ศิลปะในการปฏิบัติธรรม
การเดินทางกลับ
๑. คิดว่าทุกๆ คน คงเคยฟังเทศน์ฟังครูบาอาจารย์บรรยายชี้แนะ ถึงภาคปฏิบัติ อานิสงค์ของการปฏิบัติ อะไรเหล่านี้มามากมายแล้ว แต่ตราบใดที่เรารู้สึกตัวไม่ได้ต่อเนื่องกัน ตราบนั้นอานิสงค์หรือผลของการปฏิบัติธรรมจะยังไม่ปรากฏเหมือนต้นไม้ยังไม่ออกดอกออกผล
แต่อย่างไรก็ตาม ในช่วงที่เมล็ดพืชที่กำลังเติบโตเราก็รู้ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าการฟังหรือการปฏิบัติไม่ได้ผล แต่การได้ผลที่เห็นชัดๆ จะเกิดขึ้นตามลำดับ ของการปฏิบัติ
การพูดธรรมะนั้นเพียงเพื่อให้เกิดกำลังใจได้ทำต่อจนกว่าถึงผลขั้นสุดท้าย ถึงที่สุดทุกข์ การถึงที่สุดทุกข์เป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดของชาวพุทธ หรือของตัวเรา ของชีวิตเรา
ฉะนั้นเป็นการบอกชัดแล้วว่าการปฏิบัติไม่ใช่เพื่อเติมทุกข์ขึ้น การปฏิบัติเพื่อถึงที่สุดทุกข์ เป็นการเดินทางกลับไม่ใช่เดินทางต่อ
เดินกลับจากการที่หลงเดินทางไป โดยไม่รู้สึกตัว ก็กลับไปสู่ความรู้สึกตัว ความรู้สึกตัวนั้น เป็นผลของการเดินทางสู่ถิ่นกำเนิดของชีวิต
เดี๋ยวนี้เราอาจคิดว่าเราเกิดจากบิดา – มารดา หรือเติบโตขึ้นมาด้วยข้าวขนมซึ่งครั้งหนึ่งเราเป็นเด็กน้อย การเดินทางกลับสู่แหล่งกำเนิดนั้น เป็นการเดินทางกลับที่รู้สึกตัวทั่วถึงเหมือนเด็กมันถอยเข้าไปในครรภ์แม่ ความรู้สึกตัวทั่วถึงนี้ เกิดขึ้นต่อเนื่องเมื่อใด เราจะรู้สึกถึงการเดินทางกลับ
บรรยายเมื่อ ๑๖ กันยายน ๒๕๒๒ ณ วัดสนามใน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
