พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 75
‘ณ อาคารสถานีโทรทัศน์’
“จะไปไหน?” คริสต์รั้งแขนกอหญ้าบนชั้นสูงสุดของอาคารสถานี
“…ไปห้องทำงาน”
“ทางนั้นเป็นห้องของประธานบริหาร...ห้องทำงานพี่อยู่ทางนี้” กอหญ้าขมวดคิ้วมอง ก็จริงอย่างที่คริสต์บอกว่าทางนั้นเป็นห้องทำงานประธานบริหารที่ครั้งที่แล้วเธอก็ไปที่ห้องนั้น
กอหญ้าเดินตามแรงจูงของคริสต์ที่เดินไปอีกด้าน จนถึงประตูห้องสีดำที่คริสต์ผลักเข้าไป ‘ห้องทำงาน’ มันคือห้องขนาดสี่คูณสี่ตารางเมตร เล็กกว่าหลายเท่ากับห้องที่เธอเคยมาก่อนหน้านี้แต่ข้างในมีโต๊ะทำงานขนาดสองเมตรที่เกือบจะเต็มพื้นที่ห้อง คริสต์บอกให้กอหญ้านั่งที่โซฟาขนาดหนึ่งเมตรกับโต๊ะเล็กตรงหน้า ส่วนตัวเองก็เดินไปยังหลังโต๊ะที่มีเพียงโต๊ะเดียว
คริสต์แค่ยิ้มให้กับกอหญ้าที่เลิกคิ้วเป็นเชิงถามเขา ก็ไม่แปลกที่เธอจะงง ก็อย่างที่บอกก่อนหน้านี้เขาไม่มีห้องทำงานของตัวเองด้วยซ้ำ เมื่องานตลอดสองสามปีมานี้ที่เขาทำแต่ลงชื่อประธานบริหารคือคุณหญิงศศิธรมาโดยตลอด แต่เมื่อสัปดาห์ก่อนที่แม่เขายืนยันอย่างชัดเจนแล้วว่า คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ มีตัวตนไม่ใช่เงาของเธออีกต่อไป แต่เนื่องจากตำแหน่งเดียวที่คริสต์จะมีใต้ชื่อเขา คือ ประธานเท่านั้น แต่ประธานจะมีสองคนไม่ได้และคริสต์ยังไม่เป็นที่ยอมรับอย่างสมบูรณ์ของเหล่าคณะกรรมการ เขาจึงต้องทำงานพิสูจน์ว่าเขามีความสามารถที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้และจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครรู้มากมาย เขาจึงได้เพียงแค่ห้องทำงานชั่วคราวที่เป็นที่เปิดเผยต่อสาธารณชนและเหล่าคณะกรรมการ
Grrrrrrrrr…. เสียงเรียกเข้าของระบบโทรศัพท์ภายในดังขึ้น
“ครับ!”
“สวัสดีค่ะคุณคริสต์ เช้านี้ท่านจะรับอะไรดีคะ” เสียงหญิงสาวดังตามสายอย่างเป็นประจำทุกวันตั้งแต่ที่คริสต์มีห้องทำงานของตนตั้งแต่สัปดาห์ก่อน
“ขอน้ำเปล่าสองที่”
“ค่ะ...บทโทรทัศน์ ‘พ่ายกลซาตาน’ ให้นำเข้าไปได้เลยมั้ยคะ?” คำถามที่สองเรียกความสนใจของกอหญ้าได้อย่างที่คริสต์คาดไว้
“…อืม…” คริสต์ตอบแค่นั้นและกดตัดสาย และหันมาสนใจกับงานของตนต่อโดยที่ไม่หันไปมองกอหญ้าที่กำลังตื่นตัวกับบทโทรทัศน์ ‘พ่ายกลซาตาน’
ก๊อก ก๊อก ... เสียงเคาะประตูนำก่อนที่หญิงสาวที่มาพร้อมถาดในมือ วางแก้วน้ำทรงสูงไว้ที่โต๊ะเล็กตรงหน้ากอหญ้าเมื่อกอหญ้ากล่าวขอบคุณ เธอก็เดินต่ออีกนิดที่โต๊ะใหญ่แก้วน้ำกับปึกกระดาษที่เย็บไว้อย่างสวยงามที่ด้านหน้าตัวโต บทโทรทัศน์พ่ายกลซาตาน
กอหญ้าลุกจากที่นั่งทันทีเมื่ออยู่ตามลำพังกับคริสต์ในห้องทำงาน คริสต์เงยหน้ามองกอหญ้าที่มายืนอยู่หน้าโต๊ะเขา วันนี้กอหญ้าอยู่ในชุดลายดอกไม้สีน้ำเงินที่เป็นกางเกงขาสั้นเข้าชุดกัน
คริสต์เลิกคิ้วมองกอหญ้าที่เอาแต่เงียบ มีแต่สายตาที่เคลื่อนไหวไปมา ระหว่างหน้าเขากับบทโทรทัศน์บนโต๊ะเขา คริสต์เอื้อมมือไปหยิบมันมาและส่งให้เธออย่างเข้าใจในท่าทางนั้น ว่าเธออยากเห็นเหลือเกิน และปึกนี้ของคริสต์จะหนากว่าของทุกคนเพราะของเขาเป็นฉบับบทโทรทัศน์ของทุกตัวละครไม่ใช่เฉพาะบทนักแสดงนำชาย
กอหญ้ายิ้มและรับมาทันที เธอหันกลับไปยังที่ของตนและตั้งหน้าตั้งตาก้มดูอย่างที่เธอไม่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มของคริสต์ ที่แสดงชัดเจน ‘ตามแผน’
เวลาผ่านไปจากนาทีเป็นเกือบชั่วโมง คริสต์ที่เงียบมาตลอดเช่นกัน เงยหน้ามองกอหญ้าที่ยกนิ้วขึ้นมาเหมือนกำลังนับอะไรสักอย่าง...
