงหรอกครับ...ผมก็ดูๆจำๆเขามา และเห็นแม่บ้านเขาเปิดดูละครทีวีกัน...นางเอกก็อาการประมาณพี่หญ้าแหละครับ...เวลาเจอพระเอกอยู่กับผู้หญิงคนอื่น”
“แล้วพี่ควรทำไงดี?” กอหญ้าถามหาทางออกกับน้องชาย
“ก็ขอให้พี่คริสต์เลิกเล่นละครสิครับ ผมว่านะ!ถ้าพี่หญ้าเอ่ย ยังไงพี่คริสต์ก็ต้องยอม รักพี่หญ้าขนาดนั้น”
“โอ้ย!แบบนั้นไม่ได้หรอก...เสียงานเสียการกันพอดี และถ้าพี่ขอแบบนั้น พี่ก็ไม่ต่างกับเด็กที่ไม่รู้จักโต...พี่คริสต์ยิ่งชอบว่าพี่แบบนั้นอยู่เรื่อย” พิศาลแอบยิ้ม ‘ตามแผน’เป๊ะ!!!
“เฮ้ย! แล้วจะทำไงละครับ...งานก็สำคัญ ความรู้สึกพี่หญ้าก็สำคัญ เพราะพี่หญ้าจะปล่อยให้ความรู้สึกแบบนี้ติดตัวไปมันไม่ดีนะครับ เครียดหนักไป และเผลอๆส่งผลต่อการใช้ชีวิตของพี่ทั้งสองด้วย”
“ก็นั้นนะสิ! พี่พยายามคิดและทำใจอยู่เหมือนกัน ว่ามันคืองาน แต่พี่ไม่ใช่คู่รักดาราที่จะทำใจและเข้าใจถึงความรู้สึกแบบนี้...แค่ลอง มโนภาพพี่คริสต์กับผู้หญิงคนอื่น ไหนจะจูบจริง...โอ้ย!!! ทำไมถึงทำใจไม่ได้ก็ไม่รู้”
“…ถ้างั้นพี่ลองคุยกับพี่คริสต์ว่าอยู่ห่างๆกัน ใช้มุมกล้องช่วย”
“…นี้มันยุคไหนไปแล้ว...เสรีภาพเท่าเทียมกัน มุมกล้องช่วยอะไร ละครเดี๋ยวนี้กล้องแทบจะจับภาพฉากจูบเต็มจอเลยสิไม่ว่า...”
“ถ้ามันยุ่งยากขนาดนั้น พี่ก็เป็นนางเอกเสียเอง ก็จบ...”
“เห้ย!!!!….พี่เล่นละครเป็นซะที่ไหน”
“เรื่องอื่นผมก็อาจเห็นด้วย แต่เรื่องนี้พี่เขียนขึ้นมาเอง ถ้าจะเล่นเป็นนักแสดงนำหญิงเสียเองมันจะยากอะไร เพราะบุคคลิคในเรื่องนักแสดงนำหญิงเหมือนพี่ยิ่งกว่าเป็นตัวพี่เองเสียอีก...และที่สำคัญพี่หญ้ารูปร่างหน้าตาผ่านฉลุย และจะว่าไปผมว่าพี่เหมาะที่จะเล่นคู่กับพี่คริสต์มากกว่านักแสดงหญิงคนอื่นเป็นไหนๆ...”
“ก็ใช่นะสิ! พิศาลจะพูดยังไงก็ได้ ก็เราเป็นพี่น้องกัน...คนอื่นเขาไม่ได้คิดแบบเราสักหน่อย...”
“พี่หญ้าพูดยังกับว่า ถ้าใครมาชวนพี่เล่นละครเรื่องนี้ พี่ก็จะตอบตกลงยังไงยังงั้นเลย...”
“เอ่อ!…” กอหญ้าอ้ำๆอึ้งๆ เพราะก็จริงตามที่พิศาลพูดไว้ ถ้าเธอเล่นละครเรื่องนี้เสียเอง ไอ้!ความรู้สึกบ้าๆแปลกๆ นี้อาจจะหายไปก็ได้
พิศาลแอบยิ้มเมื่อแผนขั้นที่สองสำเร็จแล้ว ส่งสัญญาณให้คริสต์ผ่านทางไลน์เป็นรูปมือที่ยกนิ้วหัวแม่โป้ง ‘เยี่ยม’ ขั้นที่สามเตรียมลุกต่อ
‘ครืดดดดด...’ คริสต์หยิบโทรศัพท์มือถือของตนมาดู รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเมื่อเห็นสัญญาณที่แสดงถึงความสำเร็จของงานที่เขามอบหมายให้กับพิศาล
‘…ยามเย็นในวันเดียวกัน’
“คุณน้าดูมีความสุขจังนะคะ...” เขมิกาเอ่ยเมื่อเดินมายืนข้างกายคุณหญิงศศิธรสายตามองไปที่คู่ชายหญิงที่กำลังเดินออกจากตึกใหญ่
“แค่คิดว่ามันไม่ใช่ความฝัน คริสต์กับหนูกอหญ้าเป็นเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นจริง ก็ทำให้น้ายิ้มได้ทั้งวัน นอนตายตาหลับเลยละจ๊ะ...”
“อุ้ย! ไม่เอาค่ะอย่าพูดแบบนั้นสิค่ะ คุณน้ายังแข็งแรง เราต้องรอที่จะต้องได้อุ้มเจ้าตัวเล็กด้วยสิค่ะ...เขมอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง” เขมิกากับคุณหญิงศศิธรหันมายิ้มด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความสุขมากมาย
“ว่าแต่!...วันนี้คริสต์เขามีอะไรเหรอ เห็นเขมนั่งคุยอยู่กับเขานานสองนาน”
“อ๋อ!…ค่ะ เดี๋ยวเขมเล่าให้ฟัง....”
“วันนี้ไปไหนมาเหรอ?...” คริสต์เอ่ยถามกอหญ้าด้วยน้ำเสียงปกติ แบบไร้พิรุธใดๆทั้งสิ้น
“…ก็ไปแถวๆนี้...”
“ไปคนเดียว?”
“ตอนไป ก็ไปคนเดียว แต่นัดเจอกับพิศาล...ตอนนี้หญ้ารู้สึกเหมือนเหลือตัวคนเดียวตั้งแต่กิ๊กไม่อยู่...” คริสต์ยิ้มและชินกับคำยอกย้อนของกอหญ้า
“ถ้าเบื่อก็ไปทำงานกับพี่มั้ย?”
“ขอคิดดูก่อน!”
“ตามใจ!...ว่าแต่ไปไหนกันบ้างกับพิศาล”
“ก็กินข้าว กินไอติม คุยกันตามประสาพี่น้อง...”
“แค่นั้น?...”
“อ้อ!….มีอุบัติเหตุที่ไม่ใหญ่ แต่แปลกนิดๆ...”
“อุบัติเหตุ?” คริสต์ขมวดคิ้วเพราะเรื่องนี้พิศาลไม่บอกอะไรเขาเลย และเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในบ้านคริสต์ก็ให้กอหญ้ามานั่งที่ชุดโซฟาขนาดใหญ่ชั้นหนึ่ง
“เฟรเดลิค...” คริสต์มองหน้ากอหญ้าทันที
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