กอหญ้าที่ดวงตาจับจ้องอย่างละเอียดสำหรับบทของนักแสดงนำฝ่ายชาย ‘จูบ’ จูบ จูบ..... โอ้ย!!!!!
“หญ้า!...เป็นอะไร” คริสต์รีบลุกจากเก้าอี้เมื่อเวลาเกือบชั่วโมงที่ห้องนี้เงียบสงบจู่ๆเสียงของกอหญ้าก็ร้องขึ้นมา
“ค่ะ…” กอหญ้าเงยหน้าหันไปมองคริสต์อย่างไม่เข้าใจคำถาม
“พี่ถามว่าเป็นอะไร” คริสต์พูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆกายกอหญ้าที่หันหน้ามาทางเขา
“หญ้าเหรอ?...เป็นอะไร?...ไม่เข้าใจ?”
“ก็เมื่อกี้หญ้าร้องเสียงดังออกมา...”
“ห๊า!!!…หญ้าร้องออกมาเหรอคะ?” “ตายแล้ว!นี้เราคิดดังขนาดนั้นเลย เหรอ” กอหญ้าก้มหน้าและคิดต่อในใจ
“มีอะไรเหรอเปล่า?...” คริสต์ถามทำเป็นไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ในใจร้องตะโกนลั่นในหัวเพราะกอหญ้ากำลัง ‘หึง’
“หญ้าขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ...” กอหญ้าพูดจบรีบลุกขึ้นยืนทันที
“ไปที่ห้องทำงานคุณแม่ก็ได้นะ...” กอหญ้าหันมาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ และเดินออกจากห้องทำงานชั่วคราวของคริสต์ไป โดยที่วางบทโทรทัศน์ไว้ คริสต์หยิบขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม “หน้าที่พี่เขมต่อครับ” คริสต์พิมพ์บทความนั้นในไลน์ระหว่างเขากับเขมิกา
ก๊อก ก๊อก เขมิกาหันไปที่ประตูอย่างรอคอยเมื่อหน้าที่ถูกส่งต่อมาที่เธอ
“สวัสดีค่ะ...พี่เขม” กอหญ้ายกมือไหว้ทักทายผู้อวุโสกว่า
“สวัสดีค่ะ...คุณหญ้า...มีอะไรกับคุณคริสต์หรือเปล่าคะ?”
“หน้าหญ้าแสดงชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
“ก็ไม่เชิงค่ะ...มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย?”
“พี่เขมค่ะ...คือว่าหญ้า หญ้า...รู้สึกเหมือนว่า หญ้าหึงพี่คริสต์กับนักแสดงนำหญิงพ่ายกลซาตาน...หญ้าแย่มากเลยใช่มั้ยคะ?” เขมิกายิ้มออกมาพร้อมประคองกอดกอหญ้า
“โถ่...เด็กหนอเด็ก...ไม่แย่หรอกค่ะ...คุณหญ้าพึ่งจะมีความรัก มันเป็นเรื่องปกติที่จะเกิดขึ้นได้...แต่นั้นมันเป็นงานคุณกอหญ้าเข้าใจใช่มั้ยคะ” กอหญ้าพยักหน้าเพราะอย่างงั้นไง เธอจึงไม่รู้จะต้องทำยังไง
“หญ้าพยายามอยู่ค่ะ หญ้าไม่อยากเป็นแบบนี้นะคะ”
“แล้วคุณหญ้าบอกคุณคริสต์ไปมั้ยค่ะว่ารู้สึกอย่างไร?” กอหญ้าส่ายหน้า
“หญ้าไม่อยากให้พี่คริสต์มองว่าหญ้าไร้สาระ ไม่มีเหตุผล เป็นเด็กไม่รู้จักโต...” กอหญ้าที่ยอมเปิดใจคุยกับเขมิกา เพราะเธอต้องการปรับทัศนคติตัวเองให้สามารถปรับรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“เยอะมากเลยนะคะ...คุณหญ้าคิดมากไปมั้ยคะ คุณคริสต์ไม่คิดแบบนั้นกับคุณหญ้าแบบนั้นหรอกคะ”
“ว่าได้ที่ไหน...บางทีอาจจะมากกว่าที่หญ้าคิดได้ ก็เป็นได้” เขมิกายิ้มออกมาและเมื่อเหล็กกำลังร้อนก็ต้องตีตอนร้อนแบบนี้แหละ
“ถ้างั้นเราก็ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยดีมั้ยคะ?” กอหญ้ามองเขมิกาอย่างไม่เข้าใจ...
“หมายความว่าไงคะ?”
“ง่ายๆเลย...บทนักแสดงนำคุณหญ้าก็เล่นเสียเอง”
“ห๊า!!!…หญ้าเนี๊ยะนะ...เป็นไปไม่ได้เลยค่ะ”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็ดูหญ้าสิค่ะ...”
“พี่ดูอยู่และพี่มองไม่เคยพลาด...แค่คุณหญ้าตกลงทุกอย่างพี่เขมจัดการเองค่ะ...”
“…ถ้าพี่คริสต์รู้เข้า เขาจะคิดยังไง พี่คริสต์ต้องคิดว่าหญ้า...”
“ไม่มีทาง...พี่ว่าเผลอๆคุณคริสต์ดีใจด้วยซ้ำที่เป็นคุณหญ้า...” เขมิกาพูดแทรกประโยคของกอหญ้าก่อนที่เธอจะพูดจบ เขมิกายิ้มและพยักหน้ายืนยันส่งความมั่นใจให้กับกอหญ้าที่ดูจะไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ แต่ก็ยอมพยักหน้ารับคำเสนอนั้นที่สร้างรอยยิ้มพึงพอใจให้กับเขมิกาโดยทันที
“…แต่ปัญหาอีกอย่าง คือ หญ้าจะเล่นได้เหรอคะ...หญ้าไม่ใช่นักแสดงจะทำให้ทีมงานลำบากเหรอเปล่าคะ?”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้คุณหญ้าวางใจได้เลย เพราะคุณหญ้ามีครูสอนการแสดงระดับกิตติมศักดิ์อยู่ทั้งคน”
“พี่เขมจะสอนหญ้าเหรอคะ?” เขมิกาส่ายหน้าปฎิเสธ
“คุณคริสต์ต่างหากละค่ะ”
“พี่คริสต์เหรอคะ?...หญ้าเริ่มงงแล้วค่ะ”
“คุณคริสต์ผ่านการแสดงมาจากฮอลลีวูด เขาผ่านมาหมดแล้วตั้งแต่เด็กยกน้ำยันผู้ช่วยผู้กำกับ รวมถึงร่วมแสดงกับนักแสดงนำของฮอลลีวูดมาเยอะเลย เพราะฉะนั้นคุณหญ้าวางใจได้เลย ซ้อมบทกับคุณคริสต์ได้เลยค่ะ”
“ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่คริสต์จะมากมายความสามารถหลายอย่างมาก”
“อีกมากมายในตัวคุณคริสต์มีให้คุณหญ้าได้เรียนและรู้จักผู้ชายคนนี้และพี่บอกได้เลยว่าคุณหญ้าเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนหนึ่งเลยทีเดียว...คุณคริสต์ถ้าได้รักใคร เธอจะรักจนหมดหัวใจ” กอหญ้ายิ้มให้กับคำพูดนั้น เพราะเธอเองไม่กังขาเช่นกันในความรู้สึกที่พี่คริสต์คนนี้มีให้กับเธอ ไม่รู้สินะ! เธอเองก็อธิบายมันไม่ถูกแต่ความรู้สึก ลางสังหรณ์ สัญชาติญาณ อะไรก็ตามแต่ที่คนทั่วไปหมายถึง แต่เธอรู้สึกว่าได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
